ด่านซันไห่กวน

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ด่านซันไห่กวน (Shanhaiguan, Shanhai Pass, 山海关, พินอิน Shānhǎi Guān แปลว่า ด่านภูเขาทะเล) เป็นป้อมประตูหนึ่งของกำแพงเมืองจีน เป็นจุดยุทธศาสตร์ที่สำคัญที่ป้องกันกรุงปักกิ่งจากทางทิศเหนือ ตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือราว 15 กิโลเมตรจากเมืองฉินฮว๋างต่าว (Qinhuangdao) มณฑลเหอเป่ย์ ห่างจากกรุงปักกิ่งไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ ด่านแห่งนี้มีคำกล่าวว่าเป็น "ด่านที่หนึ่งในใต้หล้า" (เทียนเซี่ยตี้อีกวาน, First Pass Under Heaven)

ด่านซันไห่กวน ถูกสร้างขึ้นในยุคราชวงศ์หมิง เมื่อเทียบกับกำแพงเมืองจีนส่วนอื่น ๆ ที่สร้างมาตั้งก่อนยุคราชวงศ์ฉิน แต่กลับมีบทบาทอย่างมากในประวัติศาสตร์ราชวงศ์หมิงและราชวงศ์ชิง มีความสำคัญเป็นจุดพลิกผันสถานการณ์ถึงขั้นเปลี่ยนแผ่นดินเลยทีเดียว

เนื้อหา 1 กำเนิดในราชวงศ์หมิง 2 เรื่องราวของอู๋ซานกุ้ยเปิดประตูด่าน 3 ป้องกันการรุกรานจากต่างชาติ 4 สถานที่ท่องเที่ยวในปัจจุบัน

[แก้] กำเนิดในราชวงศ์หมิง

ค.ศ. 1381 ต้นสมัยราชวงศ์หมิง หมิงไท่จู่ฮ่องเต้ (จูหยวนจาง) ได้โปรดให้สวีต๋า (ซือตัด) แม่ทัพคนสำคัญไปตั้งฐานทัพประจำที่ซันไห่ สวีต๋าเห็นภูมิประเทศซึ่งประกอบด้วยภูเขาที่โอบล้อมและส่วนติดต่อกับทะเล จึงได้สร้างกำแพงและป้อมด่านซันไห่กวนขึ้นในปีถัดมา เพื่อป้องกันการรุกรานจากอนารยชนทางภาคเหนือ ซึ่งหมายถึง ชาวมองโกลและชาวเติร์ก

กำแพงเมืองด่านซันไห่กวนมีลักษณะเป็นรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัส เชื่อมต่อกับกำแพงเมืองจีน มีประตูเมืองทั้งสี่ด้าน กำแพงเป็นดินกับหินบดละเอียดอัด ด้านนอกก่อด้วยอิฐ ความยาวกำแพงทั้งสิ้น 4 กิโลเมตร โดยทั่วไปสูง 7 เมตร บางแห่งสูง 15 เมตร หนา 7 เมตร คิดเป็นมาตราวัดแบบจีน คือ กว้างยาว 8 ลี้ กับ 137 ก้าว 4 เชียะ กำแพงสูง 4 จ้าง (40 ฟุตจีน) กับ 1 ฟุตจีน หนา 2 จ้าง รอบด่านยังมีคูเมืองขนาดกว้าง 5 จ้าง ลึก 2 จ้าง 5 เชียะ

ประตูทางทิศตะวันออก ชื่อว่า เจิ้นตง ประตูทางทิศตะวันตก ชื่อว่า อยิ่งเอิน ประตูด้านทิศใต้ชื่อว่า หยาง ส่วนประตูด้านทิศเหนือ มีชื่อว่า เว่ยหย่วน ในปัจจุบันมีแต่ประตูเจิ้นตงด้านทิศตะวันออกเท่านั้นที่ได้รับการบูรณะจนมีสภาพดี ส่วนด้านอื่น ๆ พังทลายไปหมดแล้ว

[แก้] เรื่องราวของอู๋ซานกุ้ยเปิดประตูด่าน

ดูบทความหลักที่ อู๋ซานกุ้ย

[แก้] ป้องกันการรุกรานจากต่างชาติ

นอกจากด่านซันไห่กวนจะเป็นประโยชน์ในการป้องกันการรุกรานของแมนจู แล้ว ยังเป็นจุดยุทธศาสตร์สำคัญทางการทหารที่สำคัญในการควบคุมประเทศจีนด้วย เห็นได้จาก ปี ค.ศ. 1900 ในศึกพันธมิตรแปดชาติ ประกอบด้วยกองทัพอังกฤษ ฝรั่งเศส สหรัฐอเมริกา เยอรมนี รัสเซีย ญี่ปุ่น อิตาลี และออสเตรีย เข้ารุกรานเมืองเทียนจิน และกรุงปักกิ่ง ได้เข้ายึดครองและจัดตั้งกองทัพพันธมิตรไว้ที่บริเวณด่านซันไห่กวนจนหลังสงครามโลกครั้งที่ 1 จึงถอนทหารออกไป

ในปี ค.ศ. 1933 ญี่ปุ่นยึดครองแมนจูเรียเอาไว้ได้และสถาปนาเป็นประเทศแมนจูกัว ได้ใช้ด่านซันไห่กวนเป็นฐานที่มั่นในการรุกรานหัวเมืองภาคเหนือของจีน ทหารที่รักษาด่านได้ฉวยโอกาสขูดรีดประชาชน ชาวบ้านจึงเรียกด่านนี้อีกชื่อหนึ่งว่า "ด่านประตูผี"

[แก้] สถานที่ท่องเที่ยวในปัจจุบัน

ปัจจุบัน ด่านซันไห่กวนได้หมดความสำคัญในการเป็นจุดยุทธศาสตร์ทางการทหารแล้ว รัฐบาลจีนได้ปรับปรุงให้เป็นสถานที่สำคัญในทางท่องเที่ยวทางประวัติศาสตร์ ของเมืองฉินฮว๋างต่าว นอกจากจะมีความสำคัญเกี่ยวกับประวัติศาสตร์จีนแล้ว ยังเป็นศูนย์กลางของแหล่งท่องเที่ยวอื่น ๆ ในบริเวณนี้ด้วย ได้แก่ กำแพงเมืองจีนที่ทอดตัวยาวไปบนภูเขาฮวนหลี่หลิ่ง และจุดสิ้นสุดของกำแพงเมืองจีนในทะเลที่เหล่าหลงโถว

ด่านซันไห่กวน ส่วนที่สมบูรณ์และได้รับการบูรณะอย่างดีในปัจจุบันคือป้อมเจิ้นตง ซึ่งมีป้ายอักษรคำว่า "เทียนเซี่ยตี้อีกวาน" เขียนโดย เซียวเสี่ยน ศิลปินเอกสมัยราชวงศ์หมิง

ป้อมเทียนเซี่ยตี้อีกวานสร้างบนกำแพงเมืองซันไห่ที่เชื่อมต่อกับกำแพงเมืองจีน ด้านล่างเป็นซุ้มประตูก่ออิฐสำหรับเป็นทางผ่านออกนอกด่าน ด้านในมีบานประตูเปิดปิดตามเวลาที่กำหนด หน้าด่านมีป้อมอีกชั้นหนึ่ง ขณะที่ปัจจุบันด้านนอกด่านจัดเป็นสวนสาธารณะ

ตัวป้อมเป็นอาคารสามห้อง สูงสองชั้น ป้อมนี้สูง 3 จ้าง ชั้นบนกว้าง 5 จ้าง ชั้นล่างกว้าง 6 จ้าง ตัวป้อมมีช่องยิงธนูสามด้าน รวมมีช่องยิงธนู 68 ช่อง เมื่อมองจากบนป้อมไปทางทิศเหนือจะเห็นแนวกำแพงเมืองจีนทอดยาวคดเคี้ยวไปตามไหล่เขายาวเหยียดเหมือนมังกรนอนทอดตัว ส่วนทางทิศใต้จะเห็นกำแพงที่ยืดยาวไปยังทะเลกว่า 20 เมตร ซึ่งจุดนี้เรียกว่า "เหล่าหลงโถว" (แปลว่า หัวมังกรเฒ่า, Old Dragon's Head)