พระยาเลอไท
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
พระยาเลอไท
พระปรมาภิไธย | พระยาเลอไท |
พระอิสริยยศ | พระมหากษัตริย์แห่งอาณาจักรสุโขทัย |
ราชวงศ์ | ราชวงศ์พระร่วง |
ครองราชย์ | พ.ศ. 1841-พ.ศ. 1866 (โดยประมาณ) |
ระยะครองราชย์ | 25 ปี (โดยประมาณ) |
รัชกาลก่อนหน้า | พ่อขุนรามคำแหงมหาราช |
รัชกาลถัดไป | พระยางั่วนำถุม |
พระยาเลอไท เป็นพระราชโอรสองค์โต ของพ่อขุนรามคำแหงมหาราช และ ในรัชกาลของพระยาเลอไทนี้สุโขทัยก็เริ่มเสื่อมอำนาจ ทำให้หัวเมืองต่างๆ เริ่มแข็งข้อ อย่างเช่นขอม มอญ เป็นต้น ทำให้หัวเมืองต่างๆไม่ยอมเข้าร่วมด้วย สิ่งที่พระองค์สร้างในรัชกาลคือการสร้างเมืองชากังราว (กำแพงเพชรฝั่งตะวันออก)ให้เป็นเมืองคู่กับศรีสัชนาลัย ส่วนหลักฐานอื่นยังไม่ปรากฏ
[แก้] พญาเลอไท กรุงศรีอยุธาเป็นศัตรูหรือมิตร
ความจริง พญาเลอไท ควรจะเป็นพระมหากษัตริย์ผูยิ่งใหญ่ เพราะทรงเป็นโอรสของมหาราช โอรสของนักปราชญ์ แต่กลับตรงกันข้าม รัชกาลของพระองค์กลับเต็มไปด้วยความสูญเสีย ถึงแม้จะมองเห็นไม่เด่นชัด แต่ก็เป็นที่ทราบกันว่า อย่างน้อยก็เป็นจุดที่ก่อให้กรุงสุโขทัยต้องเสื่อมอำนาจลงไปในที่สุด
[แก้] ดูเพิ่ม
สมัยก่อนหน้า | พระยาเลอไท | สมัยถัดไป
|
||
---|---|---|---|---|
พญาไสสงคราม ราชวงศ์พระร่วง |
พระมหากษัตริย์ไทย อาณาจักรสุโขทัย (๑๘๖๑ - ๑๘๙๗) |
พระยางั่วนำถุม ราชวงศ์พระร่วง |
พระยาเลอไท เป็นบทความเกี่ยวกับ ชีวประวัติ ที่ยังไม่สมบูรณ์ ต้องการตรวจสอบ เพิ่มเนื้อหาหรือเพิ่มแหล่งอ้างอิง คุณสามารถช่วยเพิ่มเติมหรือแก้ไข เพื่อให้สมบูรณ์มากขึ้น ข้อมูลเกี่ยวกับ พระยาเลอไท ในภาษาอื่น อาจสามารถหาอ่านได้จากเมนู ภาษาอื่น ด้านซ้ายมือ |
|