ภาษาจีนผิง
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
| ภาษาจีนผิง 平話 |
||
|---|---|---|
| พูดใน: | จีน | |
| ภูมิภาค: | กวางสี | |
| จำนวนผู้พูด: | 5,800,000 คน | |
| ตระกูลภาษา: | ซีโน-ทิเบตาน ภาษากลุ่มจีน ภาษาจีน ภาษาจีนกวางตุ้ง ภาษาจีนผิง |
|
| รหัสภาษา | ||
| ISO 639-1: | zh | |
| ISO 639-2: | chi (B) | zho (T) |
| ISO 639-3: | yue | |
| หมายเหตุ: บทความนี้มีสัญลักษณ์สัทอักษรสากลปรากฏอยู่ คุณอาจต้องการไทป์เฟซที่รองรับยูนิโคดเพื่อการแสดงผลที่สมบูรณ์ | ||
 ส่วนหนึ่งของสารานุกรมภาษา |
||
ภาษาจีนผิงหรือภาษาผิงกั่ว (จีนตัวเต็ม: 平話; จีนตัวย่อ: 平话) หรือภาษากวางสี หนานหนิง เป็นสำเนียงของภาษาจีนที่ใช้พูดในเขตปกครองตนเองกวางสี-จ้วง และบางส่วนในมณฑลหูหนาน เคยจัดให้อยู่กลุ่มเดียวกับภาษาจีนกวางตุ้ง ในยุคที่มีการแบ่งภาษาจีนเป็น 7 สำเนียง ภาษาผิงกั่วที่มีผู้พูด 2 ล้านคน ไม่ได้ถูกแบ่ง เพิ่งปรากฏเมื่อมีการแบ่งภาษาจีนออกเป็น 10 สำเนียง ภาษาผิงกั่วถูกจัดให้อยู่ในภาษาจีนกวางตุ้ง แต่ชาวพื้นเมืองในหนานหนิงถือว่าเป็นคนละสำเนียงกัน โดยถือว่าในบริเวณนั้นมีสี่ภาษาคือ ภาษาจีนกวางตุ้ง ภาษาผิงกั่ว ภาษาจีนกลางและภาษาจ้วง แต่นักวิชาการบางกลุ่มยังจัดให้เป็นสำเนียงหนึ่งของภาษาจีนกวางตุ้ง
[แก้] แหล่งข้อมูลอื่น
|
||||||||||||||||||||
 |
ภาษาจีนผิง เป็นบทความเกี่ยวกับ ภาษา หรือ ตัวอักษร ที่ยังไม่สมบูรณ์ ต้องการตรวจสอบ เพิ่มเนื้อหาหรือเพิ่มแหล่งอ้างอิง คุณสามารถช่วยเพิ่มเติมหรือแก้ไข เพื่อให้สมบูรณ์มากขึ้น ข้อมูลเกี่ยวกับ ภาษาจีนผิง ในภาษาอื่น อาจสามารถหาอ่านได้จากเมนู ภาษาอื่น ด้านซ้ายมือ หรือ ดูเพิ่มที่ สถานีย่อย:ภาษา |
