ภาษาจ้วง

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ภาษาจ้วง Vahcuengh/Vaьcueŋь
พูดใน:	จีน
จำนวนผู้พูด:	14 ล้านคน
ตระกูลภาษา:	ไท-กะได  คำ-ไต   เบ-ไต    ไต-เสก     ไต      ภาษาจ้วง
ระบบการเขียน:	อักษรละติน เคยเขียนด้วยสือดิบผู้จ่อง
สถานะทางการ
ภาษาทางการใน:	เขตปกครองตนเองกวางสีจ้วง
ผู้วางระเบียบ:	ไม่มี
รหัสภาษา
ISO 639-1:	za
ISO 639-2:	zha
ISO 639-3:	มีหลากหลาย: zha — ภาษาจ้วง (generic) ccx — ภาษาจ้วงเหนือ ccy — ภาษาจ้วงใต้
หมายเหตุ: บทความนี้มีสัญลักษณ์สัทอักษรสากลปรากฏอยู่ คุณอาจต้องการไทป์เฟซที่รองรับยูนิโคดเพื่อการแสดงผลที่สมบูรณ์
ส่วนหนึ่งของสารานุกรมภาษา

ภาษาจ้วง (จ้วง: Vahcuengh; ภาษาจีน:壮语; พินอิน: Zhuàngyǔ) เป็นภาษาของชาวจ้วงในมณฑลกวางสี ประเทศจีน เป็นภาษาตระกูลไท-กะได มีวรรณยุกต์ 6 เสียง ระบบการเขียนมีทั้งแบบที่ยืมมาจากอักษรจีน คล้ายกับอักษรจื๋อโนมของเวียดนาม เรียก สือดิบผู้จ่อง และแบบที่เขียนด้วยอักษรละติน ซึ่งเริ่มใช้เมื่อ พ.ศ. 2500 และปรับปรุงอีกครั้งเมื่อ พ.ศ. 2529

[แก้] อ้างอิง

• Wéi Qìngwěn 韦庆稳, Tán Guóshēng 覃国生: Zhuàngyǔ jiǎnzhì 壮语简志 (Beijing, Mínzú chūbǎnshè 民族出版社 1980).
• Tán Xiǎoháng 覃晓航: Xiàndài Zhuàngyǔ 现代壮语 (Beijing, Mínzú chūbǎnshè 民族出版社 1995).
• Tán Guóshēng 覃国生: Zhuàngyǔ fāngyán gàilùn 壮语方言概论 (Nanning, Guǎngxī mínzú chūbǎnshè 广西民族出版社 1996).
• Liáng Tíngwàng 梁庭望 (ed.) : Gǔ Zhuàngzì wénxiàn xuǎnzhù 古壮字文献选注 (Tiānjīn gǔjí chūbǎnshè 天津古籍出版社 1992).
• Zhāng Yuánshēng 张元生: Zhuàngzú rénmín de wénhuà yíchǎn – fāngkuài Zhuàngzì 壮族人民的文化遗产——方块壮字. In: Zhōngguó mínzú gǔ wénzì yánjiū 中国民族古文字研究 (Beijing, Zhōngguó shèhuì kēxué chūbǎnshè 中国社会科学出版社 1984).
• Lín Fāng 林方: Tán lìyòng gǔ Zhuàngzì yánjiū Guǎngxī Yuèyǔ fāngyán 谈利用古壮字研究广西粤语方言. In: Mínzú yǔwén 民族语文 2004.3:16–26.
• Gǔ Zhuàngzì zìdiǎn 古壮字字典 (Nanning, Guǎngxī mínzú chūbǎnshè 广西民族出版社 1989). Dictionary of old Zhuang characters; contains 4,900 characters and more than 10,000 variants.
• Zhuàng-Hàn cíhuì 壮汉词汇 (Nanning, Guǎngxī mínzú chūbǎnshè广西民族出版社 1984).

ด • พ • ก ภาษาในตระกูลภาษาไท-กะได ภาษาไหล-เกยัน ไหล • เจียมาว • ยารง • เกลาว • ลาติ • ลาติขาว • ปู้ยัง • จุน • เอน • กวาเบียว • ลาคัว • ลาฮา ภาษาคำ-ไต เบ • ไต • แสก • ลักเกีย • เบียว • อ้ายจาม • ต้ง (เหนือ / ใต้) • คัง • มู่หล่าว • เหมาหนาน • สุ่ย กลุ่มภาษาคำ-ไต > ภาษาไต กลุ่มเชียงแสน ไทดำ • คำเมือง • ไทขาว • ไทย • ไทฮ่างตง • ไทแดง • พวน • ตูลาว กลุ่มลาว-ผู้ไท ลาว • ไทญ้อ • ผู้ไท • ไทยถิ่นอีสาน กลุ่มไทพายัพ อาหม • อ่ายตน • คำตี่ • คำยัง • พ่าเก • ไทขึน • ไทใหญ่ • ไทลื้อ • ไทไต้คง (ไทเหนือ) กลุ่มอื่นๆ ปายี • ไทถาน • ไทยอง • ไทหย่า ภาษาไต(อื่นๆ) จ้วง • นุง • ต่าย • ตุรุง • นาง • ปูยี • ไทยถิ่นใต้ • ไทยโคราช

ด • พ • ก ภาษาต่างๆ ในตระกูลภาษาไท-กะได ที่ใช้ในประเทศจีน ภาษาไหล-เกยัน ไหล • เจียมาว • ยารง • เกลาว • ลาติ • ลาติขาว • ปู้ยัง • จุน • เอน • จาเบีย • ลาคัว • ลาฮา ภาษาคำ-ไต เบ • ไท • ลักเกีย • เบียว • อ้ายจาม • ต้งเหนือ • ต้งใต้ • คัง • มู่หล่าว • เหมาหนาน • สุย ภาษาไท จ้วง(จ้วงเหนือ-จ้วงใต้) • อี๋ • ปู้อี • ไทหย่า • ปาดี • ไตฮ้องจีน • ไทดำ • ไทลื้อ • ไทไต้คง (ไทเหนือ)

ด • พ • ก ภาษาจีน ถิ่นต่างๆ อักษรจีน และ ภาษาอื่นๆที่พูดในประเทศจีน ภาษาจีนราชการ จีนกลาง (จีนแผ่นดินใหญ่ ไต้หวัน) • กวางตุ้งมาตรฐาน (ฮ่องกง มาเก๊า และ กวางเจา โดยพฤตินัย ) ภาษาหลัก จีนกลาง • กั้น • กวางตุ้ง • แคะ • เซียง • หมิ่น • อู๋ จิ้น • ฮุย • ผิง ภาษาย่อยในภาษาหมิ่น หมิ่นจง • หมิ่นตง • หมิ่นเป่ย์ • หมิ่นหนาน (ฮกเกี้ยน) • ปู๋เซียน • ไห่หนาน • สำเนียงแต้จิ๋ว อักษรจีน อักษรจีนตัวเต็ม • อักษรจีนตัวย่อ • อักษรจีนกวางตุ้งตัวย่อ • พินอิน • จู้อิน ภาษาอื่นๆที่พูดในจีน จ้วง • ทิเบต • มองโกล • อุยกูร์ • คาซัค • คีร์กิซ • ม้ง • เมี่ยน • แมนจู • ไทลื้อ ฯลฯ รับอิทธิพลจากภาษาจีน เกาหลี • ญี่ปุ่น • เวียดนาม