องศาฟาเรนไฮต์

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

องศาฟาเรนไฮต์ คือชนิดสเกลค่าวัดอุณหภูมิชนิดหนึ่ง ที่ถูกตั้งชื่อตามนักฟิสิกส์ชาวเยอรมัน เกเบรียล ฟาเรนไฮต์ (1686-1736) โดยที่ค่าสเกลองศาฟาเรนไฮต์นี้ มีจุดเยือกแข็งอยู่ที่ 32 องศาฟาเรนไฮต์ โดยปกติจะเขียนว่า 32°F และมีจุดเดือดที่ 212 องศาฟาเรนไฮต์ โดยที่มีระยะห่างระหว่างจุดเยือกแข็งกับจุดเดือดของน้ำคือ 180 องศา โดยที่ 1 องศาในสเกลองศาฟาเรนไฮต์นี้ มีค่าเท่ากับ 5/9 ของ 1 เคลวิน (ซึ่งก็คือ 1 องศาเซลเซียส) และที่ลบ 40 องศาฟาเรนไฮต์เท่ากับติดลบ 40 องศาเซลเซียส

[แก้] ในปัจจุบัน

สเกลค่าวัดอุณหภูมิองศาฟาเรนไฮต์นี้ ได้ถูกนำไปใช้ในมาตรวัดมาตรฐานของประเทศอังกฤษคู่กับหน่วยวัดอื่น ๆ เช่น ไมล์ ปอนด์ เมื่อนานมาแล้ว แต่ในปัจจุบันนั้น ประเทศอังกฤษได้หันมาใช้หน่วยต่าง ๆ ของระบบเอสไอ (SI) แทน ทำให้ได้มีการเปลี่ยนมาใช้สเกลค่าวัดอุณหภูมิเซลเซียสและเคลวินแทน

ประเทศที่มีการใช้หน่วยองศาฟาเรนไฮต์ในปัจจุบันได้แก่ประเทศที่ยังใช้หน่วยมาตรวัดมาตรฐานของอังกฤษเก่า ซึ่งได้แก่สหรัฐอเมริกา ฟิลิปปินส์ คอสตาริกา เปอร์โตริโก