จักรพรรดิจีน
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
จักรพรรดิจีน หรือเรียกว่า ฮ่องเต้ หรือ หวงตี้ (จีน: 皇帝; พินอิน: Huángdì) เป็นคำที่ใช้เรียกผู้ปกครองจักรวรรดิหรือจักรพรรดิของประเทศจีน ตั้งแต่สมัยราชวงศ์ฉินจนถึงการล่มสลายของราชวงศ์ชิง ผู้ที่สถาปนาตำแหน่งนี้ขึ้นมาคือ จิ๋นซีฮ่องเต้ซึ่งเป็นฮ่องเต้พระองค์แรก ก่อนสมัยราชวงศ์จิ๋นหรือฉิน ประเทศจีนได้ถูกแบ่งเป็นแว่นแคว้นต่างๆ มากมาย และแต่ละแคว้นจะมีผู้ปกครอง เรียกว่า อ๋อง (ภาษาจีน: 王 พินอิน: wáng) ซึ่งแปลว่า กษัตริย์
ตั้งแต่สมัยราชวงศ์ฉิน ฮ่องเต้ได้รับการเคารพดุจโอรสสวรรค์ คือเปรียบเสมือนได้รับอำนาจจากสวรรค์มาให้ปกครองประชาชน การสืบทอดตำแหน่งฮ่องเต้มักอยู่ในรูปแบบจากบิดาไปยังบุตร
โดยคำว่า ฮ่องเต้ หรือ หวงตี้ ถ้าแปลตรงตัวจะสามารถแปลได้ว่า "เหลืองผู้ยิ่งใหญ่" (หวง - สีเหลือง ตี้ - ยิ่งใหญ่) โดยนำมาจากพระนามฮ่องเต้องค์แรกตามความเชื่อ คือ หวงตี้ (黃帝)
ฮ่องเต้พระองค์สุดท้ายของประเทศจีนคือ จักรพรรดิฮงเซี่ยน หรือ หยวน ซื่อไข่ แต่ไม่ได้รับการยอมรับจากประชาชน แต่ฮ่องเต้พระองค์สุดท้ายที่ได้รับการยอมรับจากประชาชนคือ จักรพรรดิผู่อี๋ แห่ง ราชวงศ์ชิง
