Why do we sometimes get headaches when we eat ice cream?
The nerves at roof of the mouth overreact to the cold temperature of the ice cream and assume that the brain must need heating. To heat the brain blood vessels swell. This is what causes the ice cream headache or as I call it ‘brain freeze’. It is estimated that 30% of the population suffer from these headaches.
Wanted, een van mijn favoriete Comics. Een van mijn eerste reviews op Brainfreeze was over Wanted. Een verhaal over een sukkel die gecontacteerd word door Fox, in de film gespeeld door niemand minder dan Angelina Jolie. Zij weet de sukkel te vertellen dat zijn vader een huurmoordenaar was, ja was want hij is vorige nacht vermoord. En de sukkel moet in zijn voetstappen treden, een over the top explosieve comic vol super slechteriken. Lees zeker de review nog eens door.
De film neemt een deel van het verhaal over, namelijk de sukkel moet in de voetstappen treden van de vader. Hij wordt daardoor getrained door de fraternity, een groep van huurmoordenaars. En daar stopt zowat de gelijkenis denk ik, ja ik zeg denk ik aangezien ik me baseer op de trailer. Geen Super Villians in blinkende pakjes die elkaar de kop inslagen, geen reus die volledig bestaat uit stront van alle dictators en massamoordenaars die er geweest zijn. Het lijkt erop dat ze er een gewone actie film van hebben gemaakt. Op het eerste zicht zeker geen slechte actie film maar ze hadden hem eveneens Shoot Angelina ofzo kunnen noemen en niemand die moppert. Waarschijnlijk vonden de film producers het niet zo'n goed idee om de reus volledig uit stront op het scherm te toveren. Alhoewel het in Dogma dan wel weer gaat.
Nuja, ik ga de film zeker bekijken maar waarschijnlijk proberen te vergeten dat het gebaseerd is op de comic. Een Film gebaseerd op een comic die de comic maar voor 1/3de volgt, tja Hollywood zeker?
Aan alle dagelijkse bezoekers, Bedankt. Op iets meer dan een jaar 100.000 bezoekers. Ik ben enorm blij te merken dat er wel degelijk veel Comic lezers zijn in België. Ik blijf allesinds verder doen met de blog, hopelijk blijven jullie trouw de grootste comic blog van België bezoeken. Nogmaals bedankt vanwege Sodacomics, Spiff en Malkavian.
Ik ben een grote bewonderaar van het werk van Jeff Lemire. In 2005 bracht hij in eigen beheer “Lost Dogs” uit en een paar maanden geleden publiceerde Top Shelf “Tales From The Farm”. Deze 2 boeken waren van zo’n hoog niveau dat ik toch een beetje bang was dat zijn nieuwste worp zou tegenvallen. “Ghost Stories” is het verhaal van Lou Lebeuf, die in de jaren 50 samen met zijn broer professioneel ijshockey heeft gespeeld. Het verhaal wordt verteld vanuit Lou’s oogpunt en dit in de herfst van zijn leven. Hij leeft in eenzaamheid op de boerderij wat gezien zijn leeftijd en het feit dat hij doof is wel moeilijker wordt. Geplaagd door zijn herinneringen en de keuzes die hij in zijn leven gemaakt heeft wordt het voor hem langzaam aan moeilijker om onderscheid te maken tussen zijn verleden en het heden.
Opnieuw biedt Jeff Lemire een perfect huwelijk tussen zijn unieke tekenkunst en een sterk verhaal. Hij bezit de gave om met simpele lijnen stil verdriet, verlangen en frustraties neer te zetten. De manier hoe Lou in het verhaal in en uit zijn herinneringen wegglijdt is echt op een briljante manier gedaan. Hoewel het verhaal niet echt uitblinkt in positivisme leidt de auteur ons naar een perfect einde. Het is ook een ode aan Canada, ijshockey en zijn thuishaven Essex County.
Na 3 perfecte boeken heeft Lemire zijn groots talent bevestigd. Vol verlangen kijk ik uit naar zijn volgende : “The Country Nurse”, dat ergens in het begin van 2008 zal verschijnen.
AANRADER !!!
Deze historische foto van Bobby Orr diende als inspiratie voor een plaatje in het boek.
Voor zij die Rick Veitch nog niet kennen, een korte introductie. Hij nam Swamp Thing over van Alan Moore en was een waardige opvolger. Zijn hersenen kronkelen ook al op zo'n abnormale manier. Dit bleek vooral uit het werk dat hij schreef voor de uitgever "King Hell". Het opmerkelijkste is zeker "Brat Pack" waar hij op een sarcastische, perverse en sadistisch manier de draak steekt met de rage van 10-age sidekicks rond de periode dat de fans schreeuwden om Jason Todd (Batman's little helper) dood te laten gaan. Hij schreef wisselend voor main-stream, underground en alternative comics. Het werk van zijn broer, Tom Veitch, kom je vooral bij Star Wars tegen. Hij is als schrijver ten stelligste aan te raden, zeker wanneer je van iets anders houdt. Geprikkeld ? Op wikipedia vind je meer over hem.
Zijn laatste werk, de ongoing serie bij Vertigo, Army @ Love zit overduidelijk vol verwijzen naar de oorlog in Irak en Afghanistan. Het persoonlijk leed en drama buiten beschouwing gehouden, heeft het amerikaans optreden mij altijd gefacineerd. Hun zucht, en met hun bedoel ik Coörperate America, naar meer inkomsten, hun propaganda dat veel weg heeft van Nazi-Duitsland en hun arogantie vind je op meeste maffe manieren terug. In de realiteit reist er met het leger een mobiel McDonalds mee, kun je nog een beter voorbeeld wensen. Rick Veitch heeft al die elementen geabsorbeerd en op fantastiche wijze terug uitgespuugd.
De kritieken die Vertigo op de front- & back cover heeft laten drukken zijn overduidelijk. Dikke aanrader voor wie van een comic adaptie van West Wing op LSD houdt !! Laat u meeslepen in het militair wereldje, waar Sex, Drugs & Rock-and-Roll door de afdeling "Motivation & Morale" werd geïntroduceerd en hoog in de vaandel wordt gehouden.
Gunter Barvoets, 14 jaar, blank en trotse bezitter van een afro in het Vlaanderen van de woelige jaren zeventig. Vind hij zijn identiteit in de blaxploitation-helden van het witte doek of blijft hij een kleine radar in de kapitalistische grootstad?
Na al die jaren van afwezigheid komt één van de main-stream grootmeesters terug. Jim Shooter keert terug naar de reeks waar het allemaal begon. The Legion of Superheroes. In de jaren 70 creëerde hij reeds enkele figuren zoals Karate Kid, Ferro Lad & Princess Projectra. Hij was toen 13 of 14 jaar oud. Later zou hij voor Marvel, The Secret Wars schrijven. Zijn carriere was natuurlijk niet zonder slag of stoot verlopen. Menig artist beschouwde hem als een dictatoriale editor. Met een ijzeren greep waakte hij zorgvuldig over de continuiteit en verdedigde tot afschuw van menig fan de coörperate ideas of selling toys and making more profits ten koste van ...
Het zwarte kostuum van Spidey zou er enkel alleen zijn gekomen voor de toys, las ik ergens. Shooter zou hiervoor aan de basis hebben gelegen. Ik ging er altijd vanuit dat de Secret Wars serie er kwam met het oog op een toy line van Marvel op de markt te brengen waar alle major figuren in voor kwamen. Desalniettemin (waarschijnlijk gedreven door jeugdsentiment) bekleedt Secret Wars zeker een hoog plaatsje in mijn Marvel top 10. Eén van de andere disputen die hem toch het zuur opbrak, was het "gevecht" van Jack Kirby met Marvel over Jack's originelen. Zijn standpunt zou omstreden geweest zijn.
Dat hij toch bedreven was in hetgeen hij deed, bewees hij met Valiant comics. Maar zoals met alle liedjes, koos hij dit keer niet de kant het geld en verliet hij Valiant. Van hogerhand moesten de print-runs van comics opgedreven worden, het aantal titels opgedreven worden en zo meer en meer in de vergetelheid geraken. Spijtig, want de opzet van Valiant mocht er wezen. Met zijn eigen uitgeverij Defiant zorgde hij ervoor dat wij David Lapham's eerste passen mochten leren kennen.
Benieuwd wat deze reeks gaat worden? Uitkijken maar !
De laatste Ult. Spiderman-bundel “Ultimate Knights” was voor mij de bevestiging dat Bendis weer op het goede pad zit, na het redelijk fantastische “Clone Saga”. Meestal ben ik niet te vinden voor zo’n Team-Up-toestanden waarbij verschillende superhelden samenwerken of met elkaar in de clinch gaan (Ultimate Team-Up blijft het slechtste wat ik ooit van Bendis heb gelezen) maar hier werkt het gelukkig uitstekend . Daredevil wil een superteam samenstellen om nu voor eens en altijd komaf te maken met Wilson Fisk, ook gekend als Kingpin. Moon Knight maakt ook deel uit van dit team en het deed deugd dat zijn voorkomen een beetje is aangepast waardoor hij er iets minder afgeborsteld uitziet. Ook is zijn rol in dit verhaal mooi uitgewerkt. Natuurlijk zijn er ook de nodige verwikkelingen met Kitty Pryde, M.J. en May Parker. Het is pure fun om te lezen. Ultimate Spider-Man is terug één van de topreeksen van dit moment. YES !
Het laatste deeltje van deze bundel is tevens het afscheid van Mark Bagley als tekenaar en introduceert Stuart Immonen als opvolger. Een historisch feit want ik denk niet dat er ooit een ander team zo lang aan eenzelfde topserie heeft gewerkt (please correct me if I’m wrong). Het is geen gemakkelijke taak voor Immonen om in de voetsporen van Bagley te treden maar de tekeningen in het laatste deeltje beloven alvast veel goeds.
Omdat zoveel mensen me persoonlijk komen vragen van Malkavian toon je Stripkamer nu eens. Heb ik bij deze enkele fototjes genomen. Eigenlijk is de kamer helemaal nog niet klaar. De comics staan er al maar moeten nog iets meer verspreid worden op de verschillende rekken. De beeldjes staan allemaal op een hoopje en ook zij moeten verspreid worden. Zoals je kan zien is IKEA voor de comic liefhebber hun beste vriend. Ik heb voor mijn comic kamer de IKEA Billy kasten gekocht. deze kan je in verschillende grote kopen. 40cm of 80 cm breedte, 106 of 202 cm hoog, je kan ook een extra bovenstuk kopen om de kast 239cm hoog te maken. Iets wat ik gedaan heb.
Yzere boekensteunen die je ook in IKEA kunt kopen gebruik ik op de comics recht te houden. Dan heb ik via Sodacomics.be een hoop Silver age bags en Current size bags gekocht. Waarom twee verschillende? Omdat je in de Silver Age bags perfect 5-6 soms wel meer comics tegelijk kunt steken. Deze verstevigen elkaar en dan heb je geen karton meer nodig. Ook ideaal om snel een ganse reeks weg te plaatsen. De Current Size gebruik ik dan voor nieuwe comics in te steken. Maar dat was overbodige luxe aangezien Sodacomics elke comic levert in een bag. Mja good voor back issues.
Om er toch wat structuur in te gieten heb ik alle nummers Alfabetisch gelegd. En dan Comic Dividers per serie gestoken. Dit zijn soort van plastic boards met een verhoog zodat je ze makkelijk boven de comics uit steken. Maar aangezien ik ze in een kast verzamel heb ik ze neergelegd. Anders kan je toch moeilijk zien wat er bovenuit steekt. Met een stiftje vanop een Whiteboard heb ik de serie naam geschreven op de Comic Dividers.
Nu ben ik aan de laatste hand bezig, namelijk het controleren of elke comic die er staat in mijn database programma staat, namelijk Collectorz. Een ideaal en makkelijk programma dat helemaal niet veel geld kost (39 euro geloof ik) maar het is ongelooflijk makkelijk om je collectie bij te houden. Ik zeg het al lang maar ik ga een uitgebreid verslagje brengen over de Comic Collectorz. Als de kamer volledig inorde is en alles staat op zijn plaats zoals ik het wil zal ik nog eens enkele fotos posten. Je ziet ook dat ik ook mijn collectie DVDs in mijn comic kamer heb staan en een kleine collectie Fantasy Boeken.
Als er nog vragen zijn waarom ik bepaalde keuzes heb gemaakt, stel ze gerust in de Comment sectie van deze post. Ik zal er zeker op antwoorden. Elke foto is clickable en bevat een grote versie van de foto, voor de mensen die meer detail willen.
De laatste bundels van Ultimate Spider-Man waren niet bepaald hoogvliegers met als dieptepunten “Deadpool” en “Superstars” (“Superstars” kan ik iedereen afraden). De eerste tien bundels waren serieus sterk waardoor het één van de beste series op de markt was maar de laatste jaren had ik het gevoel dat Bendis niet meer wist hoe straffe verhalen rond Peter Parker te schrijven. Zo “ultimate” was het dus niet meer. Maar….
Na een flink jaar verscheen er uiteindelijk de 17de bundel geïnspireerd op de de ganse kloon-verwikkelingen van Amazing Spider-Man uit de jaren 90 dat uiteindelijk een zootje van jewelste werd. Waar deze miskleun voor Amazing Spidey voor een exodus van lezers zorgde doet Bendis juist het omgekeerde : hij brengt weer een Ultimate Spider-Man van hoog niveau. Nochtans maakt hij het de lezers niet gemakkelijk : een web van intriges, meerdere nieuwe personages (sommigen verrijzen zelfs uit de dood) en de terugkeer van één van Spider-Man’s grootste tegenstanders. Het verhaal zit vol verrassingen en bij elke nieuwe pagina weet je echt niet meer wat te verwachten.
De Ultimate-bundels zijn geen zuivere hervertellingen van oude Marvel-verhalen maar nieuwe interpretaties waarbij verhalen totaal veranderd worden (soms aangepast aan de hedendaagse realiteit) en de personages in veel gevallen een gans nieuwe verschijning krijgen en ook andere eigenschappen worden toegedicht. In deze bundel komt dit meer dan ooit naar voren. In het verleden was ik het niet altijd eens met de wijze waarop bepaalde personages naar het Ultimate-universum werden vertaald (zoals bv. Moon Knight) maar in deze bundel werkt alles wonderwel en toont Bendis dat hij nog steeds een meesterverteller is die erin slaagt zijn lezers in de ban te houden, zelfs met een serie dat gericht is naar een breder publiek. Mark Bagley behoudt de ganse bundel een hoog niveau, zijn gekende gepolijste stijl passend bij de fun-factor van de reeks.
Deze bundel is zeker één van de beste zaken dat Bendis geschreven heeft in de laatste jaren en ik hoop dat hij dit niveau weer zal kunnen aanhouden. Fingers crossed.
Kampung Boy is een leuke autobiografische reeks over de lotgevallen van een moslim jongen, Lat. Hij is tevens de schrijver en tekenaar van dienst. In Maleisië waar zich ook het verhaal afspeeld en ook in de rest van Zuid Oost Azië is Lat allang geen onbekende meer. Zijn eerste publicatie dateert al van 1979. Het verhaal is vlot, leuk en leerrijk. De setting en sfeer die Lat oproept is zo herkenbaar voor zij die al reeds de kans hebben gehad om in Zuid Oost Azië te gaan backpacken. Zijn eerlijkheid is zo ontwapenend dat je 100% meeleeft met de personnages. Het lijkt alsof je een vriendje hebt aan de andere kant van de wereld.
Je krijgt bij het lezen niet alleen een behoorlijke, eenvoudige en alledaagse culturele bagage mee, hier wordt een klein stukje geschiedenis geschreven. Binnen een decennia is deze manier van leven, zelfs in de uithoeken stillaan verdwenen. In Laos kan je zo nog ouderwetse tribes vinden. Hun cultuur leunt echter eerder aan tegen de leer van Budha terwijl Maleisië een streng islamitisch land is. Zij voeren de doodstraf uit op smokkelen van drugs.
Het is gewoon een strip / comic die ik iedereen kan aanraden, zowel jong als oud, man of vrouw.
Muizen, ja we hebben het voor muizen tegenwoordig. Misschien is het omdat ik sinds een paar maanden een hyperactieve kat inhuis heb die niks liever doet dan Fetch spelen met haar muis. Kweet het niet maar na The Mice Templar hebben we nu ook de Hardcover van Mouse Guard, Fall 1152 in huis gehaald. En ik moet zeggen die muizen kunnen er wat van. De gelijkenis tussen de twee verhalen is op eerste zicht enorm. Beiden hebben ze muizen als hoofdrol, beiden worden ze aangevallen en duikt er een heldaftige muis uit het verleden om hen te helpen. Maar daar eindigt tochwel ge gelijkenis. De sfeer die Mice Templar uitstraalt is volledig anders dan in Mouse Guard.
In Mouse guard gaat het over de Guard, een eeuwen oude groep muizen die de steden tegen elk onheil moet beschermen. Als er aan het licht komt dat een van de muizen het stadsplan verkocht heeft aan een anonieme vijand gaan de poppen (of muizen) aan het dansen, en nee niet op de tafel. Deze indy comic is echt prachtig. Ik ga zeker het vervolg kopen Mouse Guard, Winter 1152. Maar ik ga toch wachten op de HardCover. Waarom? Ook al is Mouse Guard een goed en spannend verhaal, de single issues zijn me iets te kort en voelen echt bevredigend aan. Ik weet het, het klinkt raar. Maar omdat het een doorlopend verhaal is en het zo meeslepend is kan je echt niet wachten om het volgende nummer te lezen. Dit is echt een van de weinig comics waar ik enorm blij was dat ik in één ruk door kon lezen. En dat wil toch wel wat zeggen, denk ik.
Voor diegene die graag een fantasy verhaal lezen raad ik deze comic zeker aan. De tekeningen zijn stuk voor stuk prachtig en passen volledig bij het fantasy beeld dat rond zweeft in de comic. Een Must-Buy / Must-Read voor elke Comic fan. Op de officiele website van Mouse Guard kan je delen van de comic lezen.
Ik was onlangs vol lof over “Tales From The Farm” van de candadese tekenaar Jeff Lemire en via een bezoekje aan zijn site kocht ik zijn bijna totaal uitverkochte “Lost Dogs” dat 2 jaar geleden in eigen beheer is uitgekomen (gefinancierd dankzij het winnen van een Xeric-beurs in 2005) (zie http://www.xericfoundation.com/index.html) Het is een grimmige wrede vertelling over een goedaardige reusachtige boer die met zijn gezin naar de grote stad gaat en zijn leven in de hel ziet veranderen.
Lemire heeft getekend met dikke zwarte verfstrepen met grijze en rode nuances, soms met vegen en plekken, zelfs de tekstballonnen zijn op een slordige manier ingevuld. Elk plaatje lijkt appart getekend en dan op een zwart blad geplakt. Door deze manier van werken ziet alles er enorm grimmig uit, passend bij het verhaal. De tekenaar is een meester in het uitbeelden van stil verdriet. Lemire’s stijl is uniek, onmiddellijk herkenbaar, ik kan hem echt met niemand vergelijken….grandioos !
Dit verhaal zou zo in de Vrije Vlucht-collectie van Dupuis opgenomen kunnen worden, door de setting (Engeland in de 19de eeuw), de tekenstijl en de vertelstijl. Het zou er ook één van de uitschieters in zijn. Het is voor mij de bevestiging dat Jeff Lemire een talent is waar in de toekomst nog veel over zal geschreven worden. Nu nog een redelijk onbekend supertalent, maar wie weet….
Dit weekend was het weer zover. Het event in Belgie voor elke comic, anime en film fan. FACTS ging zoals elke jaar door in het ICC te Gent. Zoals verwacht stond er zaterdag ochtend weer een massa aan te schuiven voor de ingang. Ideaal moment om samen met Dave van Sodacomics.be onze flyers uit te delen. Ja, Sodacomics en Brainfreeze hebben samen een flyer actie gedaan op FACTS. Hopelijk brengt het wat nieuw volk richting de Blog, bij deze WELKOM comicliefhebbers. Swat, het ging over FACTS. Deze editie was voor mij een verjaardags editie, namelijk het was de 10de keer dat ik naar FACTS ging. Elk jaar heb ik het zien groeien, dit jaar was het echt ongelooflijk. 3 zalen met verschillende standhouders, boven was een speciale plaats voorzien voor de Cos-players. Daarin ging ook de Cos-play wedstrijd door en stonden er verschillende consoles waar je naar lieve lust op kon spelen.
De standhouders hadden allerhande merchandice mee, van het kleinste verzamel ietsje tot heuse levensgrote beelden van superman. Het enige dat ik wel merk en dat is een trend die al jaren aan de gang is. Is dat comics steeds op een minder aantal standhouders kan rekenen. Dit jaar was het iets beter dan vorig jaar maar het overgrote deel werd door de twee vaste waarde gebracht die er elk jaar opnieuw staan. Onze Engelse vrienden met hun zalige bundels. Vorig jaar heb ik daar een super koopje kunnen doen met single issues van Transmetropolitan. Er zat zelfs een Signeerde tussen zonder dat ze het wisten. Dit jaar heb ik me daar de eerste Squadron Supreme 12delige miniserie gekocht en dan nog een 13 nummers van Xfactor. En dit voor een mooi prijsje van 10/15 euro. De enige andere standhouder die comics aan grote hoeveelheid aanbied is BettyBoop. Het spijtige was wel dat ze alleen bundels mee hadden. Bij BettyBoop heb ik de eerste 5 issues van Criminal gekocht. Een BOM van een reeks zoals we al eerder op Brainfreeze hebben gezegd. Voor de rest waren er nog enkele die wat losse nummer hadden mee genomen. Daar heb ik dan enkele ontbrekende nummers op de kop kunnen tikken en de helft van DC's 52.
Voor de comic liefhebbers die meer dan alleen de comics verzamelen was er meer dan genoeg. Beeldjes, bustes en Tshirts met de vleet. Ik heb me daar natuurlijk in laten gaan. FACTS staat ook garant voor een grote hoeveelheid Cos-players. Voor de mensen die niet weten wat dat is. Cos-players zijn mensen die in de huid kruipen van hun favoriete personage. Zij maken de kostuums meestal zelf en soms zie je echt ongelooflijke kostuums. Van Conan the barbarian tot Naruto zelfs Spiderman, Darth Vader en een echte Alien waren aanwezig.
Dit jaar had FACTS echt enorm zijn best gedaan om grote namen naar de beurs te krijgen. Robert Englund (Freddy Kruger) , Ernie Hudson (Ghostbusters) en als kers op de roomtaart Jean Claude Van Damme. Ook de stripliefhebbers werden in de watten gelegd met oa namen zoals Mike Deodato Jr (Thunderbolts, New Avengers, ... binnenkort zal je op Brainfreeze een interview kunt lezen met Mike), Adam Hughes, Allison Sohn en Joe Jusko. De lijst is nog vele groter, je moet hem maar eens raadplegen op de FACTS website. Ook eigen talent was aanwezig Mario Boon (Texas Strangers) de eerste Belg die, zover ik weet, werk heeft gepubliceerd bij een Amerikaanse uitgever en dan nog wel Image. (ook met Mario binnenkort een interview op Brainfreeze) maar ook de gebroers Croonenborgs waren van de partij. Van Rob heb je enkele dagen geleden al een kortverhaal gezien. En Bart wist me te zeggen dat er eentje van hem ook zal volgen. Natuurlijk heb ik zowel bij Mike Deodato Jr als bij Mario Boon een schets laten maken en enkele comics laten signeren. Ik wil de schetsen dan ook delen met jullie.
Als laatste wil ik nog zeggen dat FACTS weeral aan mijn verwachtingen voldeed. Als ik kijk hoeveel geld ik heb uitgegeven kan ik alleen maar bevestigen dat het een uitermate interesante beurs was. Mijn broers hebben voor het eerst kennig gemaakt met de beurs en ze staan nu al te popelen om terug te gaan volgend jaar. Verder wil ik jullie nog enkele fotos en Lewt fotos tonen. Van onderandere beeldjes van Captain America, Spiderman, Mr Fantastic, Invader Zim, .... Ik zou zeggen tot volgend jaar.
Marc Guggenheim is een veelzijdige kerel. Vanaf 1991, na het beëindigen van zijn studies werkte hij eerst vijf jaar als advocaat en part-time-schrijver, daarna was hij schrijver en producer voor afleveringen van series waaronder “The Practice”, “Law & Order”, “CSI : Miami” en tussendoor durft hij ook te schrijven voor DC en Marvel met titels als Wolverine, The Punisher, Blade, The Flash… en over enkele weken verschijnen zijn eerste verhalen voor Amazing Spiderman.Een tijdje geleden verscheen de bundel van “Hyperion vs. Nighthawk”. De twee personages die het tegen mekaar opnemen komen voort uit de verhalen van “Supreme Power” en later “Squadron Supreme” waarvan de eerste softcover-bundel volgende maand verschijnt.Voor de niet-ingewijden : Hyperion is zo’n beetje Marvel’s Superman met dat verschil dat hij opgeleid werd door het leger en er nog steeds mee verbonden is. Nighthawk is dan weer de Marvel-versie van Batman maar dan zonder de vleermuisobsessie en met een donkere huidskleur.
Nighthawk raakt gefrustreerd over het feit dat er geen einde in zicht is met betrekking tot de genocide in Darfoer. Hij besluit in ware Punisher-stijl korte metten te maken met de Janjaweed-militia die, oogluikend toegestaan door de Soedanese regering, etnische zuiveringen verrichten. De Amerikaanse regering zendt Hyperion naar daar om hem te stoppen, niet wetend dat Nighthawk nog een paar verrassingen in petto heeft… Het verhaal staat op zichzelf maar bevat verwijzingen naar de eerste Squadron Supreme-bundel die niet nodig zijn om het verhaal te kunnen volgen.
Het is een zeer riskant en ambitieus project geweest van Guggenheim. Je hebt fictieve superhelden die zich in een reële crisissituatie bevinden. Dit is riskant omdat je het risico neemt het soedanese conflict te banaliseren. Maar Guggenheim is niet zonder voorbereiding te werk gegaan. Het 36 pagina’s tellend dossier, dat hij zelf ter voorbereiding heeft opgesteld, is ter inzage op zijn website en hierin kan je duidelijk lezen dat bepaalde verklaringen van getuigen als basis hebben gediend voor situaties in de uiteindelijke bundel. Het moet hem veel tijd gekost hebben om zo grondig te werk te gaan, zeer lovenswaardig, ook omdat al zijn inkomsten van deze strip integraal naar organisaties gaan die trachten de situatie in Darfoer te verbeteren. De afronding van het verhaal vond ik persoonlijk minder sterk met een zeer uitgesproken boodschap maar over het algemeen vond ik het zeer straf dat Guggenheim er in slaagt om de doorsnee-comics-lezer bewuster te doen worden van dit conflict. Om dit doel te bereiken werkt hij met duidelijke nuances (zoals de zowel actieve als passieve rol van de Amerikaanse regering) alsook met shockerende passages (zoals de vernietiging door militia van nederzettingen) Niet alleen qua inhoud maar ook qua vorm heeft de scenarist geëxperimenteerd. Zo zijn de vier deeltjes om beurten verteld vanuit een ander perspectief, 2 issues per personage. Ook is er serieus gespeeld met het tijdsverloop, het verhaal springt af en toe dagen, weken en soms maanden vooruit en achteruit, wat het geheel iets complexer maar daarvoor niet minder begrijpelijk maakt.
De voor mij onbekende tekenaar, Gulacy, levert zeer goed werk af, zeer realistisch getekend, te vergelijken met de Supreme Power-bundels (getekend door Gary Frank).
Ter conclusie : Deze bundel behoort niet tot het beste wat ik gelezen heb dit jaar maar het is een zeer lovenswaardig initiatief van Guggenheim en een waardevolle aanvulling aan het universum van Squadron Supreme.
Yeah, ik heb jullie aandacht nu wel hé. Maar het klopt wel. Vanaf CAPTAIN AMERICA #34 die in Januari in de winkel zal liggen, zal iemand anders dan Steve Rogers de stars & stripes dragen. Wie de nieuwe Cap is wordt nog met veel macht geheim gehouden. Een ding is wel geweten en dat is dat niemand minder dan Alex Ross het kostuum van Captain America een redesign heeft gegeven. Het doet me iets meer denken aan de Ultimate versie denken. Ook het feit dat de nieuwe Captain het schild en een geweer draagt is een pittig detail en toetst naar een meer aggresievere Captain America. Over het feit wie hem nu opvolgt heb ik twee favorieten in gedachten.
Op de eerste plaats staat Winter Soldier, de vroegere side-kick van Cap. Heeft jaren lang voor de Soviet gewerkt maar was volledig gebrainwashed. Hij heeft de laatste jaren wel laten merken dat hij in de voetstappen van Cap kan treden als het moet. Alhoewel Winter Soldier veel ruwer en harder is dan Steve Rogers. Het feit dat de nieuwe Cap een pistool heeft/draagt is voor mij ook een hint dat het Winter Soldier is die Steve opvolgt.
Op de 2de plaats staat Hawkeye, deze Badboy gone Good Avenger heeft alles wat Captain America moet bezitten. Leiderschap, moed, charisma. Hij is een ongelooflijke kunstenaar met alle projectielen dus de alom gekende Shield Throw gaat zeker terug zijn met Hawkeye. Misschien zelfs nog beter en spectaculairder dan bij Steve. Hawkeye is getrained door de originele Captain America, ze zijn jaren lang samen team-leden geweest van de Avengers. En Tony Stark / Iron Man heeft na de dood van Steve het schild en de titel van Captain America al aangeboden aan Hawkeye. Hij weigerde deze maar mischien zijn er ondertussen al dingen gebeurd die ervoor zorgen dat hij het nu wel wilt doen. Ik denk dan aan de "Who to trust" affaire toen bekend is geraakt dat Electra al jaren een Skrull was.
Kort om stof genoeg om te discusieren wie de nieuwe opvolger gaat zijn. Een ding is zeker, deze comic ga ik zeker kopen.
Dit is het eerste deel van de “Essex County”-trilogie, waarvan elk deel een compleet verhaal bevat. Het tweede deel “Ghost Stories” zou rond deze periode moeten uitkomen.
“Tales From The Farm” is het verhaal van de tienjarige Lester die aan zijn oom, een landbouwer in Essex County, Canada, is toevertrouwd nadat zijn moeder is overleden aan kanker. Lester is een grote comics-liefhebber en soms tracht hij zelf een comic te tekenen. Het grootste deel van zijn vrije tijd spendeert hij echter dagdromend, verkleed als een superheld, terwijl hij opgaat in zijn fantasieën. Zijn oom weet niet hoe hij moet omgaan met deze jonge kerel. Lester is duidelijk getraumatiseerd wegens het wegvallen van zijn moeder en voelt zich erg geïsoleerd. Hij leert een voormalige ijshockey-ster kennen die een tankstation beheert en tussen die twee groeit een vriendschap.
Lemire’s tekenstijl is enorm origineel. De tekeningen, simpel maar doeltreffend, zwart geïnkt met grijze vegen, slagen erin om je vanaf pagina 1 te laten opgaan in deze trieste vertelling. Er zit enorm veel emotie in de simpele lijnen, zoveel dat ik er bijna een krop van in mijn keel kreeg.
Zelden heb ik een strip gelezen die me zo wist te ontroeren al deze. Jeff Lemire was een onbekende voor mij maar mag mij nu rekenen tot één van zijn grootste fans. Ondanks het feit dat dit niet zo’n dik boek is (ongeveer 100 pagina’s), is dit voor mij het beste wat ik dit jaar gelezen heb. 10 op 10 !
BeaucoupKevin[dot]com "Jeff Lemire's Essex County Volume 1: Tales From The Farm is one of the best books I read last year and I'm glad to see that it's finally coming out through a publisher that consistently brings interesting new talent to the fore. Lemire's going to go places and I'm glad to get to watch him rise. (Yes, I am totally trying to become back-cover bait with that, but it's legitimate praise. I think Lemire's a bright star in a cloudy, possibly-too-arty firmament.)”
Ray Olson, Booklist “Books like this are the reason alternative comics publishers such as Top Shelf exist. Lemire uses an utterly personal, idiosyncratic drawing style, rough but completely clear, that even just-off-mainstream publishers would insist on gussying up for publication. And the simple story's slice-of-life lyricism, sparked by magic realism, is way too arthouse-movie-ish for the mainstream. But lordy, does it work!"
Bioleven is jouw leven - Kortverhaal van Rob Croonenborghs
Gevonden op Stripelmagazine
Rob Croonenborghs is een aanstormend striptalent dat naarstig aan het werken is aan een carrière als striptekenaar. Strips van hem – meer bepaald zijn eerste webstrip "Drifter Smile" – is te lezen op http://www.pulpdeluxe.be/ en hij is meer en meer te "bewonderen" op een aantal stripbeurzen (zoals dit weekend op het Looikes Stripfestival). Op die stripbeurzen kan u ook zijn mini-strips kopen zoals ‘Snapfood’. Meer Rob Croonenborghs kan u ontdekken op zijn website.
Deze week kan u in Stripelmagazine van zijn kortverhaal ‘Bioleven is jouw Leven’ genieten.
Behalve zijn verschijning in Ultimate Spiderman had ik nog nooit van Moon Knight gehoord. Ik wist dus ook niet dat Bill Sienkiewicz in de vroege jaren 80 met deze serie is doorgebroken (nu weer verkrijgbaar via Marvel Essentials).
De serie behandelt de avonturen van Marc Spector die na een bijna-dood-ervaring in Egypte ervan overtuigd is dat hij de heropstanding is van de egyptische god Khonshu. Wanneer hij terug is in New York creëert hij 2 valse identiteiten : de miljonair Steven Grant en de taxichauffeur Jake Lockley. Als Moon Knight gaat hij de strijd aan met alles wat maar naar misdaad ruikt in New York. Zijn motivatie is vooral het willen compenseren van zijn eigen misdaden tijdens zijn leven als huurling voor zijn ontmoeting met Khonshu.
Na een afwezigheid van bijna 10 jaar verschijnt er nog eens een boek van Moon Knight. Deze bundel viel me direct op wegens de prachtige cover. Na het een keer doorbladerd te hebben was ik helemaal verkocht. Zo’n prachtige donkere tekeningen. Nu nog het verhaal natuurlijk.Marc Spector is verlamd, geestelijk en lichamelijk, na een gevecht met Bushman, zijn vroegere collega-huurling. Uiteindelijk behandelt het verhaal zijn wederopstanding waarbij we vooral zien hoe erg Marc Spector in de knoop ligt met zichzelf en zijn verleden. En hoe hij tracht in het reine te komen met zichzelf en de mensen om zich heen. Natuurlijk krijgen we ondertussen nog confrontaties te zien met superschurken als The Profile en de Taskmaster (beiden prachtig uitgewerkt).
Dit is Huston’s debuut als comics-schrijver en dat is zeer indrukwekkend. De manier waarop het verhaal is opgebouwd, waarbij je langzaam aan begint in te zien hoe de vork werkelijk in de steel zit, is prachtig. Het is zeker niet gemaakt om in 6 maandelijkse deeltjes te lezen. David Finch heeft hier ook straf gepresteerd. De gevechten, de conversaties van Marc met zijn innerlijke demonen, de ganse donkere, sombere sfeer, … het roept enorme bewondering op. Ik vond dat zijn stijl een beetje trekt op die van Dany, de europese tekenaar, maar dan nog een paar niveaus hoger. Dit verhaal heeft me zin doen krijgen om de Marvel Essentials-reeks van Moon Knight aan te schaffen. Hoewel het de bedoeling was om het bij 6 issues te laten werd het al vlug duidelijk dat deze mensen zo’n kwalitatief werk leveren dat het doodzonde zou zijn om ze niet te laten verder gaan….en zo geschiede.
AANRADER !!! 
Robert Englund
Mario Boon
