ประเทศปาเลา
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
| Beluu er a Belau เบลู เออร์ อา เบเลา パラオ共和国 ปะระโอะ เกียววะ โกะกุ สาธารณรัฐปาเลา |
||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
|
||||||
| คำขวัญ: Rainbow's End | ||||||
| เพลงชาติ: Belau loba klisiich er a kelulul |
||||||
 |
||||||
| เมืองหลวง | เมเลเคอ็อก (เมื่อ 7 ตุลาคม พ.ศ. 2549) 7°21′N 134°28′E / 7.35°N 134.467°E |
|||||
| เมืองใหญ่สุด | คอรอร์ | |||||
| ภาษาทางการ | ภาษาอังกฤษ ภาษาปาเลา ภาษาญี่ปุ่น (ในเกาะอังเอาร์) | |||||
| รัฐบาล | รัฐบาลระบบรัฐธรรมนูญ ในความสัมพันธ์เสรีกับสหรัฐอเมริกา |
|||||
| - | ประธานาธิบดี | จอห์นสัน โทริบิออง | ||||
| เอกราช | ||||||
วันที่ |
จากดินแดนในภาวะพึ่งพิง ของสหประชาชาติ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2537 |
|||||
| เนื้อที่ | ||||||
| - | ทั้งหมด | 458 กม.² (ลำดับที่ 196) | ||||
| - | พื้นน้ำ (%) | น้อยมาก | ||||
| ประชากร | ||||||
| - | ก.ค. 2548 ประมาณ | 19,949 (อันดับที่ 216) | ||||
| - | ความหนาแน่น | 44/กม.² (อันดับที่ 155) | ||||
| GDP (PPP) | 2544 ประมาณ | |||||
| - | รวม | 174 ล้านดอลลาร์สหรัฐ (อันดับที่ 219) | ||||
| - | ต่อประชากร | 9,000 (อันดับที่ 90) | ||||
| HDI (2546) | n/a (ยังไม่ได้รับการจัดอันดับ) (อันดับที่ n/a) | |||||
| สกุลเงิน | ดอลลาร์สหรัฐ (USD) |
|||||
| เขตเวลา | (UTC+ 9) | |||||
| รหัสอินเทอร์เน็ต | .pw | |||||
| รหัสโทรศัพท์ | +680 | |||||
ปาเลา (Palau) หรือ เบเลา (Belau) มีชื่อทางการว่า สาธารณรัฐปาเลา (Republic of Palau) เป็นประเทศเกาะในมหาสมุทรแปซิฟิก ตั้งอยู่ทางตะวันออกของประเทศฟิลิปปินส์ไปประมาณ 500 กม. ได้รับเอกราชในปี พ.ศ. 2537 เป็นหนึ่งในชาติที่ใหม่ที่สุด และมีประชากรน้อยที่สุดในโลก
เนื้อหา |
[แก้] ประวัติศาสตร์
สันนิษฐานว่าชนพื้นเมืองของปาเลาเป็นพวกที่อพยพมาจากหมู่เกาะในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เมื่อกว่า 3,000 ปีมาแล้ว ส่วนชาวยุโรปพวกแรกที่เดินทางมาถึงปาเลาเป็นชาวสเปน แต่ไม่มีการตั้งถิ่นฐานจริงจังจนกระทั่งเรือของอังกฤษอัปปางนอกฝั่งปาเลา จึงทำให้ชาวอังกฤษเริ่มรู้จักเกาะนี้ และกลายเป้นคู่ค้าหลักในขณะเดียวกันโรคติดต่อที่มาจากชาวยุโรปก็คร่าชีวิตชาวเกาะเป็นจำนวนมาก
ต่อมาชาวสเปนได้มีอำนาจเหนือปาเลา แต่ภายหลังได้ขายหมู่เกาะนี้ให้แก่เยอรมัน ในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 ปาเลาจึงกลายเป็นสนามรบระหว่างญี่ปุ่นและสหรัฐอเมริกาภายหลังสงครามสหรัฐอเมริกาเริ่มมามีอำนาจแทนญี่ปุ่น ปาเลาต้องพึ่งพาความช่วยเหลือจากอเมริกาเกือบทุกด้าน หลังจากได้รับเอกราช ก็ยังได้รับการช่วยเหลือทางการเงินและการป้องกันจากสหรัฐอเมริกา
[แก้] การเมือง
ปาเลามีประธานาธิบดีซึ่งได้รับเลือกตั้งโดยตรงจากประชาชนเป็นทั้งประมุขของประเทศและหัวหน้าคณะรัฐบาลทำหน้าที่ในการบริหารประเทศ ดำรงตำแหน่งครางละ 4 ปี
[แก้] การแบ่งเขตการปกครอง
ปาเลาแบ่งเขตการปกครองเป็น 16 หน่วยย่อย เรียกว่ารัฐ (states):
- คายังเอล (Kayangel)
- คอรอร์ (Koror)
- งเชซาร์ (Ngchesar)
- งัตปัง (Ngatpang)
- งาร์เชลอง (Ngarchelong)
- งาร์ดเมา (Ngardmau)
- งาราร์ด (Ngaraard)
- งิวัล (Ngiwal)
- เงเรมเลงอุย (Ngeremlengui)
- ซอนโซรัล (Sonsoral)
- เปเลลิว (Peleliu)
- เมเลเคอ็อก (Melekeok)
- อังเอาร์ (Angaur)
- ไอเมลีก (Aimeliik)
- ไอไร (Airai)
- ฮาโตโบเฮ (Hatobohei)
[แก้] ภูมิศาสตร์
[แก้] ภูมิประเทศ
ประกอบด้วยหมู่เกาะ 26 เกาะ และมีเกาะเล็กๆ อีกประมาณ 300 เกาะ
[แก้] ภูมิอากาศ
ฝนตกชุก และอากาศร้อนตลอดปี
[แก้] เศรษฐกิจ
ปาเลาเป็นประเทศหมู่เกาะที่มีศักยภาพทางเศรษฐกิจและมาตรฐานชีวิตที่ดีเมื่อเทียบกับประเทศหมู่เกาะในแปซิฟิกด้วยกัน แต่อย่างไรก็ตามยังมีการกระจุกตัวของรายได้ ทั้งนี้ รายได้หลักมาจากการ ท่องเที่ยว เกษตรกรรม การประมง โดยรัฐบาลเป็นผู้สร้างและจ้างงานหลัก ปาเลายังคงพึ่งพาเงินช่วยเหลือเพื่อการพัฒนาจากสหรัฐฯ และการประกอบธุรกิจจากนักลงทุนสหรัฐฯ ซึ่งทำให้รายได้เฉลี่ยต่อหัว อยู่ในอัตราที่สูงเมื่อเทียบกับสหพันธรัฐไมโครนีเซีย
[แก้] ประชากร
ปาเลา ร้อยละ 70 ชาวเอเชีย ร้อยละ 28 อื่นๆ ร้อยละ 2 ประชากรส่วนใหญ่นับถือศาสนาคริสต์นิกายโรมันคาทอลิก ประชากรรู้หนังสือร้อยละ 98 ประชากรอาศัยอยู่ในเขตเมืองร้อยละ 71
[แก้] วัฒนธรรม
เป็นแบบวัฒนธรรมแบบชาวไมโครนีเซีย และก็ได้รับวัฒนธรรมจากตะวันตกเป็นอย่างมากแม้กระทั่งภาษาพูด และศาสนา ในฐานะอดีตเคยเป็นเมืองขึ้น ส่วนญี่ปุ่นเองก็มีส่วนสร้างวัฒนธรรมของชาวปาเลา เช่น ภาษาญี่ปุ่น ส่วนมากพูดกันในเกาะอังเอาร์
