ประเทศซามัว
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
| Malo Sa'oloto Tuto'atasi o Samoa มาโล ซาโอโลโต ตูโตอะตาซี โอ ซามัว Independent State of Samoa รัฐเอกราชซามัว
|
||||
|---|---|---|---|---|
|
||||
| คำขวัญ: Faavae i le Atua Samoa (ซามัวสถาปนาด้วยพระเจ้า) |
||||
| เพลงชาติ: The Banner of Freedom |
||||
 |
||||
| เมืองหลวง (และเมืองใหญ่สุด) |
อาปีอา
|
|||
| ภาษาทางการ | ภาษาซามัวและภาษาอังกฤษ | |||
| รัฐบาล | ราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ | |||
| ประมุขแห่งรัฐ นายกรัฐมนตรี |
ตูปัว ตามาเซเซ คูปัวลา ตูฟูกา อฟิ ตุยลาเอฟา ไซเลเล มาลีเอเลกาโออิ |
|||
| รัฐราชาธิปไตย | ||||
| ประกาศเอกราช | จาก นิวซีแลนด์ 1 มกราคม พ.ศ. 2505 |
|||
| เนื้อที่ | ||||
| - | ทั้งหมด | 2,944 กม.² (ลำดับที่ 165) | ||
| - | พื้นน้ำ (%) | 0.3 | ||
| ประชากร | ||||
| - | 2547 ประมาณ | 177,714 (อันดับที่ 174) | ||
| - | ความหนาแน่น | 60/กม.² | ||
| GDP (PPP) | 2545 ประมาณ | |||
| - | รวม | 1 พันล้าน (อันดับที่ 193) | ||
| - | ต่อประชากร | 6344 (อันดับที่ 94) | ||
| HDI (2545) | 0.776 (ปานกลาง) (อันดับที่ 74) | |||
| สกุลเงิน | ตาลา (WST) |
|||
| เขตเวลา | (UTC-11) | |||
| - | ฤดูร้อน (DST) | (UTC-11) | ||
| รหัสอินเทอร์เน็ต | .ws | |||
| รหัสโทรศัพท์ | +685 | |||
รัฐเอกราชซามัว (Independent State of Samoa) หรือ ซามัว เป็นประเทศที่ประกอบด้วยหมู่เกาะอยู่ในมหาสมุทรแปซิฟิกตอนใต้ ชื่อในอดีต คือ เยอรมันซามัว ระหว่างปี พ.ศ. 2443 ถึง พ.ศ. 2457 และซามัวตะวันตก ระหว่างปี พ.ศ. 2457 ถึง พ.ศ. 2540
เนื้อหา |
[แก้] ประวัติศาสตร์
ซามัวเป็นดินแดนที่เป็นที่ตั้งหนึ่งในจักรวรรดิที่ยิ่งใหญ่ของชาวโพลินีเซีย สามารถขยายอาณาเขตยึดประเทศเพื่อนบ้านข้างเคียงได้ จนกระทั่งมีการเข้ามาของชาวยุโรปทำให้ประชากรส่วนใหญ่เปลี่ยนมานับถือศาสนาคริสต์ จนกระทั่ง จักรวรรดิตูอิตองกา ได้เข้ามายึดดินแดน ส่งผลให้ซามัวกลายเป็นเมืองขึ้นของตองกา ในระยะต่อมาอีก 500 ปี ซามัวได้ประกาศเอกราชและปกครองตนเองเรื่อยมา ต่อมาประเทศอังกฤษได้ยึดซามัว ในเวลาต่อมาเกิดข้อพิพาทระหว่างสหรัฐ เยอรมันและอังกฤษ ยังผลให้ประเทศเยอรมนีได้ครอบครองส่วนที่เป็นประเทศซามัวในปัจุบัน ส่วนสหรัฐอเมริกาได้ครอบครองส่วนที่เป็นอเมริกันซามัวในปัจจุบัน สำหรับประเทศอังกฤษก็ไม่ได้มีส่วนได้ส่วนเสียในซามัวอีกแล้ว ในระยะต่อมาในสงครามโลกครั้งที่ 2 ซามัวถูกโอนให้มาขึ้นกับประเทศนิวซีแลนด์ จนประกาศเอกราชในปี พ.ศ. 2505 นับเป็นประเทศแรกในแปซิฟิกใต้ที่ได้รับเอกราช
[แก้] การเมือง
ระบบรัฐสภา สภาเดี่ยว ประกอบด้วยสมาชิก 49 คน โดย 47 คน มาจากการเลือกตั้ง และผู้แทน 2 คนที่ได้รับการแต่งตั้งจากเผ่ามาไต (Matai) วาระดำรงตำแหน่ง 5 ปี ประมุขรัฐ มาลีเอตัว ตานุมาฟิลิที่ 2ได้รับการแต่งตั้งเมื่อปี 2505 (ค.ศ. 1962) จากการสืบตระกูลและจะดำรงตำแหน่งประมุขตลอดชีพ อย่างไรก็ตาม ผู้สืบทอดตำแหน่งคนต่อไปจะมาจากการเลือกตั้งและจะดำรงตำแหน่งในวาระ 5 ปี ซามัวเป็นประเทศที่มีเสถียรภาพทางการเมืองมากที่สุดในแปซิฟิกใต้
[แก้] การแบ่งเขตการปกครอง
ซามัวแบ่งการปกครองเป็น 11 เขตคือ:
- อาอานา (A'ana)
- ไอกาอิเลไต (Aiga-i-le-Tai)
- อาตูอา (Atua)
- ฟาอะซาเลเลอากา (Fa'asaleleaga)
- กากาเอเมากา (Gaga'emauga)
- กาไกโฟเมากา (Gagaifomauga)
- ปาเลาลี (Palauli)
- ซาตูปาอิเตอา (Satupa'itea)
- ตัวมาซากา (Tuamasaga)
- วาอาโอโฟโนตี (Va'a-o-Fonoti)
- ไวซิกาโน (Vaisigano)
[แก้] ภูมิศาสตร์
ซามัวตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกของอเมริกันซามัว ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือของตองกาและฟิจิ มีป่าไม้ค่อนข้างหนาแน่น ประชากรส่วนใหญ่มีเชื้อสายโพลินีเชีย และบางส่วนเป็นเยอรมันและจีน ชาวซามัวจำนวนมากอพยพไปตั้งถิ่นฐานในต่างประเทศ โดยคาดว่ามีชาวซามัวในนิวซีแลนด์ประมาณ 120,000 คน และในออสเตรเลียประมาณ 40,000 คน
[แก้] เศรษฐกิจ
ซามัวเป็นหนึ่งในประเทศมีการพัฒนาทางเศรษฐกิจเร็วที่สุดในแปซิฟิก โดยมีการท่องเที่ยวและการประมงเป็นปัจจัยสำคัญ อย่างไรก็ตาม ชาวซามัวส่วนใหญ่ยังคงประกอบอาชีพเกษตรกรรมเพื่อการยังชีพ พืชที่สำคัญคือ มะพร้าว สาเก กล้วย โกโก้ และเผือก ทั้งนี้ ในช่วง 5 ปีที่ผ่านมา ภาคประมงของซามัวเติบโตอย่างรวดเร็ว และกลายเป็นสินค้าที่สร้างรายได้สูงสุดให้กับประเทศ นอกจากนี้ ซามัวยังมีรายได้จากแรงงานที่อาศัยอยู่ในต่างประเทศ โดยเฉพาะจากนิวซีแลนด์ อเมริกันซามัว ออสเตรเลีย และสหรัฐอเมริกา
ซามัวมีนโยบายดึงดูดการลงทุนจากต่างประเทศมาตั้งแต่ปี 2535 (ค.ศ. 1992) แต่ยังไม่ประสบความสำเร็จมากนัก รัฐบาลมีนโยบายการปรับปรุงโครงสร้างพื้นฐานทางเศรษฐกิจ การแปรรูปรัฐวิสาหกิจ และการพัฒนา organic farming เพื่อส่งออกไปยังออสเตรเลียและนิวซีแลนด์ นอกจากนี้ อุตสาหกรรมการท่องเที่ยวซามัวเริ่มเติบโต รวมทั้งบริษัท Partridge Pacific Investment Group ตัดสินใจลงทุนด้านการค้าปลีกขนาดใหญ่ในซามัวและฟิจิ จึงคาดว่าเศรษฐกิจในปี 2549-50 จะเติบโตในระดับที่น่าพอใจ
ปัจจุบันมีบริษัทญี่ปุ่นชื่อ Yazaki ซึ่งผลิต wire harness ที่ใช้ในรถยนต์เพื่อส่งออกไปยังออสเตรเลีย เป็นบริษัทต่างชาติที่เข้ามาลงทุนและเป็นแหล่งจ้างงานใหญ่ที่สุด สำหรับอุตสาหกรรมอื่นๆ มีขนาดเล็กและผลิตสินค้าเพื่อทดแทนการนำเข้าเท่านั้น เป็นที่คาดกันว่า ซามัวจะถูกถอดถอนจากรายชื่อกลุ่มประเทศที่มีการพัฒนาน้อยที่สุด (Least Developed Countries) ในปี 2549 (ค.ศ. 2006) ซึ่งจะช่วยให้ซามัวสามารถดึงดูดการลงทุนจากต่างชาติได้มากกว่าที่เป็นอยู่
จำนวนนักท่องเที่ยวปี 2549 สูงขึ้นจากปี 2548 ร้อยละ 26 คิดเป็นรายได้กว่า 4.7 ล้านดอลาร์สหรัฐ นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่มาจากอเมริกันซามัว และมีแนวโน้มว่าจะมีนักท่องเที่ยวจากจีนเพิ่มขึ้น จากความร่วมมือระหว่างจีนและซามัว อย่างไรก็ตาม ปัญหาสังคมของซามัวทวีความรุนแรงขึ้น เช่น การก่ออาชญากรรมของเยาวชน ปัญหายาเสพติด ซึ่งมีสาเหตุส่วนใหญ่มาจากอัตราการว่างงานที่สูงขึ้น ชาวซามัวมีอัตราการอพยพย้ายถิ่นฐานไปยังนิวซีแลนด์ ออสเตรเลียและสหรัฐฯ สูงขึ้นเป็นลำดับ
[แก้] ประชากร
ประชากรในซามัวนั้นประกอบด้วยชาวซามัวร้อยละ 92.6 (โพลินีเซียน) ยูโรนีเซียน (ยุโรป-โพลินีเซียน) ร้อยละ 7 และชาวยุโรปร้อยละ 0.4
[แก้] วัฒนธรรม
ชาวซามัวมีความยิ่งใหญ่มากในอดีต มีวัฒนธรรมซึ่งโดดเด่นมากในกลุ่มชาติพันธุ์โพลินีเซียน มีทั้งภาษา การเต้นรำและการแต่งกายดั้งเดิม
|
||||||||||||||||
|
|||||
|
||||||||||||||||||||
