H ΤΡΥΠΑ...
ΣΤΑΥΡΟΣ Π. ΨΥΧΑΡΗΣ
Πριν από λίγα χρόνια ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος
έκανε δεκτό το αίτημα του τέως βασιλέως Κωνσταντίνου (που είχε αρχίσει λίγο
καιρό προηγουμένως να έρχεται τακτικά στην Ελλάδα) να επισκεφθεί το Προεδρικό
Μέγαρο, στο οποίο (ο Κωνσταντίνος) είχε ζήσει ως διάδοχος του θρόνου και, εν
συνεχεία, μετά τον θάνατο του πατέρα του, ως βασιλεύς.
Οταν έφθασαν στο Προεδρικό Γραφείο ο τέως βασιλεύς είπε ότι εκεί ήταν και
το δικό του γραφείο ως την ημέρα που έφυγε από την Ελλάδα, μετά την
αποτυχημένη προσπάθειά του να εκδιώξει τους απριλιανούς συνταγματάρχες. «Θέλω
να δω αν υπάρχει ακόμη η τρύπα...» είπε ο τέως βασιλεύς στον Πρόεδρο καθώς
κοίταζε ένα σημείο στην μπουαζερί. Πράγματι ανεκάλυψε την τρύπα, η οποία, όπως
εξήγησε στον Πρόεδρο, οδηγούσε σε ένα σύστημα μαγνητοφωνήσεων (...αρχαιολογικό
πια, λόγω της τεχνολογικής προόδου).
Οπως ο ίδιος ο τέως βασιλεύς έχει σε ιδιωτικές συζητήσεις του αναφέρει, το
σύστημα των μαγνητοφωνήσεων είχε εγκατασταθεί για να καταγράφονται οι
συζητήσεις του με τους πολιτικούς αρχηγούς κατά την περίοδο των Ιουλιανών, των
δραματικών δηλαδή γεγονότων που έμειναν στην Ιστορία ως Αποστασία και τα οποία
οδήγησαν στην απριλιανή δικτατορία του 1967, με τις γνωστές συνέπειες για τον
λαό και τη χώρα.
Οι μαγνητοταινίες της τρύπας δυστυχώς δεν έχουν βρεθεί, προφανώς
κατεστράφησαν από άγνοια όσων πέρασαν από τα πρώην ανάκτορα έως ότου γίνουν
Προεδρικό Μέγαρο. Χάθηκαν έτσι πολύτιμες μαρτυρίες, η αξία των οποίων
πολλαπλασιάζεται από το γεγονός ότι οι περισσότεροι πρωταγωνιστές εκείνης της
εποχής δεν ευρίσκονται πλέον εν ζωή.
***
Βασικός υπεύθυνος της συνταγματικής εκτροπής θεωρήθηκε πάντα ο τότε
βασιλεύς Κωνσταντίνος - ασχέτως του αν οι ανακτορικοί σύμβουλοι και οι
σπεύδοντες να υπηρετήσουν τον θρόνο και τα δικά τους συμφέροντα έπαιξαν
καθοριστικό ρόλο στις αποφάσεις του τότε 25ετούς νέου που είχε διαδεχθεί τον
βασιλέα Παύλο ένα χρόνο ενωρίτερα.
«Το Βήμα» είχε τότε λάβει θέση έντονα αντιμοναρχική, όπως όλες οι
δημοκρατικές εφημερίδες, πλην της «Ελευθερίας», που στήριξε ή και ενέπνευσε
την αποστασία του κ. K. Μητσοτάκη και των υπολοίπων βουλευτών της Ενώσεως
Κέντρου οι οποίοι αυτομόλησαν στο «βασιλικό στρατόπεδο».
«Το Βήμα» επίστευε πως η συμπεριφορά των Ανακτόρων, αντισυνταγματική, έθετε
σε κίνδυνο το Δημοκρατικό Καθεστώς - φόβος που επαληθεύτηκε ενάμιση χρόνο
αργότερα, ασχέτως αν αυτό οδήγησε και τον ίδιο τον τέως βασιλέα στην
αυτεξορία.
Σήμερα τα τραγικά για την ελληνική πολιτεία συμβάντα της περιόδου εκείνης
μπορούν να αξιολογηθούν με ψυχραιμία. Το γενικό συμπέρασμα δεν μεταβάλλεται -
αφού η ίδια η ιστορική εξέλιξη σφράγισε τις ανακτορικές πρωτοβουλίες με την
εγκαθίδρυση της Δικτατορίας.
Ωστόσο η μαρτυρία του κυριότερου (στην πράξη) επιζώντος πρωταγωνιστού
αποτελεί μια πολύτιμη συμπλήρωση της εικόνας που έχουμε για το δεύτερο ήμισυ
του 1965 - όχι μόνον για την αρχική σύγκρουση Παλατιού και Κυβερνήσεως, αλλά
και για όλη τη διαδικασία εξαγοράς συνειδήσεων που οδήγησε στην κυβέρνηση
Στεφανόπουλου και κατέληξε στη Δικτατορία.
