อำมาตยาธิปไตย
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
อำมาตยาธิปไตย หรือ อมาตยาธิปไตย (อังกฤษ: bureaucratic polity) เป็นการปกครองซึ่งมีขุนนางหรือข้าราชการเป็นใหญ่[1] ราชบัณฑิตยสถาน ให้ความเห็นเพิ่มเติมว่า คนไทยบางกลุ่มแปลความหมายของคำนี้ผิดไปจากความหมายโดยตรงว่า เป็นการปกครองที่อำมาตย์มีอำนาจในการบริหารประเทศ[2]
คำภาษาอังกฤษ bureaucratic polity บัญญัติขึ้นโดย Fred W. Riggs อดีตอาจารย์มหาวิทยาลัยแห่งรัฐฮาวาย ในหนังสือที่พิมพ์เผยแพร่ในปี พ.ศ. 2509[3] เป็นคำใหม่ที่ใช้แก่ประเทศไทยโดยเฉพาะ [4] แต่ภายหลังคำนี้มีใช้แก่ประเทศอื่นด้วย เช่น อินโดนีเซีย[5]
นักวิชาการ นักประวัติศาสตร์ เช่น ดร.ชาญวิทย์ เกษตรศิริ เคยเรียกรัฐบาลจอมพล ป. พิบูลสงคราม ว่าเป็นอำมาตยาธิปไตย [ต้องการอ้างอิง] หรือรัฐบาลอำนาจนิยม (authoritarianism) อย่างไรก็ตาม นักวิชาการและกลุ่มต่าง ๆ เคยยกคำนี้มาใช้แก่รัฐบาลไทยสมัยต่าง ๆ ตั้งแต่สมัยจอมพล ป. เป็นต้นมาหลายชุด
[แก้] อ้างอิง
- ^ http://rirs3.royin.go.th/word43/word-43-a10.asp
- ^ อำมาตยาธิปไตย, ราชบัณฑิตยสถาน
- ^ Fred W Riggs. 1966. Thailand: The Modernization of a Bureaucratic Polity. Honolulu: East-West Center Press. 470 pages.
- ^ James Ockey. 2004. State, Bureaucracy and Polity in Modern Thai Politics, Journal of Contemporary Asia, Vol. 34, 2004.
- ^ Erik Martinez Kuhonta, Dan Slater, Tuong Vu. Southeast Asia in political science: theory, region, and qualitative analysis. Stanford University Press. p. 36
