Dit is het type Batman-verhaal dat ik prefereer : een donker detective-achtig verhaal waarin de held ook een innerlijke strijd voert. Het begint met onze held die de moord van een vrouw tracht op te lossen maar uiteindelijk terechtkomt in een echte kettingreactie van moord en doodslag. Als een jongen dan nog eens zijn ouders voor zijn ogen ziet vermoord worden dan begint onze gevlederde held echt als een zotgedraaide vleermuis op zoek te gaan naar daders, motieven,…maar alles blijkt niet zo voor de hand liggend te zijn als hij bij aanvang dacht…

Ik had echt het gevoel dat het bijna een klassieke BBC-thriller was maar dan met een Frank Miller/Sin City-sausje overgoten met Batman als inspecteur met gekende en enkele nieuwe slechterikken als mogelijke verdachten. Dat geeft meteen zowel de sterktes als de zwaktes aan. Het eenzame-detective-met-innerlijke-demonen-verhaal zoals hier verteld wordt wijkt niet zoveel af van wat Azzarello en Risso al hebben gedaan in hun nog steeds lopende reeks “100 Bullets”. Wat voor mij persoonlijk soms wel begint vermoeiend te worden is het opdraven van een ganse reeks super-villains zoals dat ook in “Hush” of in “Catwoman-When in Rome” gebeurt en waarbij ik me soms begin af te vragen of dat echt allemaal nodig is, less is more…

Maar wat dit boek voor mij de moeite waard maakte, behalve de crime-noire-sfeer, zijn bepaalde verhaalwendingen die me toch echt verrasten en waar ik later op de dag nog zat over na te peinzen. Ik zal het daarom zeker nog eens herlezen in de nabije toekomst. Ook hou ik wel van de tekeningen van Risso. Zijn tekenstijl is hier echt een ode aan Frank Miller : de manier hoe Killer Croc hier bijvoorbeeld in een striptease-tent een bepaald meisje bewondert doet je direct denken aan Marv en Nancy in Sin City. Ook zien we hier en daar verwijzigingen naar “The Dark Knight Returns”.

Laat me het erop houden dat het zeker niet het beste Batman-verhaal ooit is maar wel een goed opgebouwd intelligent Batman-detective verhaal en ik vind dit toch stukken beter dan wat Loeb en Sale met Catwoman hebben gedaan.

Na het lezen van “Catwoman-When in Rome” kan ik me enkel afvragen waar sommigen het enthousiasme voor dit album haalden. Zijn Loeb en Sale dankzij bundels als “The Long Halloween” of “a Superman for all seasons” onaantastbaar geworden ?

Het verhaal speelt zich af tussen “The Long Halloween” en “Dark Victory”, 2 klassieke Batman-verhalen van hetzelfde duo. In deze periode was Selina Kyle (alias Catwoman) in Italië om wat meer te weten te komen over het verleden van de Falcone-familie en dat van haarzelf. Als hulpje heeft ze Edward Nygma (alias The Riddler) mee die zorgt voor de komische noot.

Deze setting geldt als excuus voor redelijk grappige situaties, de meest ongeloofwaardige verhaalwendingen en onwaarschijnlijke confrontaties. Wel is alles meestal zéééér mooi getekend, zoals we het gewend zijn van Tim Sale, en prachtig ingekleurd door Dave Stewart. Het is echte eye candy : als er iets is wat deze bundel de moeite waard maakt dan zijn het wel de illustraties. Maar verwacht geen verhaal met een goed uitgekiend plot, het is echt zeer rommelig qua script om niet te zeggen een hutsepotje. Er zitten echt enorme gaten in het plot en de motivaties van sommige slechterikken zijn niet echt duidelijk. Ook is er op het eind van het verhaal geen echte zekerheid wie er de moord, waarmee het verhaal begint, heeft uitgevoerd en wat de motivatie ervoor dan eigenlijk was.

Dit is de meest teleurstellende Loeb/Sale-bundel tot nu toe. (“Haunted Knight” heb ik niet gelezen) Het is niet echt slecht maar ook niet echt goed, een vijf op tien.