Το επταήμερο του Διόδωρου
Κάπως έτσι ήταν η παλιά καλή Ναργκίς που τη συκοφαντούν σήμερα
Ο Αιών του Ατόμου
Σαν να τα έχω μπροστά στα μάτια μου εκείνα τα παλιά περιοδικά που ήσαν ήδη δύο
- τριών δεκαετιών όταν τα ξεφύλλιζα στη βιβλιοθήκη του παππού μου:
κιτρινόμαυρα εξώφυλλα με φωτογραφία δεξιά, τα περιεχόμενα αριστερά και με
μεγάλα μαύρα γράμματα πάνω στην κορυφή ο τίτλος: «Ο Αιών του
Ατόμου».
Δεν ενδιαφερόταν για τον ατομισμό και τον εγωκεντρισμό το περιοδικό: ήταν υπέρ
της «ατομικής ενέργειας», όπως λεγόταν η πυρηνική κατά τη δεκαετία του 1950. Η
γνωστότερη χρήση της τότε ήταν οι βόμβες στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι, ούτε
10 χρόνια πίσω δεν ήσαν, όσο απέχουμε σήμερα από το 1998 - τότε που μας
κυβερνούσε ο Κώστας Σημίτης, ο θεός των αθέων να τον έχει καλά, τον άνθρωπο -
αλλά φαίνεται τα θεωρούσαν τόσο μακρινά αυτά τα κακά όσο θεωρούμε εμείς τα
καλά της κυβέρνησης Σημίτη. Για τούτο και ήταν υπέρ της πυρηνικής ενέργειας
και όλων των τεχνολογιών, γενικώς, το αρχαίο περιοδικό που ξεφύλλιζα μαγεμένος
στη βιβλιοθήκη του παππού με τα άλλα αρχαία βιβλία, το Κεφάλαιο του Μαρξ, την
Ιστορία του Κορδάτου, την Εγκυκλοπαίδεια του Ηλιου και άλλα τέτοια.
* Αλλά κάπου στο υποσυνείδητο η φρίκη της Χιροσίμα δεν είχε ξεχαστεί και ο
20ός δεν έγινε «ατομικός αιώνας», γιατί ίσως από αυτή την άποψη θα ήταν
δικαιότερο να ονομαστεί «Αιώνας του Ολοκαυτώματος και του Γκουλάγκ» που
είχαν πολύ περισσότερα θύματα από τη Χιροσίμα. Εγιναν πολλοί σταθμοί παραγωγής
ηλεκτρικής ενέργειας αλλά όχι τόσοι ώστε να υπερκαλύπτουν τις πυρηνικές
κεφαλές ΗΠΑ και Ρωσίας που πολλαπλασιάζονταν με βάση τον κανόνα της «αμοιβαίως
εξασφαλισμένης καταστροφής», mutual assured destruction, mad όπως είχε
προσφυώς ονομαστεί στα αγγλικά· ήρθε και το Τσερνόμπιλ μετά, η πυρηνική
ενέργεια δυσφημίστηκε απολύτως.
Θυμάμαι διάβαζα βιβλία και άρθρα με τίτλους όπως «Η Κοινωνία του
Πλουτωνίου» και άλλους αντίστοιχους που υποστήριζαν ότι επειδή απαιτούνταν
αυστηρά μέτρα προστασίας για το Πλουτώνιο που είναι εξαιρετικά ραδιενεργό, θα
ζούσαμε σε κοινωνίες αυστηρά επιτηρούμενες, αυταρχικές και αστυνομοκρατούμενες
και φορούσα μπλουζάκια με ήλιο χαμογελαστό που έγραφαν «Nuclear Power?
No, thanks».
Η συνωμοσία του θερμοκηπίου
Μας είπαν όμως μετά ότι μεγάλωσε η τρύπα του όζοντος και ο ήλιος δεν χαμογελά
αλλά δαγκώνει, ήρθε κατόπιν ο Μπιν Λάντεν και κατάφερε, χωρίς να
χρησιμοποιήσει ούτε ένα γραμμάριο Πλουτώνιο, να μας επιτηρούν ακριβώς όπως
περιγράφανε εκείνα τα βιβλία. Και το κατάφερε αυτό γιατί στις περιοχές που
παίζει τα παιχνίδια του παράγεται το μισό πετρέλαιο της Γης.
* Βγαίνει, λοιπόν, ο Γιώργος Σουφλιάς και υπαινίσσεται ότι είναι καιρός να
αρχίσει και στην Ελλάδα να παράγεται ενέργεια από πυρηνικούς αντιδραστήρες,
έτσι θυμήθηκα τον Αιώνα του Ατόμου, ημερολόγιό μου. Ακούστηκαν πολλές
φωνές αλλά όχι όσες θα ακούγονταν προτού οι θερμοκηπιστές δημιουργήσουν όλη
αυτή την υστερία κατά του CO2-666. Ητοι, όλοι αυτοί οι φανατικοί οικολογιστές
το μόνο που θα καταφέρουν τελικά θα είναι να πείσουν ότι είναι αναγκαία η
χρήση πυρηνικής ενέργειας.
Αυτή θα είναι η εκδίκησή μου, ημερολόγιό μου, διότι και εγώ είμαι πλέον υπέρ
της πυρηνικής ενέργειας, ημερολόγιό μου: τα θύματα του Τσερνόμπιλ, περίπου 200
από όλες τις πιθανές αιτίες θανάτου που σχετίζονται με την έκρηξη και τη
ραδιενέργεια, είναι πολύ λιγότερα από όσους έχουν σκοτωθεί μόνο στα κινεζικά
ανθρακωρυχεία σκάβοντας για κάρβουνο.
* Η αλήθεια είναι ότι μου έχει περάσει πολλές φορές από το μυαλό πως είναι
μίσθαρνα όργανα των εταιρειών που κατασκευάζουν πυρηνικούς αντιδραστήρες οι
φανατικοί θερμοκηπιστές και οι πολιτικοί, επιστήμονες, ερευνητές που
προφητεύουν με μυστικιστική έξαρση τις καταστροφές που φέρνει το πετρέλαιο -
αλλά έχω ακούσει τόσες φορές, ημερολόγιό μου, ότι όσοι αρνούνται το θερμοκήπιο
είναι όργανα των πετρελαϊκών εταιρειών ώστε κρατώ τη σκέψη για τον εαυτό μου.
Αλλιώς θα ξεπέσω στο επίπεδο των Ελλήνων του 20ού αιώνα που οι μισοί
κατηγορούσαν τους άλλους μισούς για πράκτορες της Μόσχας και αυτοί τους
απαντούσαν ότι είναι πράκτορες της Ουάσιγκτον.
Αντί της φέτας, τον ΟΤΕ
* Πράκτορες ή όχι, πρέπει να νιώθουν άγχος και ανασφάλεια οι θερμοκηπιστές
τους τελευταίους μήνες και για τούτο βυθίζονται στο απώτερο μέλλον και
αναγγέλλουν ότι τάγματα διαβόλων θα πυρπολούν την Ελλάδα το 2070: είναι που
στην Αρκτική επεκτάθηκαν ξανά οι παγετώνες και στη Σκωτία και στην Ελβετία,
Μάιο μήνα τα κέντρα του σκι λειτουργούν ακόμη. Αλλά είμαι σίγουρος ότι μόλις
ανακοινωθεί ότι φέτος έχουμε μείωση της θερμοκρασίας θα αναφωνήσουν
θριαμβευτικά: «Είδατε που το λέγαμε ότι το θερμοκήπιο έχει κάνει μπάχαλο το
κλίμα; Ούτε το ίδιο το φαινόμενο του θερμοκηπίου δεν το αφήνει να
εξελιχθεί ομαλά, δηλαδή όπως έχουμε προβλέψει».
* Εν τω μεταξύ τα 125 ευρώ έχει φθάσει το βαρέλι το πετρέλαιο: η απειλή του
Μπιν Λάντεν και των ομοίων του έχει διπλασιαστεί από πέρυσι που το βαρέλι είχε
60. Και μια που οι «ήπιες ενέργειες» κατά κανέναν τρόπο δεν επαρκούν, καιρός
να στραφούμε στην πυρηνική ενέργεια, να εξαρτιόμαστε από τις ευρωπαϊκές και
αμερικανικές βιομηχανίες και όχι από παραληρηματικούς φανατικούς που θέλουν να
κατακτήσουν τον κόσμο για να εφαρμόσουν παντού το Κοράνι.
* Ας ξαναγυρίσουμε όμως στα δικά μας: οι «Financial Times» έγραψαν ότι αν
συνεχιστεί αυτή η άξια και σοφή διοίκηση της εθνικής οικονομίας από τον Γιώργο
Αλογοσκούφη, οι Ελληνες θα αρχίσουν να μεταναστεύουν ξανά· τα «Νέα» ανακάλυψαν
ότι η φέτα και οι πιπεριές Φλωρίνης είναι φθηνότερες στο Βερολίνο από την
Αθήνα, προέκυψε αυθορμήτως το συμπέρασμα ότι οι Ελληνες θα μεταναστεύουν στη
Γερμανία για να αγοράζουν φθηνή φέτα.
Αυτή είναι η μισοάδεια αντιμετώπιση του ζητήματος - η μισογεμάτη είναι πως η
φέτα στο Βερολίνο είναι φθηνή επειδή δεν έχει ζήτηση όπως έχει στην Αθήνα· και
δεν έχει ζήτηση διότι οι Γερμανοί δεν ξέρουν από τυριά και προτιμούν τα δικά
τους με το αρρωστιάρικο κίτρινο χρώμα και όχι τη φέτα που έχει το χρώμα των
μαρμάρων του Παρθενώνα. Αρα πάλι καλύτεροι είμαστε - στην πραγματικότητα
είμαστε άριστοι διότι οι Γερμανοί δεν αγοράζουν φέτα επειδή κάνουν οικονομίες
για να αγοράσουν τον ΟΤΕ. Αρα, τα λεφτά τους πάλι σε μας θα καταλήξουν.
* Επισημαίνω, ημερολόγιό μου, σε σχέση με το άλλο θέμα των ημερών, ότι μας
ήρθε από την Ουκρανία το επικίνδυνο ηλιέλαιο, που είναι μολυσμένο με
ορυκτέλαιο και ψάχνουν να το βρουν να το μαζέψουν - από όπου μας ήρθε και η
ραδιενέργεια του Τσερνόμπιλ· θέλω να πω ότι το μεγάλο πρόβλημα είναι η
υπανάπτυξη, η φτήνια, οι «αρπαχτές» και όχι το ουράνιο ή τα ορυκτέλαια που από
μόνα τους δεν μπορούν να βλάψουν κανέναν.
Ναργκίς η Ελληνίς
Αλλά αυτά τα δικά μας είναι προβλήματα πολυτέλειας: στη Βιρμανία/Μιανμάρ
σκοτώθηκαν δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι από τον κυκλώνα Ναργκίς, δεκάδες χιλιάδες
άλλοι κινδυνεύουν από επιδημίες, όμως η χούντα που κυβερνά δεν λέει να ανοίξει
τα σύνορά της να περάσει η ανθρωπιστική βοήθεια.
Εντάξει, οι ιμπεριαλιστές φταίνε γενικώς, έχει δίκιο να τους υποπτεύεται η
χούντα· φταίει και το θερμοκήπιο οπωσδήποτε, αυτό προκάλεσε τον κυκλώνα - όμως
η Ναργκίς, η καλλονή του ινδικού σινεμά που περί το 1960 έγινε διάσημη με το
«Γη Ποτισμένη με Ιδρώτα», τι φταίει η καημένη να τις φορτώνουν τόσους
θανάτους;
* Το είχε δει ο Καζαντζίδης το έργο και του είχε αρέσει· άρχισε να διασκευάζει
τραγούδια του Bollywood που μιλούσαν απευθείας στην αθάνατη πονεμένη ανάδελφη
ελληνική ψυχή και τα έκανε μεγάλες εμπορικές επιτυχίες, όπως η
Μαντουβάλα και η Ζιγκουάλα· τον ακολούθησαν άλλοι μετά, όπως ο
Μανώλης Αγγελόπουλος με το «Μαχαρανή, Μαχαρανή, πάντα η
καρδιά μου θα πονεί» που σίγουρα ήταν η κορυφαία στιγμή της
μπολιγουντιανής σκηνής του λαϊκού τραγουδιού - το πιθανότερο μάλιστα είναι πως
αυτοί οι Ινδοί που έγραφαν τη μουσική ήσαν για την ακρίβεια Καλάς, οι
κατευθείαν απόγονοι των μακεδόνων στρατιωτών του Μεγαλέξανδρου που κατοικούν
κάπου εκεί κοντά και έτσι εξηγείται η εκλεκτική συγγένεια της ελληνικής ψυχής
με τη σχετική μουσική· και οι οποίοι Καλάς λέγεται ότι θα διεκδικήσουν στα
διεθνή δικαστήρια την αποκλειστική χρήση του όρου «Μακεδονία» για να πουλήσουν
μετά ακριβά το Ονομα σε όποιον δώσει τα περισσότερα.
Θέλω να πω πως η απόφαση να ονομαστεί Ναργκίς ο δολοφονικός κυκλώνας μπορεί να
μην είναι τυχαία: ανθελληνική συνωμοσία, οσφραίνομαι, ημερολόγιό μου.
Διόδωρος Κυψελιώτης
Diodorus@tovima.gr
Αθήνα, Τρίτη 6 Μαΐου 2008
Καλησπέρα και Χρόνια Πολλά.
Είμαι καθηγητής στη μέση εκπαίδευση. Στις 27-4-2005 μας ήρθε στο σχολείο
προκήρυξη (επισυνάπτεται) για πρόγραμμα επιμόρφωσης σε Τεχνολογίες
Πληροφορικής και Επικοινωνιών. Εκδήλωσα ενδιαφέρον και τον Ιούνιο του 2005 με
ειδοποίησαν ότι επιλέχθηκα. Τα σεμινάρια θα γίνονταν, όπως αναφέρει και το
επισυναπτόμενο,
1η περίοδος: Οκτώβριος 2005 - Φεβρουάριος 2006.
2η περίοδος: Φεβρουάριος 2006 - Ιούνιος 2006.
Τα σεμινάρια δεν έγιναν εκείνη τη χρονιά (2005-2006), ούτε τον επόμενο χρόνο
(2006-2007) - χωρίς κάποια εξήγηση, κάποια ειδοποίηση έστω, τίποτε. Ενα έρμο
νούμερο τηλεφώνου είχαμε, το οποίο είτε δεν απαντούσε είτε μιλούσε. Φέτος μας
ειδοποίησαν με email (επισυνάπτεται) ότι το σεμινάριο θα γινόταν Μάρτιο με
Ιούνιο 2008. Είπαμε, «επιτέλους». Καθώς θα έπαιρνα απόσπαση από το σχολείο
κάναμε και αίτηση για αναπληρωτή και περιμέναμε.
Ο Φεβρουάριος κύλησε ήσυχα. Εν τω μεταξύ τηλεφωνούσα και στο γνωστό νούμερο,
που προφανώς δεν απαντούσε, έστειλα και δύο email που ποτέ δεν απαντήθηκαν και
ο Μάρτης κυλούσε ήσυχα. Στις 28 Μαρτίου 2008 μας ήρθε νέο email
(επισυνάπτεται) που ανέφερε ότι τα σεμινάρια θα γίνονταν από 12 Μαΐου
2008 ως 30 Μαΐου 2008 και από 1 Σεπτεμβρίου 2008 ως 2
Οκτωβρίου 2008. Τι να πω για τη γαϊδουριά τους, για την αδιαφορία τους; Τι
να πω που επιμόρφωση που ξεκίνησε πεντάμηνη στις αρχές του 2006, χωρίς καμιά
δικαιολογία, γίνεται (;) δίμηνη δύο χρόνια αργότερα; Τέλος πάντων, φτάσαμε
σήμερα, 6 Μαΐου 2008, και ακόμα καμιά ειδοποίηση: το
τηλέφωνο μονίμως δεν απαντά ή μιλά, email δεν έρχεται, ανακοίνωση στο Internet
δεν βγαίνει. Και βεβαίως στο σχολείο με δουλεύουν: «Ακόμη δεν έφυγες;».
Οποία η θέση μου; Πού να πω τον πόνο μου;
Ελεήμων@hol.gr
Αθήνα, Πέμπτη 8 Μαΐου 2008
Σήμερα ήρθε στο σχολείο το παρακάτω email:
Σας ενημερώνουμε ότι λόγω καθυστέρησης ολοκλήρωσης του διαγωνισμού για τη
διαμονή-διατροφή των επιμορφούμενων και εν αναμονή της ολοκλήρωσης της
διαδικασίας απόσπασής σας στις διευθύνσεις Εκπαίδευσης, θα καθυστερήσει
για λίγες ημέρες η έναρξη της Β φάσης επιμόρφωσης στα Πανεπιστημιακά Κέντρα
Εκπαίδευσης. Θα ακολουθήσει νέα ενημέρωση τις προσεχείς ημέρες όλων των
ενδιαφερομένων.
Πού να πω τον πόνο μου;
Ελεήμων,@hol.gr
