พระมหาธรรมราชาที่ 2
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
พระบรมนามาภิไธย | พระยาลือไท |
พระปรมาภิไธย | พระมหาธรรมราชาที่ 2 |
พระอิสริยยศ | พระมหากษัตริย์แห่งอาณาจักรสุโขทัย |
ราชวงศ์ | ราชวงศ์พระร่วง |
ครองราชย์ | พ.ศ. 1911-พ.ศ. 1942 (โดยประมาณ) |
ระยะครองราชย์ | 31 ปี (โดยประมาณ) |
รัชกาลก่อนหน้า | พระยาลิไท |
รัชกาลถัดไป | พระมหาธรรมราชาที่ 3 |
พระยาลือไท หรือพระมหาธรรมราชาที่ 2 พระมหากษัตริย์แห่งอาณาจักรสุโขทัยลำดับที่ 7 ครองราชย์สืบต่อจากพระยาลิไทย หรือ พระมหาธรรมราชาที่ 1 (ครองราชย์ พ.ศ. 1911 - พ.ศ. 1942)
พระยาลือไทย ขึ้นครองราชย์เมื่ออาณาจักรสุโขทัยอ่อนแอเสื่อมอำนาจ อาณาจักรถูกแบ่งออกเป็น 2 แคว้นคือ แคว้นชากังราวประกอบด้วยเมืองตาก ชากังราว (กำแพงเพชร) และนครสวรรค์ กับแคว้นสุโขทัย ประกอบด้วยเมืองสุโขทัย อุตรดิตถ์ สองแคว (พิษณุโลก) พิจิตร นอกจากนี้เมืองขึ้นสำคัญ เช่น เมืองหงสาวดีและเมืองอู่ทองต่างแข็งข้อ ลุถึง พ.ศ. 1921 สุโขทัยก็ตกเป็นเมืองขึ้นของกรุงศรีอยุธยา พระยาลือไทยจึงเป็นพระมหากษัตริย์พระองค์สุดท้ายของอาณาจักรสุโขทัย
อย่างไรก็ดี พระยาลือไทยยังทรงครองเมืองต่อไปที่ราชธานีพิษณุโลกในฐานะเป็นเมืองประเทศราชของอาณาจักรอยุธยาจนถึงประมาณ พ.ศ. 1931 และมีรัชทายาทครองเมืองสืบต่ออีก 2 พระองค์ จนถึงวาระที่เมืองพิษณุโลกถูกรวมไว้ในอาณาจักรอยุธยาโดยเด็ดขาดเมื่อ พ.ศ. 1981 โดยสมเด็จพระบรมราชาธิราชที่ 2 หรือ เจ้าสามพระยา ส่งพระโอรสคือพระราเมศวรขึ้นไปครองเมืองพิษณุโลกแทน มีผลให้อาณาจักรสุโขทัยสิ้นสุดลงโดยสิ้นเชิง
[แก้] พระราชวงศ์
ทรงมีพระโอรสเดียวคือ พระมหาธรรมราชาที่ 3 (ไสลือไท)
[แก้] ดูเพิ่ม
สมัยก่อนหน้า | พระมหาธรรมราชาที่ 2 | สมัยถัดไป | ||
---|---|---|---|---|
พระมหาธรรมราชาที่ ๑ (ลิไท) ราชวงศ์พระร่วง |
พระมหากษัตริย์ไทย อาณาจักรสุโขทัย (พ.ศ. 1919 - พ.ศ. 1920) |
พระมหาธรรมราชาที่ ๓ (ไสลือไท) ราชวงศ์พระร่วง |
|