Why do we sometimes get headaches when we eat ice cream?
The nerves at roof of the mouth overreact to the cold temperature of the ice cream and assume that the brain must need heating. To heat the brain blood vessels swell. This is what causes the ice cream headache or as I call it ‘brain freeze’. It is estimated that 30% of the population suffer from these headaches.
Garth Ennis groeide op in de jaren 70 en 80 in Belfast, Noord Ierland, midden in de strijd tussen Katholieken en Protestanten. Zijn magnus opus "Preacher" verwijst constant naar religieuze fanatici en het misbruik van religie om politieke redenen. In “True Faith”, zijn tweede graphic novel, geschreven op 19-jarige leeftijd, was dat ook al zo. In het voorwoord van de Vertigo-uitgave van 1997 verklaart Ennis dat zijn eersteling “Troubled Souls” (een grimmig verhaal over aanslagen en moorden in Belfast) af en toe een beetje bezweek onder zijn eigen gewicht en het gebrek aan research. True Faith moest anders worden, persoonlijker, met aandacht aan zijn persoonlijke obsessies zijnde religie, misbruik van macht en machinegeweren en er moest veel humor in zitten. Laat dat nu de typische Ennis-stijl zijn die al zijn later werk kenmerkt. (zie ook zijn laatste worp “Wormwood”) Na twee maanden moest de oorspronkelijke uitgave (1990) door de uitgever uit de winkelrekken gehaald worden na klachten van de Kerk en religieuze groeperingen. Nu ik het gelezen heb kan me voorstellen dat ze niet echt opgezet waren met deze enorm confronterende vertelling. Gelukkig heeft Vertigo het na het grote succes van Hellblazer en Preacher dus herdrukt, hoewel het ondertussen al lang uitverkocht is, maar gelukkig bestaat er zoiets als Ebay…
Nigel Gibson, is de jongen die nergens bij hoort. Op school wordt hij gepest door de sportieve macho’s en hij heeft stiekem een oogje op een knappe blondine die lid is van een bijbelstudie-groep, hoewel hij een pure atheïst is. Terry Adair is een man die W.C.-schoonmaak-artikelen verkoopt, een hardwerkende gelovige. Na een persoonlijke tragedie slaan bij hem de stoppen door. Wanneer hun wegen elkaar kruisen geraakt Nigel vlug in de ban van de dolgedraaide Terry die van plan is om niemand minder dan God te doden. Omdat God zich zou tonen is Terry van plan om deze zo te provoceren dat hij wel moet verschijnen…. Hoe het verhaal eindigt voor Nigel vond ik perfect en nog zeer actueel.
Het is zeker niet Ennis’ beste werk maar het is zeker ook geen jeugdzonde. Ik vond het zo goed dat ik het boek niet kon neerleggen. Hoewel het plot niet realistisch lijkt komt het geheel echt zéér geloofwaardig over. De tekeningen van Warren Pleece zijn niet echt spectaculair maar hij weet goed de sfeer van het Thatcher-tijdperk te vatten. Al bij al vond ik dit echt meer dan de moeite waard en begrijp ik niet dat Vertigo het nog steeds niet herdrukt heeft.
Grant Morrison schreef:
"I'm quite prepared to endorse this book at the top of my voice and until my throat is raw. True Faith is a thing of beauty and a joy forever. True Faith is a glorious, anarchic assault on the values that made Britain great. It's probably even a scathing indictment of something or other. Above all, it's a bloody good laugh and if you can't see the funny side of crucified alsatians, burning churches and mass murder then you're probably well enough to go home. As for me, I'll stay here and gloat over this ruthless, shameless desecration of everything that normal, decent folk hold dear."
Alan Moore schreef:
"Garth Ennis is perhaps the most interesting new writer to emerge in the last ten years and Warren Pleece perhaps the most interesting artist. In True Faith, their talents combine to create a fresh and original work, the power and charm of which last long after one closes its pages."
Het eerste wat bij dit boek opvalt is dat het een zeer prachtige uitgave is, de drukker heeft hier echt iets moois van kunnen maken. Als je het ziet liggen moet je het eens in je handen nemen en doorbladeren, het is echt uniek in de wereld van graphic novels : mooie harde kaft, 450 bladzijden kwalitatief papier dat aan de zijkant een beetje gekarteld is met een leeslint en dit voor de democratische prijs van 25 euro… UNIEK !
Nu de inhoud nog. Het verhaal behandelt het wedervaren en het verleden van de huidige bewoners van het kasteel van Doornroosje. Eerst hebben we de lichtjes anarchistische Linda Medley-versie van Doornroosje (hoofdstukken 1-3). Oorspronkelijk werd dit als bundel in eigen beheer gepubliceerd in ’96 onder de naam : “Castle Waiting: The Curse of Brambly Hedge”. Hierna verandert het kasteel in een onderkomen voor een enorm kleurrijk gezelschap. De daaropvolgende hoofdstukken volgen eerst de vlucht van de, door haar man mishandelde, edelvrouw Jain naar Castle Waiting. Eenmaal toegekomen focust het boek zich meer op het leven op het kasteel. De laatste 7 hoofdstukken verhalen het verleden van de kloosterzuster Peace.
De tekeningen zijn bedriegelijk simpel, klassiek maar effectief waardoor de personages algauw bekend aanvoelen en je ze vlug in je hart sluit. Medley heeft duidelijk enorm veel inspiratie, wat begrijpbaar is als je ziet dat ze redelijk wat inspiratie haalt uit de klassieke sprookjes die ons met de paplepel zijn ingegeven. Ze verliest een beetje de teugels wanneer ze bijna de helft van het boek wijdt aan het verleden van Peace (met soms een verhaal in een verhaal in een verhaal) terwijl de lezer zou willen weten hoe de reeds aangevangen verhaallijnen in het kasteel verdergaan. Laten we maar hopen dat het volgende verzameldeel geen jaren op zich laat wachten. “Volume 1” zou kunnen de aanzet zijn van een enorm rijk sprookjes-fantasy-epos, maar door de onevenwichtigheid van het geheel ben ik hier nog niet zo zeker van. Liefhebbers van fantasierijke verhalen als “Bone” en “Billy Hazelnuts” moeten alvast niet twijfelen om dit aan te schaffen.
Het kan toch niet echt moeilijk zijn om goedeWolverine-verhalen te maken, één van Marvel’s interessantste personages, maar de laatste jaren is er weinig kwalitatief materiaal rond hem verschenen… Onbegrijpelijk. Het doet dan deugd om te zien hoe Jason Aaron (The Other Side, Scalped) er in geslaagd is om in één issue een goed verhaal te vertellen dat op zichzelf staat, een zeldzaam gegeven. Eigenlijk draait het meer rond Wendell, een gevangenisbewaarder, in dienst van een onbekende werkgever, wiens taak het is om Wolverine op een enorm wrede wijze in een put te houden, namelijk door hem om de zoveel minuten met een machinegeweer te beschieten.
Meer vertellen zou doodzonde zijn. Laat me nog vertellen dat het realistisch maar vettig tekenwerk van Chaykin het plaatje compleet maakt, wat hoopgevend is aangezien hij ook het volgende verhaal (geschreven door Marc Guggenheim) zal illustreren. Van Aaron zullen vanaf februari 2008 vier issues van Wolverine verschijnen. YES !!!
Adrian Tomine heeft me op een zeer positieve manier verrast deze week. Ik had nog niets van deze man gelezen maar na het lezen van “Shortcomings” zal ik vast en zeker zijn ouder werk aanschaffen.
Ben Tanaka (die uiterlijk opvallend veel op Tomine lijkt), een bioscoop-uitbater in San Francisco, woont al een tijdje samen met zijn vriendin Miko. Beiden hebben Japanse roots maar dat blijkt de laatste tijd het enige te zijn dat ze nog gemeenschappelijk hebben. Ben is zeer negatief ingesteld, super-sarcastisch en voelt zich misschien teveel aangetrokken tot blanke vrouwen. Miko is meer een idealistisch, sociaal begaan type die al een tijdje door heeft dat de relatie weinig bestaansrecht meer heeft hoewel ze Ben nog niet helemaal lijkt opgegeven te hebben. Het verhaal is vooral gefocust op Ben, die stilletjesaan, en soms op pijnlijke en/of genante wijze, meer zelfkennis begint te vergaren.
Tomine is een zeer subtiele verteller die hier een groots inzicht toont in de menselijke psyche maar daarbij niet vergeet om wat humor te injecteren in de tragiek van het leven. Deze humor komt vooral via Alice, Ben’s enige vriend, die een supergeile lesbiënne van Koreaanse origine is. Elke scène waarin zij voorkomt steelt ze de show. Soms deed ze me wat denken aan Enid Coleslaw uit Clowes’ “Ghost Story”. De vergelijking met Clowes kwam ook bij mij op wanneer Ben op een bepaald moment verzeild is geraakt in een bizarre exhibitionistische performance-art-toestand. Ook is de tekenstijl van Tomine verwant aan deze van Clowes, hoewel zijn grootste invloed de Hernandez-broers zijn.
Door de hoge graad van realisme was het niet moeilijk om me totaal in te leven in het verhaal. Het las als een trein en ik wou het boek niet neerleggen vooraleer ik het uitgelezen had. STERK !
De vertaling (Tekortkomingen) staat aangekondigd bij Oog en Blik.
Voor zij die Rick Veitch nog niet kennen, een korte introductie. Hij nam Swamp Thing over van Alan Moore en was een waardige opvolger. Zijn hersenen kronkelen ook al op zo'n abnormale manier. Dit bleek vooral uit het werk dat hij schreef voor de uitgever "King Hell". Het opmerkelijkste is zeker "Brat Pack" waar hij op een sarcastische, perverse en sadistisch manier de draak steekt met de rage van 10-age sidekicks rond de periode dat de fans schreeuwden om Jason Todd (Batman's little helper) dood te laten gaan. Hij schreef wisselend voor main-stream, underground en alternative comics. Het werk van zijn broer, Tom Veitch, kom je vooral bij Star Wars tegen. Hij is als schrijver ten stelligste aan te raden, zeker wanneer je van iets anders houdt. Geprikkeld ? Op wikipedia vind je meer over hem.
Zijn laatste werk, de ongoing serie bij Vertigo, Army @ Love zit overduidelijk vol verwijzen naar de oorlog in Irak en Afghanistan. Het persoonlijk leed en drama buiten beschouwing gehouden, heeft het amerikaans optreden mij altijd gefacineerd. Hun zucht, en met hun bedoel ik Coörperate America, naar meer inkomsten, hun propaganda dat veel weg heeft van Nazi-Duitsland en hun arogantie vind je op meeste maffe manieren terug. In de realiteit reist er met het leger een mobiel McDonalds mee, kun je nog een beter voorbeeld wensen. Rick Veitch heeft al die elementen geabsorbeerd en op fantastiche wijze terug uitgespuugd.
De kritieken die Vertigo op de front- & back cover heeft laten drukken zijn overduidelijk. Dikke aanrader voor wie van een comic adaptie van West Wing op LSD houdt !! Laat u meeslepen in het militair wereldje, waar Sex, Drugs & Rock-and-Roll door de afdeling "Motivation & Morale" werd geïntroduceerd en hoog in de vaandel wordt gehouden.
Gunter Barvoets, 14 jaar, blank en trotse bezitter van een afro in het Vlaanderen van de woelige jaren zeventig. Vind hij zijn identiteit in de blaxploitation-helden van het witte doek of blijft hij een kleine radar in de kapitalistische grootstad?
Omdat zoveel mensen me persoonlijk komen vragen van Malkavian toon je Stripkamer nu eens. Heb ik bij deze enkele fototjes genomen. Eigenlijk is de kamer helemaal nog niet klaar. De comics staan er al maar moeten nog iets meer verspreid worden op de verschillende rekken. De beeldjes staan allemaal op een hoopje en ook zij moeten verspreid worden. Zoals je kan zien is IKEA voor de comic liefhebber hun beste vriend. Ik heb voor mijn comic kamer de IKEA Billy kasten gekocht. deze kan je in verschillende grote kopen. 40cm of 80 cm breedte, 106 of 202 cm hoog, je kan ook een extra bovenstuk kopen om de kast 239cm hoog te maken. Iets wat ik gedaan heb.
Yzere boekensteunen die je ook in IKEA kunt kopen gebruik ik op de comics recht te houden. Dan heb ik via Sodacomics.be een hoop Silver age bags en Current size bags gekocht. Waarom twee verschillende? Omdat je in de Silver Age bags perfect 5-6 soms wel meer comics tegelijk kunt steken. Deze verstevigen elkaar en dan heb je geen karton meer nodig. Ook ideaal om snel een ganse reeks weg te plaatsen. De Current Size gebruik ik dan voor nieuwe comics in te steken. Maar dat was overbodige luxe aangezien Sodacomics elke comic levert in een bag. Mja good voor back issues.
Om er toch wat structuur in te gieten heb ik alle nummers Alfabetisch gelegd. En dan Comic Dividers per serie gestoken. Dit zijn soort van plastic boards met een verhoog zodat je ze makkelijk boven de comics uit steken. Maar aangezien ik ze in een kast verzamel heb ik ze neergelegd. Anders kan je toch moeilijk zien wat er bovenuit steekt. Met een stiftje vanop een Whiteboard heb ik de serie naam geschreven op de Comic Dividers.
Nu ben ik aan de laatste hand bezig, namelijk het controleren of elke comic die er staat in mijn database programma staat, namelijk Collectorz. Een ideaal en makkelijk programma dat helemaal niet veel geld kost (39 euro geloof ik) maar het is ongelooflijk makkelijk om je collectie bij te houden. Ik zeg het al lang maar ik ga een uitgebreid verslagje brengen over de Comic Collectorz. Als de kamer volledig inorde is en alles staat op zijn plaats zoals ik het wil zal ik nog eens enkele fotos posten. Je ziet ook dat ik ook mijn collectie DVDs in mijn comic kamer heb staan en een kleine collectie Fantasy Boeken.
Als er nog vragen zijn waarom ik bepaalde keuzes heb gemaakt, stel ze gerust in de Comment sectie van deze post. Ik zal er zeker op antwoorden. Elke foto is clickable en bevat een grote versie van de foto, voor de mensen die meer detail willen.
Kampung Boy is een leuke autobiografische reeks over de lotgevallen van een moslim jongen, Lat. Hij is tevens de schrijver en tekenaar van dienst. In Maleisië waar zich ook het verhaal afspeeld en ook in de rest van Zuid Oost Azië is Lat allang geen onbekende meer. Zijn eerste publicatie dateert al van 1979. Het verhaal is vlot, leuk en leerrijk. De setting en sfeer die Lat oproept is zo herkenbaar voor zij die al reeds de kans hebben gehad om in Zuid Oost Azië te gaan backpacken. Zijn eerlijkheid is zo ontwapenend dat je 100% meeleeft met de personnages. Het lijkt alsof je een vriendje hebt aan de andere kant van de wereld.
Je krijgt bij het lezen niet alleen een behoorlijke, eenvoudige en alledaagse culturele bagage mee, hier wordt een klein stukje geschiedenis geschreven. Binnen een decennia is deze manier van leven, zelfs in de uithoeken stillaan verdwenen. In Laos kan je zo nog ouderwetse tribes vinden. Hun cultuur leunt echter eerder aan tegen de leer van Budha terwijl Maleisië een streng islamitisch land is. Zij voeren de doodstraf uit op smokkelen van drugs.
Het is gewoon een strip / comic die ik iedereen kan aanraden, zowel jong als oud, man of vrouw.
Toen ik een tijdje geleden de aankondiging van “Black Cherry”, de nieuwe TenNapel zag, was ik een beetje verrast. De cover deed me wat denken aan Pulp Fiction. Ik vroeg me af of dit de eerste TenNapel ging zijn waarin hij afstand zou doen van die geschifte bovennatuurlijke vertellingen waarvoor hij zo geroemd wordt.
Eenmaal dat het pakje van Sodacomics in mijn postbus zat kon ik niet wachten om eraan te beginnen. Het boek neemt aanvang met een redelijk overbodig voorwoord door Doug TenNapel, waarin hij het gebruik van vloekwoorden in dit gangsterverhaal ten opzichte van zijn christelijke fanbasis verantwoordt. Het verhaal begint echt als typische crime-noir à la Sin City. Het behandelt het wedervaren van Eddie Paretti, een typische mafia-gangster. Het zit hem de laatste tijd niet mee, zowel op het vlak van de liefde als dat van de financiën. Op een dag krijgt hij de kans om een enorme som geld te verdienen door een lijkenzak te stelen uit de vrieskast van zijn baas wat hij uiteindelijk doet en wat hem redelijk goed schijnt te lukken tot op het moment dat hij beseft wie er in de lijkenzak zit… Dan ontploft het verhaal in echte TenNapel-stijl : monsters, buitenaardse wezens, exorcistische rituelen, enz… doen hun intrede… Op dat moment was ik lichtjes ontgoocheld omdat de verhoopte stijlverandering er toch niet was gekomen. Uiteindelijk is het weer een typische TenNapel geworden met al zijn geniale gekte met dat verschil dat er een serieus deja-vu-gevoel opstak… Ik begon al te vrezen voor TenNapel-moeheid.
Wat voor mij dit verhaal toch de moeite waard maakte zijn de innerlijke demonen waarmee de hoofdpersoon en Black Cherry, het meisje waar hij van houdt, mee worstelen. Het is eigenlijk een crime-noir-verhaal geworden over thema’s als schuld, spijt, geloof, liefde en loutering van de ziel maar dan toevallig vol van griezelige wezens en geschifte situaties. Ook de dialogen behoren tot het beste wat TenNapel op papier gezet heeft. Deze zorgen voor de komische injectie. Als laatste zijn er de tekeningen zelf en nog nooit heeft de auteur zo vuil en smerig getekend als nu, wat wel passend is bij het gegeven.
Het moet er om doen dat de Fillbach Brothers met Maxwell Strangewell de beste TenNapel-achtige graphic novel van het jaar hebben uitgebracht. Doug zelf heeft hier een zeer goed boek maar zeker niet zijn beste werk afgeleverd.
Behalve zijn verschijning in Ultimate Spiderman had ik nog nooit van Moon Knight gehoord. Ik wist dus ook niet dat Bill Sienkiewicz in de vroege jaren 80 met deze serie is doorgebroken (nu weer verkrijgbaar via Marvel Essentials).
De serie behandelt de avonturen van Marc Spector die na een bijna-dood-ervaring in Egypte ervan overtuigd is dat hij de heropstanding is van de egyptische god Khonshu. Wanneer hij terug is in New York creëert hij 2 valse identiteiten : de miljonair Steven Grant en de taxichauffeur Jake Lockley. Als Moon Knight gaat hij de strijd aan met alles wat maar naar misdaad ruikt in New York. Zijn motivatie is vooral het willen compenseren van zijn eigen misdaden tijdens zijn leven als huurling voor zijn ontmoeting met Khonshu.
Na een afwezigheid van bijna 10 jaar verschijnt er nog eens een boek van Moon Knight. Deze bundel viel me direct op wegens de prachtige cover. Na het een keer doorbladerd te hebben was ik helemaal verkocht. Zo’n prachtige donkere tekeningen. Nu nog het verhaal natuurlijk.Marc Spector is verlamd, geestelijk en lichamelijk, na een gevecht met Bushman, zijn vroegere collega-huurling. Uiteindelijk behandelt het verhaal zijn wederopstanding waarbij we vooral zien hoe erg Marc Spector in de knoop ligt met zichzelf en zijn verleden. En hoe hij tracht in het reine te komen met zichzelf en de mensen om zich heen. Natuurlijk krijgen we ondertussen nog confrontaties te zien met superschurken als The Profile en de Taskmaster (beiden prachtig uitgewerkt).
Dit is Huston’s debuut als comics-schrijver en dat is zeer indrukwekkend. De manier waarop het verhaal is opgebouwd, waarbij je langzaam aan begint in te zien hoe de vork werkelijk in de steel zit, is prachtig. Het is zeker niet gemaakt om in 6 maandelijkse deeltjes te lezen. David Finch heeft hier ook straf gepresteerd. De gevechten, de conversaties van Marc met zijn innerlijke demonen, de ganse donkere, sombere sfeer, … het roept enorme bewondering op. Ik vond dat zijn stijl een beetje trekt op die van Dany, de europese tekenaar, maar dan nog een paar niveaus hoger. Dit verhaal heeft me zin doen krijgen om de Marvel Essentials-reeks van Moon Knight aan te schaffen. Hoewel het de bedoeling was om het bij 6 issues te laten werd het al vlug duidelijk dat deze mensen zo’n kwalitatief werk leveren dat het doodzonde zou zijn om ze niet te laten verder gaan….en zo geschiede.
Hoeren, boeren en dit in het kwadraat, dat is wat we gewoon zijn van Garth Ennis. Je zou als het ware een vertekend beeld krijgen van die man, of niet soms. The Pro past volledig in het rijtje Ennis-comics thuis.
"What if aliens gave a hooker superpowers?" She curses She smokes She blows away the compition
Meer info heb je echt niet nodig !!
Wat ik je er wel kan bijvertellen is dat dit als de derde uitgave moet zijn, misschien zelfs de vierde. Waarschijnlijk kwam het eerst uit in twee prestige format deeltjes om dan erna gebundeld te worden. De tweede herdruk kwam er in de vorm van een mooie HC. Deze editie is nu wat budgetvriendelijker zeker in verhouding tot het aantal pagina's (+- 66).
Tussen het lezen van "To Terra", een superzalig retro sf-manga en "Maintenance", een hoopvolle collectie van weirde, funny en originele verhaaltjes over twee maintenace losers botste ik tussen mijn pre-orders voor november op deze "Heroes HC".
Jaja, van het gelijknamige superheroes tv-serie. Blijkbaar werden er op talloze comic-cons in de States, free comics van Heroes uitgedeeld. Deze zouden nu voor het eerst gebundeld worden. Hierboven zie je alvast de cover door Alex Ross.
DC Comics sleepte dit contract in de wacht en valt onder de vleugel van Jim Lee's Wildstorm. Gaat dit garant staan voor kwaliteit? Ik hoop alvast dat Jeph Loeb ook hier 100% zijn medewerking aan verleende. Voor zij die niet kunnen wachten, kan je op NBC online de comics lezen. Gewoon de link volgen en ... Ik wacht wel tot de HC, comics lezen op een scherm lukt me echt niet. Nieuwe afleveringen kan je vanaf 24-09-2007 op de amerikaanse buis verwachten en waarschijnlijk volgt VT4 het ook direct op, zoals vorig jaar..
Deze trade is een mooi voorbeeld van een luchtige,pretentieloze en spijtig genoeg te korte geschiedenisles. Het is geen al te groot geheim dat de fransen en de engelsen doorheen de geschiedenis graag met elkaar op de vuist gingen. De geringste aanleiding resulteerde algauw in waar bloedbad. Beide partijen haalden op zulke momenten echt en letterlijk hun vuilste trukken boven.
Het verhaal wordt ons verteld door een soldaat uit het Britse leger, als een soort monoloog. Het concept vond ik leuk en origineel maar het volume van het verhaal was een beetje aan de magere kant. Mijn honger naar meer was niet gestild, niet verwonderlijk voor iemand met een omvangrijke buik. De tekeningen, zoals uit onderstaande voorbeelden blijkt, zijn verzorgd en 100% "mijne meug".
Al bij al heb ik er echt van genoten en hoop naar meer. “I’ve wanted to do a historical project for years,” says creator/writer Warren Ellis. “And CRÉCY is, as you say, one of the great English stories. These are the stories we used to tell each other in drinking halls, and it’s nice to keep that alive, even as a curiosity. It’s just a brilliant story.” In the 14th century, an under-equipped English army is driven to face a surmounting force behind enemy lines, and the ensuing battle will change modern warfare. “The French response to (the battle of) Crécy says it all,” explains Ellis. “That the flower of French aristocracy was destroyed at Crécy by ‘men of no value’ — by which the writer meant ordinary Englishmen, peasants, the common people.”
Thx Avatar for putting these two people, Raulo Caceres & Warren Ellis, together !!
Brian K. Vaughan (zie Y:The Last Man, Pride of Baghdad, Ultimate X-Men,….) introduceerde in 2002 deze serie. Ondertussen zijn er drie hardcovers of 7 TPB’s verschenen die tesamen 42 deeltjes bevatten. De serie is bedoeld voor lezers van alle leeftijden dus mag je geen tweede “Y:The Last Man” of “Ex Machina” verwachten, het is duidelijk lichtere kost, maar daarvoor natuurlijk niet minder goed. De reeks kreeg in 2006 de Harvey Award voor “best continuing/limited series”.
Tijdens één van de jaarlijkse bijeenkomsten van 6 rijke gezinnen gaan de kinderen van deze gezinnen er tesamen vandoor nadat ze getuige zijn geweest van iets afschuwelijks waardoor ze hun ouders niet meer kunnen vertrouwen. Ze moeten zonder middelen trachten te overleven en uit de handen van hun ouders en de politie trachten te blijven. Ondertussen moeten ze zien te weten te komen wie hun ouders werkelijk zijn en indien nodig, hoe ze te stoppen. Wat volgt zijn : actie, romantiek, vriendschap, verraad, verrassende verhaalwendingen…
Deze titel verschilt nogal van de bekende Marvel-series : de helden dragen geen spandex of masker, ze gebruiken hun gewone namen (in het begin proberen 5 van de 6 nog een alias maar die laten ze redelijk vlug vallen), ze geven hun groepje geen naam (zoals bv. de Avengers) en het speelt zich af in Los Angeles, ver van de ganse Marvel-kliek die vooral in New York zit. Hierdoor voelt de serie vernieuwend aan en als Captain America of Spiderman in “Escape to New York” (vol. 2 #7-12) opduiken dan zijn dit ook de zwakste passages in de ganse reeks, misschien ook omdat Adrian Alphona op dat moment niet in staat lijkt een degelijke Wolverine of Iron Man te tekenen.
Het vertelritme in de eerste bundels ligt redelijk laag en het verhaal begon me tegen het einde van de 2de hardcover al wat tegen te vallen. Ook de tekeningen van Alphona konden me in het begin niet echt bekoren, maar hoe verder de serie vordert hoe beter deze worden alsook de inkleuring ervan. In de 3de hardcover (Tpb’s 6 en 7) maakt de serie voor mij alle beloftes waar, zowel qua verhaal als illustraties en ben ik toch gewonnen voor “Runaways” nadat ik het bijna had opgegeven.
Joss Whedon (Firefly, Astonishing X-Men) heeft zich van het prille begin als fan van “Runaways” geuit en nu het Vaughan/Alphona-team na 5 jaar afscheid van de serie neemt, zal hij 6 deeltjes voor zijn rekening nemen gevolgd door Terry Moore (Strangers in Paradise), met tekeningen van Humberto Ramos (Spectacular Spider-Man).
Wat was er eerst de comics of de tv-serie ... In sommige gevallen beginnen de grenzen te vervagen. Comics die verfilmd worden en tv-series die een tweede leven krijgen in de comics. Dat beide mediums nauwe banden hebben is voor iedereen al duidelijk. Bekendere en minder bekendere schrijvers uit de tv-wereld zetten almaar vaker de stap naar comics. Zo zijn er J.M. Straczynski, Allan Heinberg en Andrew Cosby. Deze laatste is de bedenker van de tv-serie Eureka, momenteel nog niet te zien bij ons.
Met X Isle is hij alvast niet aan zijn proefstuk bezig. Eerder schreef hij Damn Nation verschenen bij Dark Horse en pende hij voor BOOM! STUDIOS titels zoals The Savage Brothers, The Enigma Cypher & ... Damn Nation staat zelfs in de steiger voor een verfilming in 2009.
Hoe meer ik de strip herbekijk, hoe meer er linken of gelijknissen uit de tv-wereld me worden voorgeschoteld. Niet alleen de tekenstijl heeft iets filmisch, de titel doet me rechtstreeks denken aan de lay out van X-files. Plus een paar characters vertonen opmerkelijke vergelijkenissen met acteurs. Is dat soms ... (de regen heeft er ook iets mee te maken). Er zitten er nog een paar frappante voorbeelden in. Zoeken maar !!
BOOM! STUDIOS geeft als korte inhoud: "A team of researchers drift on the ocean, lost, in their quest for an enigmatic island that's never been explored. Washing on its shores, they find a dense, terrifying jungle populated with animal and plant life that has evolved along a completely different path. What secret does this isle hold? Why are the life forms there so dangerous - and so alien? In the tradition of Alien and the recent horror-hit The Descent! Featuring art from Greg Scott (Gotham Central, Sword of Dracula)."
Ok, we kennen al veel elementen uit verschillende mediums. Maar storen deed me dat zeker niet. Het zit vol leuke plot wendingen waardoor het spanningsgehalte hoog blijft. Ik heb er alvast van genoten. Nu jullie nog ...
Spotlight : Maxwell Strangewell (The Fillbach Brothers)
Je hebt van die stripauteurs die bruisen van creatieve energie en met de meest geschifte creaties op de proppen komen : Andreas, Doug TenNapel, Trondheim, … Het is natuurlijk véél te vroeg om de Fillbach-broers aan dit lijstje toe te voegen maar als introductie van hun geniale gekte kan dit boek wel tellen. Voor de meesten (waaronder mezelf) zijn dit nobele onbekenden die al wat verkoopsucces kennen met hun serie “Star Wars: Clone Wars Adventures”.
Het boek behandelt de gebeurtenissen die volgen nadat een wezen “the Strangewell” op aarde neerstort. Nadat hij wordt gevonden door een jonge vrouw, Anna, volgen de meest geschifte gebeurtenissen elkaar op en maken we kennis met verschillende groeperingen of individuën die elk met een eigen motivatie trachten het wezen te in handen (of tentakels) te krijgen. De ene ziet Max, zoals het wezen door Anna wordt genoemd, als de sleutel tot de geheimen van het universum, de andere ziet hem als het ultieme vernietingswapen. Het verhaal zit vol gekke personages en hilarische dialogen. Dit is echt een ‘labour of love’ welke door Matt en Shawn werd volgepropt met verschillende referenties naar S.F.-klassiekers, van Jules Verne’s “Reis naar het middelpunt der aarde” tot “E.T.”, soms zelfs zeer expliciet.
De tekeningen zijn zeer sterk ! Er wordt vanaf de allereerste pagina gespeeld met de zwart/wit-contrasten en de manier waarop de schijnbaar simpele tekeningen de meest fantastische situaties verbeelden kan alleen maar bewondering opwekken.
Liefhebbers van zottigheden en science fiction moeten dus niet twijfelen maar het is een boek die zeker niet door iedereen zal gesmaakt worden. Voor mij is het alvast één van de beste graphic novels van het jaar.
Yup, yup, ik heb er weer een favoriet karakter bij. Tao aka Tactical Augmented Organism. It's all in a name.
Na het herlezen van Sleeper (voor de zoveelste keer), geraakte ik helemaal in de ban de ultra manipulerende Tao. Maar niet alleen hij is in Sleeper zo lekker gemeen, er loopt er nog eentje rond. Een bad a$$ girl dat kickt op pijn in haar nachtelijke escapades, vloekt, smoort en het liefst van al de mannen in haar kruis stampt. We dwalen nu wel een beetje af, maar dat krijg je nu eenmaal met brave huisvadertjes.
Heeft het nu te maken met meesterlijke schrijverstalent van Ed Brubaker of met het feit het figuur ontsproten is uit de geest van Alan Moore. Ik heb daarom de nieuwe "Alan Moore's Complete Wildcats" Trade eens ter hand genomen. Hoe je het draait of keert, zelfs in slechte momenten, schrijft die kerel ver boven het gemiddelede. Hij weet wel van aanpakken. Het is echter Ed Brubaker die er nog een schep bovenop doet. Wat was er eerst het kip of het ei? Zoek het zelf maar uit. Beiden Trades / series zijn dikke aanraders, alhoewel Sleeper nog altijd mijn voorkeur geniet.
Tao. "The Tactical Augmented Organism was created by Optigen, a subsidiary of the Halo Corporation, on behalf of International Operations. As a child, he grew at an amazing rate. The scientists working on him thought that he was imprisoned in his test tube, but at nights he would sneak out and use the lab's computers to learn more about the world outside.When Savant and Mister Majestic were reforming the WildC.A.Ts, Savant read the files on TAO. The scientist of Optigen was unwilling to let TAO go until TAO handed him a note with several numbers on it. The scientist immediately agreed to release TAO. When asked what the numbers meant, TAO explained to his new teammates that the top one was the phone number of the scientist's wife, the other five were the phone numbers of the scientist's mistresses." More on Wikepedia.
Captain Valor, de grootste superheld aller tijden, wordt verslagen door Caliginous, de meest verschrikkelijke slechterik aller tijden. Caliginous slaagt er zelfs in om gans de wereld te vernietigen. Per ongeluk komt Captain Valor terecht in een parallel universum waarin hijzelf nooit superkrachten heeft gekregen. Helaas volgt Caliginous hem naar deze wereld met het plan om het vorige scenario keer op keer te herhalen….
Milo is een dromer die het liefst in zijn flat met zijn Playstation speelt of een paar DVD-tjes bekijkt. Natuurlijk wordt zijn leven extreem verstoord als zijn superzelf uit een ander parallel universum hem om hulp komt vragen.
“Hero Squared” is een buitenbeentje tussen al die superhelden-bundels die vandaag in de rekken liggen. Het deed me bij het lezen meer denken aan “Hitchhiker's Guide to The Galaxy” van Douglas Adams. Dit komt vooral door de waanzinnige dialogen geschreven door Keith Giffen & J.M. DeMatteis van wie ik nog nooit had gehoord (maar nu ik Wikipedia heb geraadpleegd weet ik dat deze mensen al een ongelooflijk curriculum hebben, zowel apart als tesamen). Het is zo goed geschreven dat je dit boek aan eender wie met een goed gevoel voor humor kan geven, zelfs al lezen ze geen superheldenstrips.
Written by CHRISTOS GAGE; Penciled by MIKE PERKINS; Cover by MIKE PERKINS
Spinning out of CAPTAIN AMERICA, Britain's premier super hero has mere hours to prevent multiple terrorist attacks on London by an army of super-villains! Union Jack leads Sabra and the new Arabian Knight into battle! But when his boss at MI5 risks innocent lives to bring down the enemy, Union Jack faces a tough choice -- and the fate of London itself rests on his decision. Don't miss the book that redefines Union Jack for the 21st century, with stunning pencils by fan-favorite Captain America artist Mike Perkins! Guest-starring Sabra, Arabian Knight, Batroc the Leaper, Machette, Zaran, Boomerang, Crossfire, Jack O'Lantern, Shockwave and more! Collecting UNION JACK #1-4.
Christos Gage is één van de runner-ups in comic writers universe.Zo werkt hij al een geruime tijd aan Stormwatch.Hier vind je een link naar mijn bespreking van die serie. Gewoon lezen is de boodschap!
Fun Home van Alison Bechdel is dit jaar genomineerd voor 3 Eisner Awards (“Best Graphic Album”,“Best Writer/Artist“ & “Best Reality-Based Work”) en het zou me niet verbazen als deze 3 zouden verzilverd worden. Deze strip is door Time geprezen als beste boek van 2006 en ook andere kwaliteitspublicaties als New York Magazine, Entertainment Weekly, The New York Times, enz… plaatsten dit boek hoog in hun eindejaarslijstjes.
Alison Bechdel behandelt in deze graphic novel haar jeugd- en kinderjaren maar vooral haar relatie met haar vader, Bruce. Het gezin Bechdel woont in een Victoriaans huis dat gedurende 18 jaar door de vader tot in de puntjes wordt gerestaureerd tot aan het interieur toe. Hij focust zich zo op het esthetische, het uiterlijke, terwijl ondertussen de verschillende gezinsleden zich steeds meer afstandelijker gedragen ten opzichte van elkaar.
Het boek is opgedeeld in verschillende hoofdstukken, die niet chronologisch zijn opgedeeld, soms herhalen ze bepaalde feiten maar dan vanuit een ander oogpunt. Hoe verder we lezen, hoe meer we bepaalde gebeurtenissen zien in een andere context, hoe meer inzicht we krijgen in het moment op zich, hoe het zo ver is kunnen komen en wat de gevolgen ervan zijn.
De manier hoe dit wordt in beeld gebracht is zeer straf. Enerzijds heb je de tekeningen, die zeer charmant en doeltreffend zijn maar anderzijds gebruikt Bechdel ook gescande fragmenten uit brieven van haar ouders, haar eigen dagboek, boeken en zelfs officiële documenten. Hoe verschillend Alison en haar vader zijn, toch hebben ze het één en ander gemeen waaronder hun liefde voor de klassieke literatuur. Hierdoor is dit ook de meest literaire strip die ik heb gelezen. Er wordt geciteerd uit de mythe van Daedalus & Icarus en werk van Oscar Wilde, Fitzgerald, Joyce, Colette, Proust en anderen. Deze citaten worden meestal gebruikt om de scheefgetrokken gezinssituatie, de motivaties van de personages en Alison’s zoektocht naar haar eigen identiteit te helpen analyseren. Dit maakt het voor iemand die het engels niet als moedertaal heeft soms niet altijd even gemakkelijk om te lezen. Sommige woorden vond ik zelfs niet terug in mijn beperkte engels/nederlands-woordenboek en bepaalde details zijn me daardoor zeker ontgaan. Maar laat dit u niet afschrikken. Mensen die houden van het autobiografisch werk van auteurs als David B. en Graig Thompson mogen deze strip niet aan hun laten voorbijgaan...
Vorige pagina
