Πεζά

Ποίηση

Παραμύθια

Θέατρο-Διάλογοι

Δοκίμια

Ο Dali & Εγώ

Διαδικτύου

Εκδοθέντες

Κλασικά

Λαογραφικά

Διασκέδαση

Πινακοθήκη

Εικαστικά

Λογο-Παίγνια

Σχόλια/Επικοινωνία

Φανταστικό

Ερωτική Λογοτεχνία

Γλυπτική

 
 

Διαδικτύου 

Δημήτρης Παλάζης: Νήσος Ευταλία

 

                                             Βιογραφικό

     Ζει κι εργάζεται στην Αθήνα. Στη "Νήσο Ευταλία" ανθολογούνται ποιήματα από τις συλλογές "Ποιήματα 1976-1981", "Ποιήματα 1988-2000", "Θεολογία" (2000), "Αποτυπώματα" (2003) και "Πάπυρος" (2004). Ο τίτλος είναι συμβολικός κι οφείλει τη καταγωγή του στον τόπο και τον χρόνο της έκδοσής του.
     Εδώ στο Στέκι φιλοξενούνται μερικά αποσπάσματα...
_________________________________________________

 Σε Ήχο Τelemann

Στην μνήμη σου αφιέρωσα
τους παρακάτω στίχους

Μνήμη
της είπα
πως πετάς
απόψε τα σκουπίδια

Το ορατόριο
με τρελαίνει
ζωές που έζησα
με διώχνουν στο κενό

Πες μου
έχει αξία να φαντάζομαι
παλιές αξίες
σε ήχο Telemann;

Η Ομορφότερη Σφραγίδα

Η ομορφότερη σφραγίδα
είναι το χέρι σου
που κλείνει το στόμα μου

είναι τα μάτια σου
που κλείνουν το μυαλό μου

που σχεδιάζουν αργά
τη φορτωμένη μου καρδιά
με τόσους κύκλους

    'Αγγιγμα

Έχω συντροφιά
τα φύλλα που γδύνονται
και με χτυπούν στο πρόσωπο

Το άγγιγμα στο στόμα σου
για να σκορπίζει τους
διαβάτες...

Η Θάλασσα Αποσύρεται

Αργά σε χάνω
ο θάνατος αλληγορεί
κι ο ταχυδρόμος σου
κρατά μαύρο μελάνι

Η θάλασσα αποσύρεται
η ιστορία σου
φεύγει με τ' όνομα

Μια άοσμη μορφή
πεζολατεί τον ήλιο

Ένα Φαγιούμ

Ύποπτα χαμόγελα
μου κλείνουνε τον δρόμο
οι γαλαρίες των ανθρώπων
φορτώσαν σύννεφα

Ένα Φαγιούμ
στα μάτια μου
ανοιγοκλείνει τη ψυχή του
στις κόρες όμως
των ματιών
δε κρύβει ένα δάκρυ

Στην Πλατεία

Φορούσανε στο στήθος
πέτα

Όλοι τους
ήταν γαρύφαλα

Ανάμεσα τους
ο ποιητικός τους εαυτός
ο ίδιος πάντα
στην πλατεία

Στο Σιωπηλό Νεκροταφείο

Μισοερειπωμένο πρόσωπο
κοιτάζεσαι στον ουρανό:

Θε μου,
άλλη μια νύχτα
αναγνωρίζεις τη ψυχή σου

Έχεις πεθάνει από καιρό...
και φεύγω ένας-ένας
κόβοντας δρόμο απ' την ομίχλη.

   Λέξεις Κενές

Να επικυρώσω λέξεις
δε μπορώ
είκοσι χρόνια είπαν
προσπαθώ
δε βγαίνει άκρη

Μια φιλοφρόνηση
θα στείλω
πάρτην
και πήγαινε όπου θες
στη ράχη μου
βγαίνουν κλωστές
κατά τον ήλιο

Νήσος Ευταλία

Με πρόδωσε
η σιωπή των χειλιών σου

Τα κλεισμένα σπίτια
με τα ψηλά σκαλοπάτια

Και τ' αφιερώματα
της νήσου Ευταλίας...

Του Σπιτιού

Μπορώ να δω
λίγο το φως σου
ή πρέπει να χτυπήσω
μια σφραγίδα
πως είμαι
του σπιτιού;

 

 

Created by Naftilos - Hosted by Epaggelmaties.gr