Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, ο Θεός να τους κάνει, είχαν την Aγορά και αργότερα την Eκκλησία του Δήμου, αλλά οι νεοέλληνες επιλέξαμε το λατινικό forum, ως Βυζαντινοί φραγκολεβαντίνοι που είμαστε. Αν δεν απατώμαι, και τούτο εδώ το website έχει το forum του. Για κάνε "κλικ" στη σχετική ένδειξη - είναι κλειδωμένο, locked.
Σήμερα καταλαβαίνω απολύτως τους λόγους για τους οποίους έχει κλειδωθεί, όπως αυτοί αδρά αναφέρονται στο σχετικό κείμενο του Χρονόπουλου. Τους υποστηρίζω 100% και θα είχα να προσθέσω κι άλλους. Το αστείο είναι ότι στην αρχή και μην έχοντας λάβει ιδίαν γνώση των "ωραίων" που διημήφθησαν εκεί μέσα, είχα τις αμφιβολίες μου για το κλείδωμα. Γιατί νΆ αποστερούμε τους αναγνώστες μας από μία τέτοια άμεση μορφή επικοινωνίας; Τι αστείος που ήμουν?
Τρία χρόνια μετά κι έχοντας κάποια πείρα από fora και Internet?ικά ειωθότα, θα ήθελα να πω δυο λόγια σχετικά με την πανούκλα του θεσμού του διαδικτυακού forum. Στην αρχή έμοιαζε όμορφο κι επαναστατικό: δίνει βήμα στον απλό surfer, είναι άμεσα δημοκρατικό, συντελεί στην ανταλλαγή απόψεων και ιδεών. Αρχίδια? εδώ στην Ελλάδα, ο θεσμός του forum, και δη του μουσικού, γρήγορα υπέπεσε σε παρωδία και διασυρμό. Εξηγούμαι: διαλέγεις το nick σου -όσο πιο αόριστο, τόσο πιο γοητευτικό- κάνεις register και φοράς το πιο κυνικό, σαχλό και δειλό σου προσωπείο. Πλέον δεν είσαι ο Κώστας, ο Γιώργος, ο Χρήστος, είσαι ο "enterthenick". Βάζεις κι ένα "ψαγμένο" avatar, το οποίο φροντίζεις νΆ ανανεώνεις συχνά, κοτσάρεις και κάτι "φιλοσοφημένο" για signature και ποιος σε πιάνει τώρα; Είσαι ασύδοτος να γράψεις ό,τι πιο χυδαίο, ηλίθιο και προ παντός θρασύδειλο ονειρεύτηκες. Διότι τώρα είσαι ανώνυμος, τώρα κρύβεσαι, έχεις ταμπουρωθεί πίσω από ένα ψευδώνυμο και πυροβολείς κατά βούληση. Μπορείς να πεις κυριολεκτικά τα πάντα. Είτε πρόκειται για το απαύγασμα της ανήκεστης βλακείας σου, είτε για ποινικά κολάσιμα φληναφήματα, είσαι αχαλίνωτος, μεγάλε. Και εννοείται ότι το κοινό σου θα σε λατρέψει. Θα σε αποθεώσει και θα σε ακολουθήσει. Θα τιμήσει το σκαιό σου "πνεύμα" και θα μαθητεύσει στο βόθρο που εσύ πρώτος άνοιξες.
Τα φαινόμενα εξευτελισμού κάθε σοβαρότητας, κάθε δικαίως παραδεδεγμένης αξίας και του κριτικού διαλόγου είναι πολύ συχνά στα ελληνικά fora. Όλοι οι ανίδεοι ξερόλες με τις download δισκοθήκες και τα mp3 τιμαλφή, που επικαλύπτουν την ασχετοσύνη τους με το νεφελώδες ύφος χιλίων καρδιναλίων κι εκστομίζουν τις ιλαρές αρλούμπες τους είναι άκακα ερίφια μπρος σε αυτούς που θεραπεύουν τα κόμπλεξ τους με το να ρίχνουν χολή, να κιτρινίζουν και να εκμεταλλεύονται την ασφάλεια και την ανωνυμία που τους προσφέρει το Διαδίκτυο. Η βλακεία των πρώτων είναι αθώο πταίσμα μπρος στον οχετό και το βόρβορο των δεύτερων. Όποιος εξακολουθεί να πιστεύει ότι τα fora είναι απλώς πεδία ανταλλαγής γνώμης και άποψης, είτε είναι αθεράπευτα ρομαντικός, είτε χαζούλης. Το να έχεις γνώμη κι άποψη δεν είναι απλό πράγμα, ειδικά όταν τη γράφεις κάπου όπου την βλέπουν ακαθόριστα ζεύγη οφθαλμών. Αν δε αναλογιστούμε ότι πλέον οι περισσότεροι σχηματίζουν γνώμη για ένα συγκρότημα ή για ένα δίσκο έχοντας ακούσει mp3 στα πεταχτά, μέσα από τα ηχεία του PC ενώ chat?άρουν, surf?άρουν ή ό,τι διάολο κάνουν στο Internet, γίνεται αντιληπτό πόσο σαθρή και διάτρητη είναι μια τέτοια "γνώμη". Η ισοπέδωση των πάντων με πρόσχημα την ελευθερία του λόγου απελευθέρωσε όλα τα απωθημένα και τις ονειρώξεις των επίδοξων χρηστών.
Στο πλαίσιο μίας κοινωνίας της ευκολίας, της ήσσονος προσπάθειας και του παγκοσμιοποιημένου αγαθού που λέγεται μουσική, τα τεκταινόμενα σε φορουμικούς τόπους είναι εύλογα, εξηγήσιμα αλλά ουδαμώς δικαιολογητέα. Οι νέες γενιές έχουν τελείως διαφορετικά βιώματα από τους 30άρηδες, το χάσμα κυριολεκτικά μοιάζει αγεφύρωτο. Η σχέση που ο καθένας μας διατηρεί απέναντι στη μουσική εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τον τρόπο με τον οποίο βιώνει ή δεν βιώνει τη μαγεία της. Όταν κάποτε αγοράζαμε από το χαρτζιλίκι μας 3-4 δίσκους το μήνα, κάνα περιοδικό και λίγα στην άκρη για τη συναυλία μετά από ένα εξάμηνο, η μουσική έδειχνε κάτι υπερφυσικό, κάτι ανώτερο, κάτι σκανδαλώδες. Τη σεβόμασταν. Όταν σήμερα, με μία σύνδεση DSL μπορούμε να κατεβάζουμε τα συκώτια μας, να περιπλανιόμαστε ώρες σΆ ενημερωτικά websites κι εν τούτοις σνομπάρoυμε τις συναυλίες διότι είναι ακριβές (και όντως είναι) ή διότι το τάδε group έχει ξανάρθει ή διότι απλά προτιμάμε τα λεφτά που μας περισσεύουν να τα επενδύσουμε στο νέο Playstation, η μουσική καταντάει άλλο ένα παράθυρο στην οθόνη μας και χάνει κάθε αξία και δυναμική της.
ΚατΆ αποτέλεσμα, οι νεότερες γενιές βρίσκουν τελείως φυσικό να χτίζουν την κοινωνική ζωή τους πάνω στα δεδομένα του Internet και κατΆ επέκταση στα fora που μας απασχολούν εν προκειμένω. Fora την ύπαρξη των οποίων δεν γίνεται νΆ αρνηθούμε, ούτε φυσικά και είναι πρόταγμα αυτού του κειμένου η καρατόμηση του θεσμού αυτού. Ίσως θα βοηθούσε η σκέψη ότι θα έπρεπε να τηρούνται οι κανόνες λειτουργίας ενός forum για όλους απαρέγκλιτα. Διότι κανόνες πάντα υπάρχουν, απλά όπως και σε κάθε άλλη περίσταση, έτσι και σε τούτη, δεν τηρούνται. Αυτό αποβαίνει εις βάρος του ίδιου του forum θεωρητικώς ως τόπου επαφής και συνδιαλλαγής, υποσκάπτει τη δυνητική αξιοπιστία του και δυναμιτίζει την όποια ενεργητική του.
Ίσως κάπου να έχουμε χάσει την αίσθηση του μέτρου, ίσως ξεχνάμε ότι ελευθερία λόγου δεν σημαίνει ασυδοσία, διαπόμπευση ή σπίλωση. Κάθε δικαίωμα έχει τα όριά του, άσκησή του δεν σημαίνει ανοχή της κατάχρησής του. Και παρά τη δριμεία κριτική που αυτό το κείμενο εκτοξεύει, στόχος του είναι η εξυγίανση του φαινομένου, όχι η αποπομπή του συλλήβδην.
Πολύ θα μου άρεσε να ξανανοίξει το forum του Metal Hammer. Έστω κι αν δεν έγραφε κανείς διότι οι πάντες δικαίως θα έτρωγαν ban.

Βασίλης Ζαχαρόπουλος