ตีนครุ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

อักษรไทย
┼
รูปพยัญชนะ
ก	ข	ฃ	ค	ฅ	ฆ	ง	จ
ฉ	ช	ซ	ฌ	ญ	ฎ	ฏ	ฐ
ฑ	ฒ	ณ	ด	ต	ถ	ท	ธ
น	บ	ป	ผ	ฝ	พ	ฟ	ภ
ม	ย	ร	ล	ว	ศ	ษ	ส
		ห	ฬ	อ	ฮ
รูปสระ
ะ	-ั	า	-ํ	-ิ	'	"
-ุ	-ู	เ	โ	ใ	ไ	-็
อ	ว	ย	ฤ	ฤๅ	ฦ	ฦๅ
รูปวรรณยุกต์
		-่	-้	-๊	-๋
เครื่องหมายอื่น ๆ
		-์	-๎	-ฺ
เครื่องหมายวรรคตอน
		ฯ	ฯลฯ		ๆ
		๏	๚	๛	┼

ตีนครุ หรือ ตีนกา ( ┼ ) คือเครื่องหมายวรรคตอนชนิดหนึ่งของไทยในสมัยโบราณ มีลักษณะคล้ายเครื่องหมายบวกแต่ใหญ่กว่า ใช้สำหรับบอกจำนวนเงินตรา โดยใช้ตัวเลขกำกับไว้ 6 ตำแหน่งบนเครื่องหมาย ได้แก่ เหนือเส้นตั้งคือชั่ง มุมบนซ้ายคือตำลึง มุมบนขวาคือบาท มุมล่างขวาคือสลึง มุมล่างซ้ายคือเฟื้อง และใต้เส้นตั้งคือไพ วิธีอ่านจะอ่านจาก ชั่ง ตำลึง บาท สลึง เฟื้อง ไพ ตามลำดับ

๒
๔	๓
๑	๒
๕

จากรูปตัวอย่าง สามารถอ่านจำนวนเงินได้เท่ากับ 2 ชั่ง 4 ตำลึง 3 บาท 2 สลึง 1 เฟื้อง 5 ไพ

สำหรับจำนวนเงินที่มีเฉพาะ ตำลึง บาท สลึง หรือเฟื้อง สามารถเขียนย่อให้เหลือเพียงมุมใดมุมหนึ่งได้ เช่น

๓

หมายถึงจำนวนเงิน 3 สลึง เป็นต้น

หมายเหตุ : ปัจจุบันนี้แพทย์แผนโบราณใช้เครื่องหมายนี้เป็นมาตราชั่งเฉพาะที่เกี่ยวกับเครื่องยาเท่านั้น

[แก้] อ้างอิง

• เครื่องหมายโบราณ