ประเทศเบนิน
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
République du Bénin เรปูบลีก ดู เบแนง สาธารณรัฐเบนิน
|
||||||
---|---|---|---|---|---|---|
|
||||||
คำขวัญ: Fraternité, Justice, Travail (ภาษาฝรั่งเศส: ภราดรภาพ ยุติธรรม การงาน) |
||||||
เพลงชาติ: L'Aube Nouvelle (รุ่งอรุณแห่งวันใหม่) |
||||||
เมืองหลวง | ปอร์โต-โนโว 6°28′N 2°36′E / 6.467°N 2.6°E |
|||||
เมืองใหญ่สุด | โกโตนู1 | |||||
ภาษาทางการ | ภาษาฝรั่งเศส | |||||
รัฐบาล | สาธารณรัฐประชาธิปไตย | |||||
ประธานาธิบดี | ยายี โบนี | |||||
ประกาศเอกราช | ||||||
จาก ฝรั่งเศส | 1 สิงหาคม พ.ศ. 2503 | |||||
เนื้อที่ | ||||||
- | ทั้งหมด | 112,620 กม.² (ลำดับที่ 101) | ||||
- | พื้นน้ำ (%) | 1.8 | ||||
ประชากร | ||||||
- | ก.ค. 2548 ประมาณ | 7,862,9442 (อันดับที่ 89) | ||||
- | ความหนาแน่น | 69.8/กม.² (อันดับที่ 1023) | ||||
GDP (PPP) | พ.ศ. 2548 ประมาณ | |||||
- | รวม | 8.669 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ (อันดับที่ 146) | ||||
- | ต่อประชากร | 1,100 ดอลลาร์สหรัฐ (อันดับที่ 206) | ||||
HDI (พ.ศ. 2546) | 0.431 (ต่ำ) (อันดับที่ 162) | |||||
สกุลเงิน | ฟรังก์ซีเอฟเอ (XOF ) |
|||||
เขตเวลา | (UTC+ 1) | |||||
รหัสอินเทอร์เน็ต | .bj | |||||
รหัสโทรศัพท์ | +229 | |||||
1.) โกโตนูเป็นที่ตั้งของรัฐบาล 2.) หมายเหตุ: ค่าประมาณสำหรับประเทศนี้ ได้คำนึงถึงผลของการตายจำนวนจากเอดส์ ซึ่งเป็นผลให้ความอายุยืนลดลง อัตราการตายเพิ่มขึ้น จำนวนประชากรและอัตราการเพิ่มน้อยลง และมีการกระจายของประชากรตามเพศและอายุต่างจากที่คาดการณ์ 3.) อันดีบมาจากค่าประมาณพ.ศ. 2548 |
-
"เบนิน" เปลี่ยนทางมาที่นี่ สำหรับความหมายอื่น ดูที่ เบนิน (แก้ความกำกวม)
ประเทศเบนิน หรือ สาธารณรัฐเบนิน (อังกฤษ: Republic of Benin; ฝรั่งเศส: République du Bénin) คือประเทศในแอฟริกาตะวันตก ชื่อเดิม ดาโฮมี (Dahomey) หรือ ดาโฮเมเนีย (Dahomania) มีชาบฝั่งเล็ก ๆ กับอ่าวเบนินทางภาคใต้ และมีพรมแดนติดต่อประเทศโตโกทางตะวันตก ประเทศไนจีเรียทางตะวันออก และประเทศบูร์กินาฟาโซ กับประเทศไนเจอร์ทางเหนือ ไม่มีความเกี่ยวข้องเป็นพิเศษกับเมืองเบนินซิตีในไนจีเรีย หรือจักรวรรดิเบนิน ซึ่งเป็นแหล่งของรูปปั้นทองแดงเบนิน (Benin Bronzes) อันมีชื่อเสียง
เนื้อหา |
[แก้] ประวัติศาสตร์
เดิมดินแดนนี้คือราชอาณาจักรอะโบมี ตกอยู่ในความดูแลของฝรั่งเศสตั้งแต่ราว พ.ศ. 2400 และถูกรวมเข้ากับแอฟริกาตะวันตกเมื่อ พ.ศ. 2457 ในชื่อดินแดนดาโฮมี
สาธารณรัฐดาโฮมีได้รับเอกราชเมื่อ 1 สิงหาคม ค.ศ. 1960 (พ.ศ. 2503) เปลี่ยนชื่อประเทศเป็นสาธารณรัฐประชาชนเบนินเมื่อ 30 พฤศจิกายน ค.ศ. 1975 (พ.ศ. 2518) หลังได้รับเอกราช เกิดรัฐประหารถึง 5 ครั้ง พ.ศ. 2517-2532 รัฐบาลเบนิน นำโดย พ.อ. อาเหม็ด เกเรดูประกาศเป็นรัฐคอมมิวนิสต์ พ.ศ. 2534 มีการเลือกตั้งประธานาธิบดีครั้งแรกของเบนิน ปรากฏว่า ไนเซฟอเร ซอกโล ได้เป็นประธานาธิบดี
[แก้] การเมือง
เบนินมีระบอบการปกครองแบบประชาธิปไตย ตามรัฐธรรมนูญปี 2533 ซึ่งกำหนดให้ประธานาธิบดีเป็นประมุขแห่งรัฐ และผู้นำรัฐบาล โดยมาจากการเลือกตั้งโดยตรงจากประชาชน ดำรงตำแหน่งวาระละ 5 ปี จำกัดไม่เกิน 2 สมัย และมีอำนาจในการแต่งตั้งคณะรัฐมนตรี ประธานาธิบดีคนปัจจุบัน คือ นาย Boni Yayi เข้ารับตำแหน่งเมื่อวันที่ 6 เมษายน 2549 และได้แต่งตั้งคณะรัฐมนตรีเมื่อวันที่ 8 เมษายน 2549 ประกอบด้วยสมาชิกจำนวน 22 คน ประธานาธิบดีไม่มีอำนาจในการยุบสภา การเลือกตั้งประธานาธิบดีครั้งต่อไปจะมีขึ้นในปี 2554 รัฐสภาเป็นแบบสภาเดียว ประกอบด้วยสมาชิก 83 คน ซึ่งมาจากการเลือกตั้งโดยตรงจากประชาชน มีวาระ 4 ปี การเลือกตั้งครั้งล่าสุดมีขึ้นในเดือนมีนาคม 2550 พรรค Force cauris pour un Bénin émergent (FCBE) ซึ่งสนับสนุนนาย Boni Yayi ได้รับการเลือกตั้งเข้ามา 35 ที่นั่ง และได้จัดตั้งรัฐบาลผสมร่วมกับพรรคการเมืองเล็กอื่นๆ จำนวนมาก ทั้งนี้ การรวมกลุ่มทางการเมืองของพรรคการเมืองต่างๆ ในรัฐสภาเบนินส่งผลอย่างมากต่อภาพลักษณ์ความเป็นเอกภาพและประสิทธิภาพในการ ดำเนินนโยบายของรัฐบาล นาย Boni Yayi ประธานาธิบดีจึงได้เสนอให้มีการจัดทำประชามติเพื่อแก้ไขรัฐธรรมนูญที่จะ ปฏิรูปฝ่ายบริหารให้มีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น อย่างไรก็ตาม ในปัจจุบัน ยังไม่มีข้อสรุปในเรื่องดังกล่าว ฝ่ายตุลาการ ประกอบด้วยศาลรัฐธรรมนูญ ศาลฎีกา และศาลสูง
[แก้] การแบ่งเขตการปกครอง
- อาลีโบรี (Alibori)
- อาตาโกรา (Atakora)
- อัตลองติค (Atlantique)
- บอร์กู (Borgou)
- โกลลีน (Collines)
- ดงกา (Donga)
- กูฟโฟ (Kouffo)
- ลิตโตรัล (Littoral)
- โมโน (Mono)
- อูเอเม (Ouémé)
- ปลาโต (Plateau)
- ซู (Zou)
[แก้] ภูมิศาสตร์
ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียไทยได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูลในส่วนนี้ |
[แก้] เศรษฐกิจ
เศรษฐกิจของเบนินจัดอยู่ในขั้นปฐมภูมิ รายได้ส่วนใหญ่มาจากภาคบริการและภาคการเกษตร โดยมีฝ้ายเป็นพืชเศรษฐกิจหลัก (16.7% ของการส่งออกทั้งหมด) การนำเข้าสินค้าเพื่อส่งออกไปยังประเทศเพื่อนบ้าน (Re-export) คิดเป็น 41.2% ของการส่งออกทั้งหมด แม้ว่าจะเป็นหนึ่งในประเทศผู้ผลิตฝ้ายรายใหญ่ที่สุดของแอฟริกา เบนินยังคงถูกจัดให้เป็นประเทศที่ยากจนที่สุดแห่งหนึ่งในโลก เศรษฐกิจของเบนินยังคงพึ่งพาไนจีเรียเป็นอย่างมาก ในฐานะที่เป็นประเทศเพื่อนบ้านที่มีอาณาเขตติดต่อกันตลอดชายแดนภาคตะวันออก ของเบนิน (773 กิโลเมตร) อย่างไรก็ตาม การส่งออกสินค้าจากเบนินไปยังไนจีเรียมักได้รับผลกระทบจากนโยบายกีดกัน สินค้าข้ามพรมแดนของไนจีเรีย อาทิ การออกระเบียบที่เคร่งครัด และการปิดพรมแดน นอกจากนี้ เบนินยังต้องพึ่งพาพลังงานจากไนจีเรีย ในปัจจุบันมีโครงการ West African Gas Pipeline (WAGP) ในความร่วมมือระหว่างไนจีเรียและเบนินเพื่อสร้างท่อลำเลียงน้ำมันจาก ไนจีเรียไปยังเบนิน กานา และโตโก ซึ่งคาดว่าจะแล้วเสร็จในปี 2553 (แต่เดิมกำหนดไว้ให้แล้วเสร็จในปี 2550) และน่าจะเป็นประโยชน์อย่างยิ่งต่อเบนิน และพัฒนาความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองประเทศให้ดีขึ้นในอนาคต ในปี 2548 กลุ่ม G8 ได้ออกมาตรการปลดหนี้ให้กับเบนินและประเทศอื่นๆ ในแอฟริกา ซึ่งทำให้สถานการณ์ทางด้านหนี้สินต่างประเทศบรรเทาลงบ้าง แต่รัฐบาลเบนินก็ยังคงต้องแบกรับภาระจากการที่รัฐวิสาหกิจประสบปัญหาขาดทุน และการมีระบบราชการที่ไม่มีประสิทธิภาพ รัฐบาลเบนินจึงได้ริเริ่มดำเนินโครงการปรับโครงสร้างระบบราชการและรัฐ วิสาหกิจต่างๆ ซึ่งได้รับการสนับสนุนจากธนาคารโลกตั้งแต่ปี 2534 รัฐบาลเบนินชุดปัจจุบันสนับสนุนการลงทุนจากต่างประเทศ โดยเน้นด้านการท่องเที่ยว การพัฒนาอุตสาหกรรมแปรรูปอาหารและผลิตภัณฑ์ทางการเกษตร การพัฒนาโครงสร้างคมนาคมและเทคโนโลยีสารสนเทศ เพื่อกระตุ้นการขยายตัวทางเศรษฐกิจของประเทศ นอกจากนี้ รัฐบาลยังคงเดินหน้าโครงการปฏิรูปรัฐวิสากิจภาคโทรคมนาคม การประปา การไฟฟ้า และการเกษตร ซึ่งดำเนินมาตั้งแต่ปี 2544 แต่ยังไม่ประสบผลสำเร็จนักในปัจจุบัน รัฐบาลเบนินมุ่งดำเนินนโยบายเศรษฐกิจที่จะเพิ่มรายได้ให้กับประเทศ โดยการดึงดูดการลงทุนจากต่างประเทศ รวมถึงการแปรรูปรัฐวิสาหกิจ และการพัฒนาระบบสาธารณูปโภคในประเทศ อย่างไรก็ตาม ภาวะวิกฤตเศรษฐกิจโลกมีแนวโน้มจะส่งผลให้โครงการก่อสร้างระบบสาธารณูปโภค อาทิ ท่าเรือและสนามบิน อาจจะต้องเลื่อนออกไปก่อน ทั้งนี้ ปัญหาการขาดแคลนพลังงานไฟฟ้ายังคงเป็นอุปสรรคสำคัญต่อการพัฒนาเศรษฐกิจของเบ นิน (มีศักยภาพการผลิตเพียง 120 ล้าน kWh ในขณะที่มีความต้องการบริโภค 595 ล้าน kWh) นโยบายการเงินของเบนินถูกกำหนดโดยธนาคารกลางแห่งรัฐในภูมิภาคแอฟริกาตะวันตก (Bangue centrale des Etats de l’Afrique de l’ouest หรือ BCEAO) ซึ่งมุ่งควบคุมระดับเงินเฟ้อและรักษาการตรึงค่าเงิน CFA franc ไว้กับเงินสกุลยูโร (1 ยูโร เท่ากับ 655.957 CFAfr) ตั้งแต่วันที่ 1 มกราคม 2542 เป็นต้นมา ในด้านสิทธิมนุษยชน รัฐบาลให้เสรีภาพแก่ประชาชนค่อนข้างมาก สื่อมวลชนในเบนินนับว่าได้รับเสรีภาพมากที่สุดแห่งหนึ่งในแอฟริกาตะวันตก นอกจากนี้ สมาพันธ์แรงงานยังมีอิสระในการเคลื่อนไหวทางการเมือง และเป็นพลังสำคัญในสังคม นอกจากนี้ กลุ่มองค์กรที่มิใช่รัฐ (NGO) ในเบนินมีจำนวนถึงประมาณ 5,000 องค์กรในปัจจุบัน และสามารถปฏิบัติภารกิจโดยปราศจากการแทรกแซงของรัฐ
[แก้] ประชากร
8.7 ล้านคน (2551)
[แก้] วัฒนธรรม
ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียไทยได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูลในส่วนนี้ |
[แก้] ศาสนา
ประชาชนนับถือศาสนาคริสต์ 30%ศาสนาอิสลาม 20% และนับถือผีไสยศาสตร์ 60%
[แก้] อ้างอิง
- ประเทศเบนิน จากเว็บไซต์กระทรวงต่างประเทศ
|
ประเทศเบนิน เป็นบทความเกี่ยวกับ ประเทศ เมือง หรือเขตการปกครองต่าง ๆ ที่ยังไม่สมบูรณ์ ต้องการตรวจสอบ เพิ่มเนื้อหาหรือเพิ่มแหล่งอ้างอิง คุณสามารถช่วยเพิ่มเติมหรือแก้ไข เพื่อให้สมบูรณ์มากขึ้น ข้อมูลเกี่ยวกับ ประเทศเบนิน ในภาษาอื่น อาจสามารถหาอ่านได้จากเมนู ภาษาอื่น ด้านซ้ายมือ |