Jak to się dzieje, że najzupełniej bezkarnie poniża swoimi insynuacjami nawet tych, z którymi utrzymywała kontakty przyjacielskie? Nie będę analizował zjawiska w całości. Nie teraz.

Tutaj chciałbym omówić moją kilkutygodniową współpracę z tą osobą na łamach tygodnika ‘Reporter Gnieźnieński”. Dlaczego? Dlatego, że na postach w Faktach24.pl ukazujących się po reaktywacji „Reportera” oraz telefonicznie, wiele osób odradzało mi taki alians. Po drugie dlatego, że Fiałkowska mnie oszukała. Najprawdopodobniej nie tylko mnie.

 

Zauważmy, że Fiałkowska w swoich wypocinach prasowych nie informowała z reguły o kogo chodzi. Jej specjalność to niewybredne napaści zza węgła. Nigdy nie miała odwagi napisać nazwiska atakowanego, bo lubuje się w pomówieniach i konfabulacjach. Wie, że ludzie nie wymienieni z nazwiska najczęściej nie dochodzą swoich racji, bo nie chce im się na te dyrdymały odpowiadać (no, były wyjątki, kiedy dano pani Basi ostro po łapach:). Tzw. felietony Fiałkowskiej często wypełnia jad, podszyty mocno już zwiędłym narcyzmem.

 

Ale zostawmy lansowanie megalomanii. Mnie interesuje tutaj „uczciwość” Fiałkowskiej i jej słowo. Sprawa dotyczy reaktywowanego „Reportera Gnieźnieńskiego”.

Tytuł gazety należy do mnie. Umowa słowna między nami mówiła, że ja udostępniam spółce, reprezentowanej przez Fiałkowską, tytuł, a jej spółka gwarantuje mi umowę o stałą pracę. Jedna strona wywiązała się z tej umowy. Zgadnijcie która?

 

Gdy przyszło do rozliczeń, okazało się, że według oceny Fiałkowskiej, przez 6 tygodni wszystko robiłem źle i nie ma dla mnie honorarium! (nie tylko dla mnie, zresztą). Wstyd mi za to, że zorganizowałem ludzi do pisania w „Reporterze”, bo teraz, po otrzymaniu żenującego wynagrodzenia, niektórzy z nich mają do mnie słuszny żal. A Fiałkowska na początku na wszystko się godziła. Kasa była dla niej - w obietnicach! - najmniejszym problemem. Jak to teraz wygląda, zapytajcie piszących dla „Reportera”.

 

Proponowałem, by rzetelnie przygotować się do wydawania gazety, ale Fiałkowska chciała ją zrobić w tydzień. Cechował ją kompletny brak kompetencji i zero wyobraźni, a jej pośpiech można wytłumaczyć chyba tylko chęcią szybkiego zgarnięcia kasy sponsorów. Jak działa Fiałkowska, mógłby powiedzieć choćby przedsiębiorca M. (nie podaję nazwiska przez szacunek do tej osoby), którego przed laty wplątała podobno nie tylko w wydatki, ale też w niepotrzebny proces sądowy. Na temat Fiałkowskiej i jej działalności wypowiedzieć by się mogło z pewnością szefostwo „Przeglądu Gnieźnieńskiego”. Gdyby wszystko było dobrze, nie wyleciałaby w trybie natychmiastowym z pracy w tym piśmie 1 czerwca bieżącego roku.

 

Zaraz jednak znalazła następne ofiary, które sfinansowały powstanie nowej gazety. Ja mam prawo własności do tytułu „Reporter Gnieźnieński”, więc zaczęła się do mnie podstępnie łasić. Dlaczego się tak spieszyła? Pewnie zadziałała tu także kwestia nadchodzących wyborów samorządowych. Politycy w tym okresie potrzebują reklamy. Jako redaktor naczelny „Reportera” nie byłem informowany o zakulisowych układach, a Fiałkowska potrzebowała kozła ofiarnego, żeby przed swoimi mocodawcami móc się wytłumaczyć ze swojej indolencji.

 

A teraz najzabawniejsze.

Wiem, że Fiałkowska była już dorodną dziewczynką w czasach stalinowskich i pewnie zbierała stonkę nasłaną przez obce mocarstwa. Nie mogłem jednak wyjść ze zdumienia, gdy mi oznajmiła, że zostałem nasłany do „Reportera” przez konkurencję i robiłem...sabotaż!? Tak napisała w jednym z maili! Nawet gdybym miał taki cwany cel, to poczekałbym do dnia wypłaty i zabrał chociaż swoje pieniądze, których mi dotąd nie wypłaciła. Nie wytrzymałem współpracy z tą podstępną osobą i odszedłem prosząc tylko o rozliczenie się za wykonaną przeze mnie pracę.

 

Nie mam spalonych mostów w innych pismach, które znają się na rzemiośle i szanują pracowników, coś tam pewnie potrafię, więc bez problemu, dość szybko znalazłem zatrudnienie. Powróciłem do gazety, która mimo stałych insynuacji prezesowej Basi, rzetelnie płaci i wywiązuje się z ustaleń – także słownych.

 

Fiałkowska nie zapłaciła również kilku osobom piszącym dla Reportera , bo – jak mi powiedziała - ... "nie wiedziała, że oni piszą dla naszej gazety”!? Żenujące. Wydawca, który nie czyta swojego pisma! Nie interesuje się kto dla niej pisze! Prawdopodobnie wydawca czyta tylko twórczość prezesa. Miłość własna jest porażająca...

 

Fiałkowska nigdy nie wypowiadała się na temat charakteru, stylu, linii programowej tygodnika, bo pewnie jej głównym celem jest zarobić kasę na naiwnych i przy okazji obrzucić kogoś błotem. Fiałkowska zawsze kluczy, ukrywa się, lawiruje, jak kameleon, żeby móc powiedzieć – przepraszam, to nie ja - to kolega.

Nie powiem, że i ja nie popełniałem błędów, że czasem może "nie wyrabiałem się” pracując w Reporterze właściwie na 3 etaty.

 

Startując z nową gazetą bez przygotowania trzeba się liczyć z błędami i dodatkowymi kosztami z tego wynikającymi jeżeli podjęło się tak szaloną decyzję. Ale nie można traktować ludzi jak przedmioty do spełnienia swego mętnego celu (o każdym proponowanym do współpracy dziennikarzu Fiałkowska wypowiadała się negatywnie). No i trzeba zdawać sobie sprawę o co chodzi w pracy dziennikarskiej; umieć współpracować, myśleć, działać.

 

Jeszcze jeden fakt, już mniej zabawny.

Gdy pracowałem poprzednio dla „Wiadomości Gnieźnieńskich” Fiałkowska chętnie zapraszała mnie do „Przeglądu Gnieźnieńskiego”, któremu wtedy dyrektorowała, i nakłaniała mnie do „kreciej roboty”, czyli pisania również dla „PG” pod pseudonimem.

O czym to świadczy - ocenicie sami?