ประเทศมาเลเซีย
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
مليسيا
มาเลเซีย
|
||||||
---|---|---|---|---|---|---|
|
||||||
คำขวัญ: Bersekutu Bertambah Mutu ("ความเป็นเอกภาพคือพลัง") |
||||||
เพลงชาติ: เนอการากู |
||||||
เมืองหลวง | กัวลาลัมเปอร์1 2°30′N 112°30′E / 2.5°N 112.5°E |
|||||
เมืองใหญ่สุด | กัวลาลัมเปอร์ | |||||
ภาษาทางการ | ภาษามาเลย์ |
|||||
รัฐบาล | สหพันธรัฐราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ | |||||
- | ผู้ปกครองสูงสุด (ยังดีเปอร์ตวนอากง) | สมเด็จพระราชาธิบดีสุลตาน มีซาน ไซนัล อาบิดีน | ||||
- | นายกรัฐมนตรี | นาจิบ ราซัค | ||||
เอกราช | ||||||
จาก อังกฤษ (เฉพาะมลายา) การสร้างชาติ |
31 สิงหาคม พ.ศ. 2500 รวม ซาบาห์ ซาราวัก และสิงคโปร์ 16 กันยายน พ.ศ. 2506 |
|||||
เนื้อที่ | ||||||
- | ทั้งหมด | 330,803 กม.² (ลำดับที่ 66) | ||||
- | พื้นน้ำ (%) | 0.3 | ||||
ประชากร | ||||||
- | 2549 ประมาณ | 26,920,000 (อันดับที่ 44) | ||||
- | 2543 สำรวจ | 23,953,136 | ||||
- | ความหนาแน่น | 82/กม.² (อันดับที่ 109) | ||||
GDP (PPP) | 2549 ประมาณ | |||||
- | รวม | $180.7 พันล้าน (ธนาคารโลก) (อันดับที่ 36) | ||||
- | ต่อประชากร | 12,700 ดอลลาร์สหรัฐ (อันดับที่ 61) | ||||
HDI (2549) | 0.805 (สูง) (อันดับที่ 61) | |||||
สกุลเงิน | ริงกิต (RM) (MYR ) |
|||||
เขตเวลา | MST (UTC+8) | |||||
- | ฤดูร้อน (DST) | Not observed (UTC+8) | ||||
รหัสอินเทอร์เน็ต | .my | |||||
รหัสโทรศัพท์ | +602 | |||||
1. ปุตราจายาเป็นที่ตั้งรัฐบาล 2. 020 เมื่อโทรฯ จาก สิงคโปร์ |
ประเทศมาเลเซีย (Malaysia) เป็นประเทศในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ซึ่งแบ่งเป็น 2 ส่วน โดยมีทะเลจีนใต้กั้น ส่วนแรกคือ คาบสมุทรมลายู มีพรมแดนทิศเหนือติดประเทศไทย และทิศใต้ติดกับสิงคโปร์ ส่วนที่สองคือ ทางเหนือของเกาะบอร์เนียว มีพรมแดนทิศใต้ติดอินโดนีเซีย และมีพรมแดนล้อมรอบประเทศบรูไน มาเลเซียเป็นสมาชิกก่อตั้งของกลุ่มประเทศอาเซียน
เนื้อหา |
[แก้] ชื่อของประเทศมาเลเซีย
ชื่อของประเทศมาเลเซียถูกตั้งขึ้นเมือ พ.ศ. 2506 โดยมีความหมายรวมเอาสหพันธรัฐมาลายา สิงค์โปร์ ซาบาห์ ซาราวัก และบรูไนเข้าด้วยกัน คำว่า มาเลเซียนี้เดิมเคยถูกใช้เป็นชื่อเรียกภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ในส่วนที่เป็นหมู่เกาะมาก่อน ซึ่งปรากฏหลังฐานจากแผนที่ที่ตีพิมพ์ในชิคาโกเมื่อปีพ.ศ. 2457 ในการตั้งชื่อประเทศมาเลเซียนั้นมีการนำเสนอชื่ออื่นๆ มากมายก่อนที่จะได้ผลสรุปให้ใช้ชื่อมาเลเซีย หนึ่งในนั้นคือลังกาสุกะ ซึ่งเคยเป็นอาณาจักรที่รุ่งเรืองบนแผ่นดินมาเลเซียมาก่อน
[แก้] การเมือง
ในปัจจุบันประกอบด้วยรัฐ 13 รัฐและปกครองด้วยระบอบประชาธิปไตยแบบรัฐสภา มีรูปแบบในการปกครองคล้ายอังกฤษกับสหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ ประมุขแห่งรัฐมีตำแหน่งเป็นพระราชาธิบดี
[แก้] การแบ่งเขตการปกครอง
มาเลเซียแบ่งเขตการปกครองออกเป็น 13 รัฐ (states - negeri-negeri) และ 3 ดินแดนสหพันธ์* (federal territories - wilayah-wilayah persekutuan) เป็นดินแดนที่รัฐบาลกลางปกครอง เขตการปกครองต่าง ๆ และชื่อเมืองหลวง (ในวงเล็บ) ได้แก่
[แก้] รัฐ
มาเลเซียตะวันตก (คาบสมุทรมลายู)
- กลันตัน (โกตาบารู)
- เกดะห์ (ไทรบุรี) (อลอร์สตาร์)
- ตรังกานู (กัวลาตรังกานู)
- เนกรีเซมบีลัน (สเรมบัน)
- ปะหัง (กวนตัน)
- ปะลิส (กังการ์)
- ปีนัง (จอร์จทาวน์)
- เประ (อีโปห์)
- มะละกา (มะละกา)
- ยะโฮร์ (ยะโฮร์บาห์รู)
- สลังงอร์ (ชาห์อาลัม)
มาเลเซียตะวันออก (เกาะบอร์เนียวตอนเหนือ)
[แก้] ดินแดนสหพันธ์
มาเลเซียตะวันตก
- กัวลาลัมเปอร์ (กัวลาลัมเปอร์)
- ปุตราจายา (ปุตราจายา)
มาเลเซียตะวันออก
[แก้] ภูมิศาสตร์
[แก้] ลักษณะภูมิประเทศ
- มาเลเซียตะวันตก มีภูเขาทอดยาวทางตอนกลางเกือบตลอด เป็นอุปสรรคต่อการคมนาคม ทำให้มีที่ราบ 2 ด้าน ที่ราบด้านตะวันตกกว้างกว่า เป็นเขตเศรษฐกิจที่สำคัญ คือ เขตปลูกยางพารา และขุดแร่ดีบุก
- มาเลเซียตะวันออก ส่วนใหญ่เป็นภูเขา ที่ราบสูงอยู่ทางตอนใน มีที่ราบย่อม ๆ อยู่ตามชายฝั่งทะเล
[แก้] ลักษณะภูมิอากาศ
- ตั้งอยู่ใกล้เส้นศูนย์สูตร มีอากาศร้อนชื้นแถบศูนย์สูตร อยู่ในอิทธิพลของลมมรสุม
[แก้] เศรษฐกิจ
- เกษตรกรรม ผลิตยางพาราที่สำคัญของโลก และข้าวเจ้าปลูกมากบริเวณที่ราบลุ่มแม่น้ำทั้ง 2 ด้าน
- การทำเหมืองแร่ แร่ที่สำคัญ ได้แก่ แร่ดีบุกส่งออกเป็นอันดับหนึ่งของโลกแร่เหล็ก น้ำมัน และแก๊สธรรมชาติ
- การทำป่าไม้ ส่วนใหญ่เป็นไม้เนื้อแข็ง ส่งไม้ออกเป็นอันดับ 2 ของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ รองจากอินโดนีเซีย
- อุตสาหกรรม ได้ชื่อว่าเป็นประเทศอุตสาหกรรมใหม่ของเอเชีย (NICs)
[แก้] ประชากร
ประเทศมาเลเซียมีปัญหาประชากรหลากหลายเชื้อชาติ ในอดีตเคยเกิดสงครามกลางเมืองเนื่องจากการกีดกันทางเชื้อชาติ ประเทศมาเลเซียประชากรส่วนใหญ่เป็นชาวมลายูร้อยละ 50.4 เป็นชาวภูมิบุตร (Bumiputra) คือบุตรแห่งแผ่นดิน รวมไปถึงชนดั้งเดิมของประเทศอีกส่วนหนึ่ง ได้แก่กลุ่มชนเผ่าในรัฐซาราวัก และรัฐซาบาห์มีอยู่ร้อยละ 11[1] ซึ่งตามรัฐธรรมนูญของมาเลเซียนั้น ชาวมลายูนั้นคือมุสลิม และอยู่ในกรอบวัฒนธรรมมลายู แต่ชาวภูมิบุตรที่ไม่ใช่ชาวมลายูนั้น มีจำนวนกว่าครึ่งของประชากรในรัฐซาราวัก (ได้แก่ชาวอิบัน ร้อยละ 30) และร้อยละ 60 ของประชากรรัฐซาบาห์ (ได้แก่ชาวกาดาซัน-ดูซุน ร้อยละ 18 และชาวบาเจา ร้อยละ 17)[1] นอกจากนี้ยังมีชนพื้นเมืองดั้งเดิมของคาบสมุทรมลายูอีกกลุ่มหนึ่ง คือ โอรัง อัสลี
ประชากรกลุ่มใหญ่ที่ไม่ใช่ชาวภูมิบุตรหรือชนดั้งเดิมเป็นพวกที่เข้ามาใหม่ โดยเป็นชาวมาเลเซียเชื้อสายจีน มีอยู่ร้อยละ 23.7 ซึ่งมีประจายอยู่ทั่วประเทศ มีชาวมาเลเซียเชื้อสายอินเดีย อีกร้อยละ 7.1 ของประชากร[1] ส่วนใหญ่สืบเชื้อสายมาจากชาวทมิฬ แต่ยังมีชาวอินเดียกลุ่มอื่น อย่างเกรละ, ปัญจาบ, คุชรัต และปาร์ซี นอกจากนี้ยังมีกลุ่มชาวมาเลเซียเชื้อสายไทย โดยอาศัยอยู่ในรัฐทางตอนเหนือของประเทศ มีคนเชื้อสายชวา และมินังกะเบาในรัฐทางตอนใต้ของคาบสมุทรอย่าง รัฐยะโฮร์
ชุมชนลูกครึ่งคริสตัง (โปรตุเกส-มลายู) ที่นับถือศาสนาคริสต์นิกายโรมันคาทอลิก และชุมชนลูกครึ่งอื่นๆอย่าง ฮอลันดา และอังกฤษส่วนมากอาศัยในรัฐมะละกา ส่วนลูกครึ่งเปอรานากัน หรือชาวจีนช่องแคบ (จีน-มลายู) ส่วนมากอาศัยอยู่ในรัฐมะละกา และมีชุมชนอยู่ในรัฐปีนัง
[แก้] วัฒนธรรม
มีสภาพคล้ายคลึงกับประเทศอินโดนีเชีย ชึ่งเป็นหมู่เกาะอิทธิพลของศาสนาอิสลามได้แพร่เข้ามาในแหลมมลายู ประชากรนับถือศาสนาอิสลาม 55% นับถือศาสนาพุทธ 25% นับถือศาสนาคริสต์ 13% นับถือศาสนาฮินดู 7% และลัทธิศาสนาพื้นเมือง 4% แต่การหันไปนับถือศาสนาอื่นที่ไม่ใช่อิสลามเป็นปัญหาอย่างมากเนื่องจากทางภาครัฐจะไม่เปลี่ยนข้อมูลทางราชการให้ มาเลเซียบัญญัติในรัฐธรรมนูญให้ศาสนาอิสลามเป็นศาสนาประจำชาติ และผู้ที่นับถือศาสนาอิสลามจะมีสิทธิพิเศษ คือ ได้รับเงินอุดหนุนทางด้านการศึกษา สาธารณะสุข การคลอดบุตร งานแต่งงานและงานศพตามนโยบาย "ภูมิบุตร"
[แก้] ดูเพิ่ม
[แก้] อ้างอิง
|
|
|
|