จังหวัดกาลีมันตันตะวันออก
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
กาลีมันตันตะวันออก (East Kalimantan; Kalimantan Timur หรือเขียนย่อ ๆ ว่า kaltim) หนึ่งใน 4 ของจังหวัดกาลีมันตันของประเทศอินโดนีเซีย ตั้งอยู่บนเกาะบอร์เนียว มีเมืองหลวงชื่อซามารินดา (samarinda)
เนื้อหา |
[แก้] ประวัติ
จังหวัดกาลีมันตันตะวันออกเป็นที่รู้จักในนามที่ตั้งของอาณาจักรฮินดูที่เก่าแก่ที่สุดของอินโดนีเซีย อาณาจักรกีไต (kitai) สมัยกษัตริย์มูลวรมัน การดำรงอยู่ของอาณาจักรนี้ปรากฏอยู่บนหินสลักที่เขียนด้วยลายมือ (Prasasti) ซึ่งเก็บรักษาไว้ที่พิพิธภัณฑ์นานาชาติจังหวัดจาการ์ตา หินสลักนี้เขียนด้วยอักษรปัลลวะและภาษาสันสกฤต สามารถดูได้ที่สำนักรัฐบาลที่เมืองซามารินดา
จังหวัดกาลีมันตันตะวันออกใหญ่เป็นอันดับสองของอินโดนีเซียรองจากจังหวัดปาปัว มีประชากรทั้งหมด 2.44 ล้านคน ซามารินดาเป็นบริเวณของจังหวัดที่มีประชากรมากที่สุดประมาน 521,471 คน นอกจากนั้นจะอยู่ในพื้นที่เมืองบาลิก์ปาปัน และในชนบทเขตการปกครองของกีไต
[แก้] การปกครอง
กาลิมันตันตะวันออกได้แบ่งเขตการปกครองเป็น 9 เขต (regencies) กับ 4 เมือง (cities) เมืองต่าง ๆ ได้แก่
- ปาซีร์ (Pasir)
- ปนาจัมปาเซร์อูตารา (Penajam Paser Utara)
- กูไตการ์ตานการา (Kutai Kartanegara)
- กูไตตะวันตก (Kutai Barat)
- กูไตตะวันออก (Kutai Timur)
- บูลูงัน (Bulungan)
- บเรา (Berau)
- มาลีเนา (Malinau)
- นูนูกัน (Nunukan)
ส่วนเมืองต่าง ๆ ได้แก่
- บาลิก์ปาปัน (Balikpapan)
- ซามารินดา (Samarinda)
- บนตัง (Bontang)
- ตารากัน (Tarakan)
[แก้] สถานที่ที่น่าสนใจในกาลิมันตันตะวันออก
[แก้] ซามารินดา
ซามารินดา เป็นที่รู้จักในเรื่องของเสื้อซารง (Sarong) เป็นเมืองที่มีความเจริญ สำนักงานคณะรัฐบาลและอาคารสาธารณะชนกำลังพัฒนาในหลายพื้นที่ ซามารินดามีชื่อเสียงในเรื่องของการโรงแรม จึงมีนักท่องเที่ยวจำนวนมาก
[แก้] บาลิก์ปาปัน
บาลิก์ปาปันเป็นศูนย์กลางอุตสาหกรรมน้ำมันในกาลิมันตัน ควบคุมเส้นทางไปยังกาลิมันตันตะวันออกด้วยทะเลเชื่อมต่อจาการ์ตาและจุดสำคัญหลายจุดในอินโดนีเซีย นอกจากนั้นการเดินทางไปยังซามารินดาเริ่มขึ้นที่บาลิก์ปาปัน จึงทำให้เมืองนี้ได้รับความสำคัญ บาลิก์ปาปันขึ้นชื่อในเรืองของโรงแรม รวมถึงการท่องเที่ยว สนามบิน และความเหมาะสมทางยุทธศาสตร์
[แก้] บเราและมาลีเนา
ตั้งอยู่บนบนเกาะดราวัน (Derawan) มีการค้นพบกระดูกของกษัตริย์ Keratan Gunung Tambur และ Teratan Sambaling เกาะดราวันนั้นสามารถไปได้โดยขึ้นเรือจากตันจุงเรเดป (Tanjung Redep) เมืองหลวงของบเรา หรือขึ้นเรือที่ Via Tarakan ประมาณ 3 ชั่วโมง
ที่บเราและมาลีเนาแห่งนี้มีสัตว์หายากเป็นจำนวนมาก เช่น เต่าสีเขียว (gren turtle) เต่าสีเลือดหมู (scarlet turtle) เต่ามะเฟือง (star fruit turtle) และปลาพะยูน (sea cow)
นอกจากนี้ก็ยังมีเหรียญหายากจากกรมทหารเรือ แนวปะการังใต้ทะเลสีแดงสด อิกัวนา นกทะเล ปูและไข่มุก รวมถึงมีกีฬาทางน้ำอีกหลายชนิด
[แก้] บนตัง
เดิมเป็นเขตการปกครองของผู้สำเร็จราชการแผ่นดินของกีไตประมาณ 2 แสนปีที่แล้ว บนตังมีพืชและสัตว์ที่หายาก มีสวนกีไตนานาชาติอยู่ใกล้เคียง
[แก้] บูลูงัน
บูลูงัน มีประวัติความเป็นมาที่เก่าแก่ และเก็บรวบรวมผลงานทางด้านศิลปะและพิธีกรรมด้านขนบธรรมเนียมประเพณี
[แก้] ตานะห์ มระห์ อินดะห์ เลิมปาเก
มีสวนสันทนาการที่เรียกว่า ตานะห์ มระห์ อินดะห์ เลิมปาเก (Tanah Merah Indah-Lempake) มีน้ำตกที่สวยงาม ตั้งอยู่ประมาณ 16 กิโลเมตรจากใจกลางเมืองซามารินดา สามารถไปได้โดยรถยนต์ของตังเองหรือมีรถทัวร์นำเที่ยว
[แก้] เตอังการง
เตอังการง (Teanggarong) ตั้งอยู่ทางตอนเหนือของแม่น้ำมาฮากัม (mahakam) จากซามารินดา เป็นเมืองที่ปกครองโดยผู้สำเร็จราชการกีไต และต่อมาก็มอบอำนาจการปกครองให้สุลต่าน ตำหนักของสุลต่านตั้งอยู่บริเวณริมฝั่งแม่น้ำ ปัจจุบันเป็นพิพิธภัณฑ์เก็บของใช้ส่วนตัวแบบเก่าแก่และเป็นที่รวบรวมเครื่องใช้สิ่งของที่ทำด้วยเซรามิก ศิลปะสมัยโบราณของจีน
ทุกวันที่ 14 ของเดือนกันยายน ประชาชนจะมีการจัดงานเลี้ยงมีการแสดงดนตรีและเต้นรำเพื่อเฉลิมฉลองในวันครบรอบของการสถาปนาเมือง
[แก้] ตันจุงอีซุย
ตันจุงอีซุย (Tanjung Isuy) เป็นชุมชนเล็ก ๆ ที่ตั้งอยู่บริเวณทะเลสาบเจิมปัง (jempang) ในทะเลสาบกาลิมันตันตะวันออกที่ห่างไกลจากเขตตัวเมืองล้อมรอบด้วยป่าไม้ การเดินทางไปยังตันจุงอีซุยเหนือแม่น้ำมาฮากัมที่มีระยะทางยาว ตันจุงอีซุยมีขนบธรรมเนียมประเพณีของดายัคเช่น กระท่อมสำหรับการใช้เป็นที่ประชุม มีหลุมฝังศพของชนเผ่าดายัคที่ต้องเดินเข้าตามถนนหมู่บ้านเล็ก ๆ มี beliam หรือหมอผี เป็นหมอรักษาผู้ป่วยในเวลากลางคืนโดยมีพิธีกรรมการสั่งจ่ายยาจากบรรพบุรุษซึ่งมีการใช้ฆ้องและกลองประกอบในพิธี มีชาวดายัคจำนวนมากที่นำเอาการรักษาดั้งเดิมมาเปลี่ยนแปลงแต่ก็ยังคงความคล้ายคลึงอยู่
[แก้] มละก์-เกอร์ซิก์ลูไว
มละก์ (Melak) เป็นหมู่บ้านเล็ก ๆ ซึ่งมีเข้ามาทวนกับแม่น้ำมาฮากัม ในส่วนกลางของดินแดนตันจุงดายัก (Tanjung Dayak) ไม่ไกลมากนักกับป่าสงวนเกอร์ซิก์ลูไว (Kersik Luway) เป็นที่เจริญเติบโตของดอกกล้วยไม้สีดำ (Black Orchid)
[แก้] มูวาราอันจาลง-มูวาราวาเฮา
มูวาราอันจาลง-มูวาราวาเฮา (Muara Ancalong-Muara Wahau) มีการแสดงการเต้นรำของ Kenya Dayak รวมถึงมีงานหัตถกรรมหลากหลายอย่าง
[แก้] แหล่งข้อมูลอื่น
- WWF Heart of Borneo conservation initiative - ข้อมูลเกี่ยวกับใจกลางบอร์เนียว มีพื้นที่ 220,000 ตร.กม. เป็นป่าฝนเขตร้อน มีสัตว์ใกล้สูญพันธุ์ เช่น อุรังอุตัง แรด ช้างแคระ เป็นต้น
จังหวัดกาลีมันตันตะวันออก เป็นบทความเกี่ยวกับ ประเทศ เมือง หรือเขตการปกครองต่าง ๆ ที่ยังไม่สมบูรณ์ ต้องการตรวจสอบ เพิ่มเนื้อหาหรือเพิ่มแหล่งอ้างอิง คุณสามารถช่วยเพิ่มเติมหรือแก้ไข เพื่อให้สมบูรณ์มากขึ้น ข้อมูลเกี่ยวกับ จังหวัดกาลีมันตันตะวันออก ในภาษาอื่น อาจสามารถหาอ่านได้จากเมนู ภาษาอื่น ด้านซ้ายมือ |