มณฑลเหลียวหนิง
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
มณฑลเหลียวหนิง (จีนตัวย่อ: 辽宁省 จีนตัวเต็ม: 遼寧省) ชื่อย่อ เหลียว（辽）ตั้งอยู่ทางตอนใต้ของภาคตะวันออกเฉียงเหนือของจีน ทิศตะวันตกติดเหอเป่ย์ เหนือติดจี๋หลิน มองโกเลียใน ทิศตะวันออกเฉียงใต้มีแม่น้ำยาลู่ว์เจียงกั้นเขตแดนกับประเทศเกาหลีเหนือ ทางใต้เป็นทะเลเหลืองและทะเลป๋อไฮ่ มีเมืองหลวงชื่อ เฉิ่นหยาง มีเนื้อที่ 145,900 ก.ม.
เนื้อหา |
[แก้] ที่ตั้งและอาณาเขต
มณฑลเหลียวหนิงมีพื้นที่ติดต่อดังนี้
- ทิศเหนือ ติดต่อกับ เขตปกครองตนเองมองโกเลียใน และมณฑลจี๋หลิน ประเทศจีน
- ทิศใต้ ติดต่อกับ ทะเลเหลือง และประเทศเกาหลีเหนือ
- ทิศตะวันออก ติดต่อกับ มณฑลจี๋หลิน ประเทศจีน และประเทศเกาหลีเหนือ
- ทิศตะวันตก ติดต่อกับ มณฑลเหอเป่ย์ ประเทศจีน
[แก้] ประชากร
มีประชากร (2004) 42,170,000 คน ความหนาแน่น 289 จีดีพี (2003) 687.3 พันล้าน เหรินหมินปี้ ต่อประชากร 16,300 ประชากรส่วนใหญ่เป็นชาวฮั่น
[แก้] ภูมิประเทศ
เขตภูเขาทางทิศตะวันออกเป็นพื้นที่ป่าที่สำคัญของมณฑล บริเวณที่ราบติดทะเลทางตะวันตกของมณฑล ถูกเรียกตามความคุ้นเคยว่า “ระเบียงเหลียวซี” ภูมิอากาศ เหลียวหนิงตั้งอยู่ปีกตะวันออกของภาคพื้นทวีป
[แก้] ภูมิอากาศ
มีสภาพอากาศมรสุมภาคพื้นทวีปแบบอบอุ่นแถบเหนือ มีฤดูหนาวอันยาวนาน ฤดูร้อนที่อบอุ่น และฤดูใบไม้ผลิ-ใบไม้ร่วงช่วงสั้นๆ
[แก้] เศรษฐกิจ
ทรัพยากร พบแหล่งแร่สะสมอยู่ถึง 64 ชนิด เช่น เหล็ก แร่โบร์รัม หินแมกนีไซท์ เพชร หยก หินปูน เป็นต้น มีแหล่งน้ำมันมากเป็นอันดับสามของประเทศ
การเกษตรเหลียวหนิงเป็นหนึ่งในมณฑลเกษตรกรรมที่สำคัญมณฑลหนึ่งของจีน เกษตรกรรมที่ได้รับการพัฒนาปรับปรุงโครงสร้างการผลิตและส่งเสริมคุณภาพให้ดีขึ้น
อุตสาหกรรมหลัก ได้แก่ อุตสาหกรรมปิโตรเคมี หลอมโลหะ โทรคมนาคม และเครื่องจักรกล
|
||||||||||||||
