Marc Guggenheim is een veelzijdige kerel. Vanaf 1991, na het beëindigen van zijn studies werkte hij eerst vijf jaar als advocaat en part-time-schrijver, daarna was hij schrijver en producer voor afleveringen van series waaronder “The Practice”, “Law & Order”, “CSI : Miami” en tussendoor durft hij ook te schrijven voor DC en Marvel met titels als Wolverine, The Punisher, Blade, The Flash… en over enkele weken verschijnen zijn eerste verhalen voor Amazing Spiderman.Een tijdje geleden verscheen de bundel van “Hyperion vs. Nighthawk”. De twee personages die het tegen mekaar opnemen komen voort uit de verhalen van “Supreme Power” en later “Squadron Supreme” waarvan de eerste softcover-bundel volgende maand verschijnt.Voor de niet-ingewijden : Hyperion is zo’n beetje Marvel’s Superman met dat verschil dat hij opgeleid werd door het leger en er nog steeds mee verbonden is. Nighthawk is dan weer de Marvel-versie van Batman maar dan zonder de vleermuisobsessie en met een donkere huidskleur.
Nighthawk raakt gefrustreerd over het feit dat er geen einde in zicht is met betrekking tot de genocide in Darfoer. Hij besluit in ware Punisher-stijl korte metten te maken met de Janjaweed-militia die, oogluikend toegestaan door de Soedanese regering, etnische zuiveringen verrichten. De Amerikaanse regering zendt Hyperion naar daar om hem te stoppen, niet wetend dat Nighthawk nog een paar verrassingen in petto heeft… Het verhaal staat op zichzelf maar bevat verwijzingen naar de eerste Squadron Supreme-bundel die niet nodig zijn om het verhaal te kunnen volgen.
Het is een zeer riskant en ambitieus project geweest van Guggenheim. Je hebt fictieve superhelden die zich in een reële crisissituatie bevinden. Dit is riskant omdat je het risico neemt het soedanese conflict te banaliseren. Maar Guggenheim is niet zonder voorbereiding te werk gegaan. Het 36 pagina’s tellend dossier, dat hij zelf ter voorbereiding heeft opgesteld, is ter inzage op zijn website en hierin kan je duidelijk lezen dat bepaalde verklaringen van getuigen als basis hebben gediend voor situaties in de uiteindelijke bundel. Het moet hem veel tijd gekost hebben om zo grondig te werk te gaan, zeer lovenswaardig, ook omdat al zijn inkomsten van deze strip integraal naar organisaties gaan die trachten de situatie in Darfoer te verbeteren. De afronding van het verhaal vond ik persoonlijk minder sterk met een zeer uitgesproken boodschap maar over het algemeen vond ik het zeer straf dat Guggenheim er in slaagt om de doorsnee-comics-lezer bewuster te doen worden van dit conflict. Om dit doel te bereiken werkt hij met duidelijke nuances (zoals de zowel actieve als passieve rol van de Amerikaanse regering) alsook met shockerende passages (zoals de vernietiging door militia van nederzettingen) Niet alleen qua inhoud maar ook qua vorm heeft de scenarist geëxperimenteerd. Zo zijn de vier deeltjes om beurten verteld vanuit een ander perspectief, 2 issues per personage. Ook is er serieus gespeeld met het tijdsverloop, het verhaal springt af en toe dagen, weken en soms maanden vooruit en achteruit, wat het geheel iets complexer maar daarvoor niet minder begrijpelijk maakt.
De voor mij onbekende tekenaar, Gulacy, levert zeer goed werk af, zeer realistisch getekend, te vergelijken met de Supreme Power-bundels (getekend door Gary Frank).
Ter conclusie : Deze bundel behoort niet tot het beste wat ik gelezen heb dit jaar maar het is een zeer lovenswaardig initiatief van Guggenheim en een waardevolle aanvulling aan het universum van Squadron Supreme.
Captain America lives
