ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

    ΠΡΟΣΟΧΗ!!! Από τον επόμενο μήνα, Μάρτη του '08, και λόγω τεχνικών προβλημάτων, ο "Κήπος" θα λειτουργεί μόνο μια μέρα τη βδομάδα. Αυτή η μέρα θα 'ναι τυχαία και θα το καταλαβαίνει ο επισκέπτης, ότι λειτουργεί, αν κι εφόσον το εικονιδιάκι έξω, στην αρχική σελίδα, θα 'ναι χρωματισμένο. Αν είναι μαυρόασπρο, τότε παναπεί πως το μαγαζάκι θα 'ναι κλειστό.

     Για να το εξηγήσω και στους τυχόν αμύητους για τα περί διαδικτύου, θα πω, πως κάθε στέκι έχει έν επιτρεπτό όριο badwidth  ανά μήνα, που δεν πρέπει να ξεπερνά, γιατί είτε θα πρέπει να κλείσει για το υπόλοιπο διάστημα μέχρι το τέλος του συγκεκριμένου μηνός, από την ώρα που το πιάνει και μετά, είτε θα πρέπει ο ιδιοκτήτης να βάλει το χέρι πάαααρα πολύ βαθιά το χέρι στη τσέπη. Με τις αναρτήσεις του "Κήπου" και τα αλλεπάλληλα κατεβάσματα (downloads), το όριο αυτό ξεπεράστηκε και συνεχίζει να πιέζεται πολύ έντονα εδώ και κάμποσους μήνες. Επειδή λοιπόν δε θέλω να κλείσει το Στέκι ούτε μέρα, ούτε ώρα, δεν έχω τη δυνατότητα να βάλω τόσο πια βαθιά το χέρι στη τσέπη, αλλά και θέλω να συνεχίσω την όλη προσπάθεια χωρίς να παραλείπεται κάτι, σκέφτηκα τη σολομώντεια τούτη λύση του εκ περιτροπής ανοίγματος του "Κήπου". Ελπίζω αυτό το μέτρο ν' αποδώσει και να μη χρειαστεί να λάβω άλλα πιο σοβαρά μέτρα. Τέλος μ' αυτό και πάμε παρακάτω...
     Τούτος ο μήνας, ο μικρότερος του χρόνου, στάθηκε ψηλά σ' όλα του. Υψηλή επισκεψιμότητα, υψηλό τράφικ, όλα πολύ κοντά στα ρεκόρ και φυσικά κάμποσες ενδιαφέρουσες αναρτήσεις. Ξεκινώ με την επανεμφάνιση της φίλης Δάφνης, που άλλη μια φορά έδειξε δροσερή και φρέσκια κι ενδιαφέρουσα και χαριτωμένη. Αλλά είχε και την αρκετά εξαιρετική δουλειά της 'Αννας Κανατά, τόσο στα Εικαστικά, όσο και στα Ποιήματά της. Επίσης είχε νέες παρουσίες, όπως: Πόπη Σταυροπούλου, Βασίλη Ιωάννου, Κατερίνα Κωστάκη, Λευτέρη Πανούση, Μιχάλη Πιερή, Διονυσία Ντάλιου, Τζόνι Ντρογκα. Είχε τα θαυμάσια κολάζ του Ελύτη, Βασιλικό, Νεσίν, από τους κλασικούς πλέον λογοτέχνες, και τέλος στα Λαογραφικά, είχε 3 θαυμάσιες παρουσίες με τους, Μπιλάνα, Ισπανούς ποιητές 15-17ου αιώνα, και τον Αισχύλο. Τούτο το μήνα δε, πρόλαβα και πρόσθεσα 2 δικά μου κείμενα και μερικές περίεργες φωτογραφίες στα Εικαστικά.
     Πλούσιος μήνας λοιπόν και για τον επόμενο έχω να πω, πως λόγω αυξημένου φόρτου, θα μπούνε λιγότερα, αλλά πάντα σημαντικά κι ενδιαφέροντα. Δε θέλω να κάνω αναγγελίες τούτη τη φορά, αλλά θα το αφήσω έτσι όπως πάει. Πάντως να προειδοποιήσω πως το Στέκι θα μείνει κλειστό για 24 περίπου ώρες, κάποια προσεχή στιγμή, λόγω αλλαγής κι αναβάθμισης του παροχέα. Δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο, παρά μόνο να ευχαριστήσω ξανά επισκέπτες κι αποστολείς για την αγάπη που δείχνουνε στο χώρο μου. Φυσικά, -όπως πάντα Δαφνούλα- έπεται... συνέχεια!
     Καλό μας μήνα!
                                                                      Φλεβάρης '08

------------------------------------------------------------------------------------------------

                                             2/2/08

     Ένας ακόμα μήνας κύλησε σα σταγόνα και πέρασε πίσω, στα χτισμένα, αφήνοντάς μας να συνεχίζουμε, βαδίζοντας μαγεμένοι, τη μακριά πορεία. Ό,τι κύλησε μαζί με τούτη τη σταγόνα, γέλια, δάκρυα, στιγμές, πήγανε στα θεμέλια του οικοδομήματος, ανάκατα με πέτρες, ξύλα και ρινίσματα αγάπης και σιδήρου, μίσους κι ευχαρίστησης, στερεοποιηθήκανε πλέον, δημιουργώντας ένα νέο τοίχωμα, ένα νέο πάτημα-πάτωμα...
     Ήταν ένας φαινομενικά ήσυχος μήνας. Έφερεν ωστόσο τόσα ορατά κι αόρατα, έφερεν ακόμα μιαν άνοδο, μέσα στις άλλες, τις τόσες και πόσες πτώσεις σ' άλλα θέματα -δυστυχώς- κι ελπίζω να πρόσθεσε λιγάκι ομορφιά, μες στον τόσο βόρβορο, που άθελά μας κολυμπήσαμε τον τελευταίο καιρό. Και να 'ταν ο τελευταίος, πάει καλά... Πιστεύω, πως όσο μεγάλη κι αν είναι η γύρω δυσωδία, η ευωδιά της τέχνης ημπορεί να τη καλύψει. Δεν εθελοτυφλώ, απλά επιλέγω κι επιλέγω να θαμπώνομαι από τα όμορφα γύρω, μην επιτρέποντας να μ' αγγίζουνε τα σκατά, που άλλωστε δε λείπουνε δα και ποτέ. Τέλος πάντων!
     Έτσι λοιπόν είχαμε τούτο το μήνα στο Στέκι, αρκετά ενδιαφέροντα πράματα: Σω, Γκωτιέ, Διαλλινά, Αίσωπο, Παζολίνι, Φασμπίντερ, αλλά και μερικές προσθήκες από νέα άτομα, όπως ο Νότας κι ο Μαραγκάκης. Θα σταθώ λιγάκι παραπάνω, στην ανάρτηση του Μιχάλη Διαλλινά με τη "Κριτσωτοπούλα" του, γιατί ήταν ένα μεγάλο, δύσκολο και κοπιαστικό πόνημα, λόγω πολλών τεχνικών δυσχερειών που δεν είναι του παρόντος, αλλά κάλυψε μεγάλο μέρος τούτου του μήνα για να ολοκληρωθεί. Τώρα βρίσκεται πλέον εδώ και νιώθω περήφανος γιατί τα Λαογραφικά εμπλουτιστήκανε μ' άλλον ένα σπάνιο -έως ανύπαρκτο- κείμενο, που δε μπορεί να το βρει κανείς αλλού, κι άρα χαλάλι ο κόπος. Φυσικά θα πρέπει να εξάρω τη συνεισφορά του φίλου Μπάμπη Δερμιτζάκη, δίχως τον οποίο, δε θα μπορούσε να 'χε πραγματοποιηθεί αυτό.
     Εντωμεταξύ, οι επισκέπτες ανά μέρα, φτάσανε πια τους 1100 περίπου και γενικά το Στέκι κερδίζει σιγά-σιγά, όλο και καλύτερη θέση, στις καρδιές των φιλότεχνων κι αυτό, -όπως δε θα κουραστώ να το γράφω- με γεμίζει ικανοποίηση και χαρά. Είναι σημαντικό να κάνεις κάτι που χαίρει γενικής επιδοκιμασίας, γιατί τότε, ακόμα κι αν δεν είχες, αναζητάς λόγους, δυνάμεις για να συνεχίσεις αυτό που κάνεις. Ευχαριστώ λοιπόν ακόμα μια φορά τους επισκέπτες που στηρίζουνε τα ...δάχτυλά μου.
     Τώρα για τον αγαπημένο μου Κουτσοφλέβαρο, έχω να πω, πως θα 'ναι ακόμα ένας ενδιαφέρων μήνας κι ας έχει λιγότερες μέρες. Προαναγγέλλω, εκτός όσων δεν επρόκαμα τον περασμένο μήνα, κι ένα μεγάλο της παγκόσμιας λογοτεχνίας: τον Τσινγκίζ Αϊτμάτοφ, αλλά κι ένα δικό μας μεγάλο και σύγχρονο: -ναι καλά ακούτε- τον Λευτέρη Πανούση. Τί; Δεν τονε γνωρίζετε; Ε καλά, σάματι κι εγώ τον ήξερα! Αλλά έννοια σας και θα τονε μάθετε σύντομα. Αχ πόσο ζήλεψα τη σμίλη-πένα του! Επίσης ελπίζω να κλείσω τις εκκρεμότητες και τα συμπληρώματα, γιατί μετά, τον Μάρτη, αρχίζουνε ξανά δυσκολίες λόγου αυξημένου φόρτου. Πάντως ελπίζω να προφτάσω και λίγο από τους Τεννεσή Ουίλιαμς κι Ευγένιο Ο' Νηλ.
     Ας μη πω άλλα προς το παρόν, γιατί όπως πάντα...
                                                       ...έπεται συνέχεια... (Δαφνούλα χάθηκες)!
                            Φλεβάρης '08
-------------------------------------------------------------------------------------------

                                             2/1/08

        "...ποιούς παλμούς αγγίζουν οι ρυθμοί σου και ποιό μαγνήτη..."

     Μ' αυτό το στίχο, που 'ναι μια θαυμάσια ερώτηση, αλλά και μια θαυμάσια απάντηση, ξεκινώ το μηνιαίο μου σχόλιο για τη Νέα Χρονιά, καθώς τολμώ να πω, πως βρίσκομαι στο μέσο μιας εκρηκτικής μέθης, για την οποία δεν έχω άλλο όνομα, πέραν αυτού του στίχου. Είναι στιγμές που νιώθω πολύ έντονα, αυτό που περιέγραψε κάποτε ο Καζαντζάκης, δια στόματος "Ζορμπά": "...να μεγαλώνει το μυαλό μου σα πωρικό.." Ανοίγω τότε διάπλατα, όλες τις πύλες και δέχομαι τη βροχή, μια θλιβερή, αλλά και χαρούμενη βροχή, σαν από αστράκια. Ξεκινώ λοιπόν το 2008 με το δεξί ποδάρι και ξέρω πως ετούτος ο χρόνος θα 'ναι μεγάλος, σπουδαίος κι ατέλειωτος! Για όλα! Όχι δεν είμαι προφήτης, αλλά έχω μιαν έντονη διαίσθηση.
     Το Στέκι γιορτάζει. Δηλαδή, μεταξύ μας, απ' αρχή γιόρταζε τον κάθε μήνα, μα τούτος είναι διαφορετικός. Έχει σταθεροποιήσει πια τους 1000 (!) επισκέπτες ανά μέρα, κατά μέσον όρο. Μπήκανε πολλά στη διάρκεια τούτης της χρονιάς κι αρκετά ενδιαφέροντα. Τον τελευταίο μήνα κατάφερα να προλάβω να εκπληρώσω την υπόσχεσή μου για τον Ίψεν, -κάτι εξαιρετικά δύσκολο από πολλές απόψεις που δεν ενδιαφέρει τί και πώς, αρκεί ο λόγος μου-, μ' εν αριστοτεχνικά στημένο θεατρικό του. Μπήκεν ο Μποντλέρ, που από καιρό τον είχα βάλει στο... μάτι, ο αγαπημένος Νταλί με γλυπτά του, αλλά κι άλλους πίνακές του στη Πινακοθήκη, ο Σίντινγκ, μια ιστορία του Καλβίνο στο Φανταστικό, αλλά κοντά σ' αυτά, νέοι φίλοι ήρθανε να προστεθούνε στο λογαριασμό: Δημήτρης Νότας, Ειρήνη Ταμβάκη, Νεφέλη, Ευγενία Βογιατζή, Ελένη-Αριάδνη Σιούφτα, Μιχάλης Μαραγκάκης, Σεραφείμ Χατζόπουλος, Νίκος Καρακάσης, αλλά κι ο καλός φίλος, παλιός γνώριμος Λάκης Φουρουκλάς με τη νέα του δουλειά.
     Στο νέο χρόνο, ετοιμάζω Τζορτζ Μπέρναρ Σω, τη "Κριτσωτοπούλα", του Διαλλινά, -ένα έργο που δεν... υπάρχει, παρά μόνο σε παλιά πολυγραφημένα αντίτυπα- μερικά ακόμα κομμάτια του Καστοριάδη, λίγο Βασιλικό, άλλο έν ακόμα έργο του Αριστοφάνη και τη Βανέσα Μπελ για τη Πινακοθήκη, χωρίς ν' αποκλειστούν εκπλήξεις και ξαφνικές παρορμητικές αναρτήσεις. Φυσικά περιμένω κι άλλο κόσμο και νέες αναρτήσεις, από τους επισκέπτες μου.
     Τώρα μένει να ευχηθώ ότι καλύτερο για τη νέα χρονιά, μόνο καλές δημιουργίες και περισσότερην έμπνευση για όλους κι όλες. Μιας και ξεκίνησα με Σαββόπουλο λοιπόν τούτο το σημείωμα, λέω να κλείσω και μ' αυτόν κι.. ακούστε:

             "...Οι (μ)πάντες παίζουν το τραγούδι σας
              που τα κενά μας συμπληρώνει
              κι ο ουρανός που αιμορραγεί
              στα πεύκα κει, μας αθωώνει.
              Θα 'ταν τρελό να προσπαθώ
              αυτό τον άνεμο να εκφράσω.
              Με τα φαναράκια του μου αρκεί να γειτονέψω..."

...έπεται συνέχεια...           Χρόνια Πολλά        Γενάρης 2008
------------------------------------------------------------------------------

                                             2/12/07

     Ήμουνα στη παραλία καταμεσήμερο κι ένιωσα δίψα μεγάλη κι απέραντη σαν έρημο. Έτρεξα γρήγορα σ' ένα καφέ κει κοντά και πήγα σε μια βρύση με παγωμένο νερό. Διάλεξα ένα ποτήρι κι άρχισα να το γεμίζω και να πίνω... να το ξαναγεμίζω και να πίνω... ξανά και ξανά. Η δίψα μου δε στέρευε καθόλου, -πιότερο πιθανό μου φάνηκε να στερέψει η βρύση. Όλο σκεφτόμουν: "Να! Με τούτη τη γεμισιά, θα ξεδιψάσω..." κι όταν δε ξεδίψαγα, σκέφτηκα πως έπρεπε να 'χα διαλέξει, όχι τούτο το ποτηράκι, μα ίσως κείνη κει τη κανάτα. Είχεν έρθει κι ένα μικρό σκυλάκι, -γλύκα να το κοιτάς- κι έκανε χαρές και παιγνίδια κρατώντας μια μπαλίτσα στο στόμα, προκαλώντας με να παίξω μαζί του. Ήτανε καταμεσήμερο όταν δίψασα κι έσπευσα και τώρα πια, είχε φτάσει απόγιομα, όταν άρχισα να πίνω από τη κανάτα. Παράλληλα, δε μπόρεσα να χαλάσω χατήρι στο σκυλάκι, με το 'να μου χέρι του πετούσα τη μπάλα μακριά, να μου τη φέρνει κι όσο να το κάνει, κατέβαζα κανάτες. Ξάφνου, από το πουθενά, βρεθήκανε δίπλα μου κι ένα σωρό παιδάκια κι αρχίσανε να παίζουνε κι αυτά με το σκυλάκι και τη μπάλα. Ζήλεψα! Παράτησα τη κανάτα και τη δίψα, που έτσι κι αλλιώς δεν έλεγε να κοπάσει, για να παίξω μαζί τους, ώσπου... κει που πήγα να χαηδέψω το σκυλάκι, που τόσο πρόθυμα μας έφερνε τη μπάλα, και να ξαναγεμίσω τη κανάτα για μιαν ακόμα φορά... ξύπνησα με το στόμα μου θεόστεγνο.
     Σηκώθηκα πάνω σβέλτα, απόλυτα ξύπνιος κι ορεξάτος θα μπορούσα να πω. Πήγα στη κουζίνα, κατέβασα απνευστί τρία ποτήρια νερό και γέμισα ένα τέταρτο να το πιω σιγά-σιγά. Γύρισα στο κρεβάτι, κοίταξα την ώρα: δύο και δέκα, άγρια νύχτα! Πλάγιασα μπας και καταφέρω να ξεγελάσω τον Μορφέα, μα του κάκου. Στριφογύρισα νευρικά για κάμποσο και σε κάθε γύρισμα, η κοιλιά μου έκανε γκλούκου-γκλούκου. Εκνευρίστηκα, πράμα ασυγχώρητο για όποιον θέλει να μαυλίσει ξανά τον Μορφέα. Σηκώθηκα, άναψα το φως: η ώρα δύο και πενηνταεφτά στο ηλεκτρονικό ρολόι. "Πότε πέρασε τόση ώρα και πώς;" σκέφτηκα. 'Αναψα τσιγάρο κι έφτιαξα ένα καφέ. "Αφού δε μπορώ να τονε ξεγελάσω, τουλάχιστον ας τονε κουράσω", σκέφτηκα ξανά. Μετά θυμήθηκα πως την επομένη, είχα πολύ πρωινή έγερση για τη δουλειά.
     Δεν είχα όρεξη να γράψω, ούτε καμμιάν ιδέα στα σκαριά, μα όπως συνήθως συμβαίνει με μένα όταν είμαι μόνος με τον εαυτό μου και γενικά σε τέτοιες περιπτώσεις, ένιωσα ...φαγούρα στο δεξί μου χέρι. Δόξα τω Θεώ, από σημειωματάρια ένα σωρό, κι όσο για στυλό, ου... να φάνε κι οι κότες! Ένα στυλό πάντα στη τσέπη του πουκαμίσου μου, -ταυτόχρονα, αν είναι χειμώνας και μια στη τσέπη του σακακιού ή του παλτού- έναν εφεδρικό στο τσαντάκι και στο ντουλάπι μου καμμιά δεκαριά. Με τα στυλό έχω μανία, ειδικά με κείνα που 'χουνε πολύ λεπτή μύτη, των πέντε χιλιοστών -κι η χαρά μου μεγάλη όταν διαπίστωσα πως κυκλοφοράνε πλέον και των τεσσάρων χιλιοστών. Ο λόγος που τα προτιμώ με τόσο λεπτή μύτη, είναι μπας και καταφέρω να κάνω τα γραφόμενά μου ευκρινέστερα και καλύτερα στην ανάγνωση. Για όσους δε το ξέρουν, να πω πως τα γράμματά μου, παρόλο που γράφω κεφαλαία, είναι δυσανάγνωστα κι άσχημα, ακόμα και για μένα τον ίδιο. Τα στυλό με τις λεπτές μύτες λοιπόν βελτιώνουνε πολύ αυτό το τομέα, ρέει η γραφή και γίνεται απόλαυση. Ναι, αγαπώ μέχρις αηδίας τα στυλό μου και δένομαι μαζί τους αρκετά. Όταν πια τελειώνουνε και πρέπει να τα πετάξω, το κάνω με βαριά καρδιά.
     Δε συμβαίνει το ίδιο με τα σημειωματάριά μου. Αυτά τα επιλέγω με μόνα κριτήρια το να 'ναι μεγάλα και με πολλές σελίδες. Κι από δαύτα έχω πολλά και παντού. Στη τσάντα, στο αυτοκίνητο, στο σπίτι και στο υπνοδωμάτιο. Θα πρέπει να σταματήσω λίγο τώρα, για να πάω να κατεβάσω κανα-δυό ποτήρια νερό! Τί δίψα είναι αυτή! Λες κι έχω καταπιεί πυρκαγιά! 'Ασε που 'χω καπνίσει κιόλας πέντε τσιγάρα κι η ώρα είναι πια τέσσερις και πέντε.
     Ξανάρθα. Σκέφτομαι πως τις τελευταίες μέρες έχω δουλέψει πολύ και καλά στο Στέκι. Καταγίνηκα να φτιάξω άρθρα και βιογραφικά για μερικούς αγαπημένους μου καλλιτέχνες. Με τον Παβέζε συγκλονίστηκα! Απίστευτα κι απρόσμενα δυνατός. Ο Γουίτμαν μου δίνει την εντύπωση, την εικόνα σχεδόν, του Ιωσήφ, του αγαθού κι εργατικού ξυλουργού: ακαταπόνητος, επίμονος, γραφικός. Η ερωτικότατη Μάνσφιλντ που μια τόσο σύντομη ζωή τη πέρασε παλεύοντας με τους φράχτες και τα μικρά ξεφτίδια ζωής που μένουνε πίσω, όταν κανείς αναχωρεί από κάπου, κι αυτά πάνε και σκαλώνουνε πάνω στους φράχτες ανεμίζοντας. Με γοήτευε πάντα, με ξαναγοήτευσε και τώρα. Περνώντας τους αγκαθωτούς φράχτες της κοινωνίας, για να μπεις στους κήπους της ηδονής(οδήνης), δεν αφήνεις γλυκύτατη Κάθριν, μικρά μόνο ξεφτίδια ζωής ανάκατα. Αφήνεις μικρά ή μεγαλύτερα κομμάτια σάρκας εκ της σαρκός σου, με το αναλογούν ξεφτίδι στο κάθε πέρασμα. Ο Πεσσόα, οποία (ξαν)ανακάλυψη! Κι όμως... αυτός ο άνθρωπος έζησε 47 συναπτά έτη! Κι έγραψε μάλιστα. Και τόσα πολλά! Τόσο σοφά, τόσον απόμακρα και τόσο κοντινά. Διασπάστηκε κι αυτός σε κομμάτια, σε ξεφτίδια ζωής, σ' αποκόμματα χαρακτήρων, ίσα για ν' αφήσει ένα σφριγηλό αποτύπωμα, μιας άφαντης, κατά τ' άλλα, ζωής.
     Ορίστε! Με τη φλυαρία πήγε κιόλας πέντε παρά, τελειώσανε τα τσιγάρα, ο ύπνος ακόμα φευγάτος, αντίθετα με τη δίψα μου που είναι ακόμα παρούσα. Μου γρατζουνά τον ουρανίσκο, τη γλώσσα, τα χείλια κι όχι τίποτ' άλλο: το στομάχι μου είναι τίγκα στο νερό. Τί σπαστικό να διψάς και να μην έχεις άμεσα νερό! Αλλά τί οδυνηρό, να διψάς, να 'χεις νερό άφθονο, αλλά να μην έχεις χώρο να το βάλεις! Σκέφτηκα ποτήρι και θυμήθηκα το απαλά τρομακτικό διήγημα του Τζον Κόλιερ, "Το Επόμενο Ποτό"... Αχ τί καλά! Τώρα κάνω σα τη Δαφνούλα! Τελικά αυτό το κορίτσι έχει κάτι το όμορφα κολλητικό. Τώρα θα κοιμάται σίγουρα!
     Κάτι μου λέει πως σε λιγάκι, θ' ασχοληθώ επιτέλους με τον αγαπημένο μου Ίψεν. 'Αντε να τελειώσω με τον απαίσιο-υπέροχο, τον Μπέκετ. Τί απαίσιος όμως! Τι εκπληκτικά απαίσιος! Ο "Γκοντό" του Μοναδικός! ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ! Ένα έργο εύπλαστο, ευπροσάρμοστο, που χωρά πάντα, παντού και τα πάντα. Ένα έργο τόσο θλιβερό και τόσον αστείο. Τόσο θλιβερά μοναχικό και τόσο ...ζεστό συνάμα. Ένα έργο που ανάλογα πως θα το παίξει κανείς, θα του προσδώσει κι άλλη ρότα. Κόλαση σκέτη! Να θυμηθώ να φρεσκάρω τη Πινακοθήκη, έχει μερικές ελλείψεις, δηλαδή μπόλικες ελλείψεις, για να 'μαι τίμιος.
     Διψάω! Έτσι μου 'ρχεται να καπνίσω τούτες τις γραμμένες σελίδες! Τί σου 'ναι ο άνθρωπος τελικά; Ένα μεγάλο θεριό που μπορεί να κάμει μια χαψιά ολάκερο το πλανήτη και ταυτόχρονα να παίξει μ' ένα μικρό γλυκύτατο σκυλάκι που 'ρχεται κοντά, κρατώντας στο στόμα του μια μπάλα. Διαλέγεις και παίρνεις. Αν και νομίζω πως είναι το ίδιο πράμα!
     Πέντε παρά τέταρτο... μου 'χει μείνει κάτι λιγότερο από μισή σελίδα, σε τούτο το σημειωματάριο. Και ...μέχρι να γράψω κι αυτό ...στοπ! Δεν ανοίγω άλλο! Φτάνουνε πια οι μπούρδες ω Μορφεύ. Τσακίσου κι έλα... Διψάω, δεν έχω τσιγάρα και δεν έχω άλλη σελίδα λευκή... Τελικά εγώ πίσω μου δεν αφήνω ξεφτίδια κι αποκόμματα μόνο: αφήνω και του κόσμου τ' αποτσίγαρα. Χα!
     Πέντε παρά δέκα... πώς πέρασεν η ώρα;
     Πέντε παρά πέντε... πώς περάσανε τα χρόνια! (κλεμμένο).
                                                                                         Καληνύχτα.
        και ... Καλές Γιορτές!!!           Δεκέμβρης 2007
-----------------------------------------------------------------------------

                                           2/10/-2/11 /07

    Διάβασα πρόσφατα κάπου, σαν αστείο, μια φράση που ενώ τη παρέκαμψα στην αρχή, χωρίς καν να χαμογελάσω, μετά κατάφερε να μου καρφωθεί στο νου κι όχι μόνον αυτή, αυτούσια, μα κι οι ...χιλιάδες εφαρμογές της. "Είναι πολύ πιο εύκολο ν' απορρίψεις ένα βιβλίο από το εξώφυλλό του, παρά να κάνεις τον κόπο να το διαβάσεις ολάκερο" ("και να τ' απορρίψεις ή όχι" προσθέτω γω, αν και δεν έχει τόση σημασία). Επειδή λοιπόν πιστεύω πως δεν είμαι και πολύ ευφυής, αντίθετα με τους επισκέπτες και τους αναγνώστες μου, κρίνω σκόπιμο να πάω πάρα πέρα και ν' αφήσω τους όποιους προβληματισμούς ξυπνά τούτη η φράση, λεύτερους κι ιπτάμενους.
     Αντ' αυτού, να ζητήσω τη συμπάθειά σας γιατί δε κατάφερα να γράψω το προηγούμενο μηνιαίο σημείωμα κι αναφέρομαι φυσικά σ' όποιους το παρακολουθούν ανελλιπώς και τους έλειψε. Ο λόγος που δεν έγραψα, είναι γιατί δε πρόλαβα, επειδή οι μέρες που περάσαν ήτανε πολύ δύσκολες και γεμάτες από κάθε άποψη. Ορίστε, και τώρα δα που γράφω τούτο το σημείωμα, έχει φτάσει κιόλας 8 Νοέμβρη και λίγο ακόμα και ... Τέλος πάντων. Φόρτος λοιπόν πολύς, προβλήματα τεχνικής φύσης και προσωπικές δυσχέρειες, με κρατήσαν μακρυά από το Στέκι, έτσι, συγκριτικά με πιο πριν, είχα λιγότερη ενεργή παρουσία και φυσικά λιγότερη δουλειά με τις αναρτήσεις.
     Ωστόσο, τους τελευταίους μήνες οι επισκέψεις ανεβήκανε πολύ, έσπασε το προηγούμενο ρεκόρ των 24.000 επισκέψεων και μάλιστα συνετρίβη θα 'λεγα, καθώς άγγιξε τις 30.000 κι όπως ήτανε φυσικό, ο μέσος όρος επισκέψεων ανά μέρα, από περίπου 700 και κάτι, έφτασε τους 1.000 σχεδόν και συνεχίζει, μέρα τη μέρα, ν' ανεβαίνει. Δε λέω άλλα για τους αριθμούς, αλλά ξέρετε ήδη από παλιότερα σημειώματα για παλιότερα ρεκόρ, πως αυτό με κάνει πολύ χαρούμενο και μου δίνει κουράγιο και δύναμη ν' ανεβάζω ρυθμούς και να προσπαθώ να βελτιώνω τη ποιότητα του Στεκιού. Από τώρα και πέρα και για κάμποσο διάστημα, θα 'χω λίγο περισσότερο χρόνο, έχω -όπως πάντα- απίστευτα πολύν όγκο υλικού προς ανάρτηση και φυσικά κέφι μεγαλύτερο. Πάντως, θ' αποφύγω ν' αναγγείλω πράματα, εκτός από τα σίγουρα: πως δηλαδή θ' αναβαθμιστεί κι άλλο η ταχύτητα του Στεκιού, θα προστεθεί κι άλλος χώρος, θα υπάρξουνε μερικές πρώτες βελτιώσεις, που θα τις δείτε σύντομα στις οθόνες σας -σιγά-σιγά βέβαια- και φυσικά ό,τι άλλο, θα 'ναι έκπληξη για σας κι ελπίζω ευχάριστη.
     Τα Κλασσικά πληθύνανε, με κάποια πολύ σπουδαία κομμάτια, είχα στα Εικαστικά πολύ καλές νέες παρουσίες, από δυο αξιόλογες, σύγχρονες κυρίες της ζωγραφικής: Ειρήνη Καστελλάνου & 'Αννα Κανατά, έβαλα στα Λαογραφικά, ένα θαυμάσιο δοκίμιο για τη ποίηση, του Κορνήλιου Καστοριάδη, κι η Δαφνούλα συνέχισε το ...έργο της με την ίδια ζέση κι ομορφιά, όπως πάντα. Τέλος συνεχίζουν να πληθαίνουνε τα ...Βιβλία και να δούμε που θα φτάσουμε!
     Για το άμεσο μέλλον εξόν των προαναγγελθεισών αλλαγών, θα 'θελα να προκάμω να κλείσω κάποιες εκκρεμότητες που 'χω αφήσει και χρονίζουν από παλιές αναρτήσεις και να συνεχίσει δυνατά, τούτη η άνοδος που παρατηρήθηκε τελευταία.
     Βρισκόμαστε στις παρυφές του χειμώνα. "Τούτο το χειμώνα, άμα τον πηδήξαμε... γι' άλλα δέκα χρόνια, άντε καθαρίσαμε"! λέει ο Σαββόπουλος κι αν αυτός προμηνύεται ζόρικος και κρύος, θα περάσει πολύ-πολύ ευχάριστα κι ελπίζω γρήγορα, για να φτάσει πάλι 'Ανοιξη. Όπως έχετε καταλάβει, έχουμε μπει πια στον 4ο χρόνο λειτουργίας και μάλιστα στον 39ο μήνα κι η ...εγκυμοσύνη με τα γεννοβόλια, καλά κρατεί, γιατί...
...έπεται συνέχεια.
                            Καλό Μήνα & Καλό Χειμώνα
                                                                         Οκτώβρης-Νοέμβρης '07
-----------------------------------------------------------------------------

                                               2/9/07

     Είχα σκοπό να πω πολλά μιας κι ήρθανε τα τρίτα γενέθλια του Στεκιού, συνοδευμένα από μια πληθώρα νέων αναρτήσεων, λόγω που ο Αύγουστος ήταν ένας μήνας άνεσης κι όχι τόσο φορτωμένος, μα λόγω των τελευταίων εξελίξεων με τις πυρκαγιές θα πω μόνο λίγα λόγια, πειθόμενος στο κλίμα της εποχής.
     'Αλλη μια φορά, η ανθρώπινη κακία, μαζί με την ανθρώπινη ανικανότητα και τη μαλακία, δημιουργήσανε πολύ κακό κλίμα σε μεγάλο μέρος της πατρίδας μας και στο υπόλοιπο, φρίκη, συγκίνηση κι αγωνία. Δυστυχώς δεν είναι κάτι νέο, έτσι ώστε να πούμε: "Δε βαριέσαι... Πρώτη φορά συμβαίνει, δε θα ξανασυμβεί". Μακάρι να 'χω άδικο σ' αυτό. Το βραχυπρόθεσμον όφελος, μετρά πάντα, δυστυχώς κι αντί να στήνουμε, να χτίζουμε, να δημιουργούμε, κοιτάμε πως να κάνουμε τη κακία μας, πως να πούμε τη κακία μας, κοιτάμε πως να μειώσουμε το κάτι καλό που τυχόν πάει ν' ανθίσει και παράλληλα να συντηρήσουμε όλα μα όλα τα κακώς κείμενα, μη πω και τα χειροτερέψουμε. Έτσι δε γίνεται δουλειά, πάει και τέλειωσε. Χρειάζονται μόνο δραστικές λύσεις κι όχι άλλα ημίμετρα, όχι άλλες συσκέψεις επί συσκέψεων, όχι άλλες επιτροπές των επιτροπών κι όχι άλλες ενέργειες που θα πηγάζουν μόνον από το εγγυσμελλοντικόν όφελος.
     Το 'χω ξαναγράψει εδώ -και μπορείτε να το αναζητήσετε σε παλιότερα σημειώματα- είναι ό,τι πιο εύκολο, να καθίσει κάποιος σε μιαν άκρη, δίχως να πλερώνει τίποτις, δίχως να 'χει κοπιάσει για τίποτις, δίχως να 'χει -ενδεχομένως- κατιτίς όμορφο πάνω του και κοιτάζοντας τους περαστικούς και τις περαστικές, να ψάχνει να τους βρει ένα έστω μικρούλι ψεγάδι -που μπορεί κατά τ' άλλα να 'ναι τέλειοι που λέει ο λόγος- για να μπορέσει να πει τη χαζομάρα του. Ε λοιπόν το ίδιο εύκολο είναι να πετάξει ένα σπίρτο, ένα αποτσίγαρο, έναν εμπρηστικό μηχανισμό και να κάψει ένα ζωογόνο και πανέμορφο δάσος, που το μόνο του ψεγάδι είναι πως υπήρξε στην Ελλάδα και μάλιστα τούτη τη κακήν εποχή.
     Το κακό είναι πολύ εύκολο λοιπόν να το κάνει κανείς ή να το πει, να το μεταφέρει, να το μεταδώσει, να το δημιουργήσει. Κείνο που 'ναι δύσκολο και μάλιστα πολύ, είναι να κάνει καλό, να πει καλό λόγο, να μεταφέρει και μεταδώσει κάτι όμορφο ή να βρει λύσεις σε προβλήματα, που να μην έχουν άμεσο ή έμμεσο, -τώρα ή αργότερα-, προσωπικόν όφελος. Γιατί; Γιατί ..."Προ του νόμου ίσταται φύλαξ..." κ.λπ. από το απόσπασμα που 'χω αναρτήσει από τη "Δίκη" του Κάφκα και σας προτρέπω να του ρίξετε άλλη μια καλή ματιά. Απόσπασμα που μ' έκανε -μεταξύ άλλων- να φτιάξω και το κείμενό μου με τίτλο "Σόλων... Σόλων...".
     Δυστυχώς λοιπόν προ του νόμου ίσταται φύλαξ, ένας χωρικός αγροίκος, γεμάτος ψύλλους, ρακένδυτος, αγράμματος κι αγριωπός κι ενώ η πόρτα του νόμου είναι για μας, -για τον καθένα από μας-, κείνος δε μας αφήνει να περάσουμε. Δε θα περάσουμε όσον ο νόμος γίνεται μεν για μας, αλλά όχι ακριβώς για μας. Σκεφτείτε το λιγάκι...
     Δεν έχω να γράψω άλλα επί του παρόντος και δεν αρμόζει, ελπίζω ν' αρμόζει και να μπορώ να γράψω, στο επόμενο σημείωμά μου. Τα γενέθλια λένε, κρατάνε σαράντα μέρες.
    Ελπίζω κι εύχομαι να 'χουμε ένα καλύτερο μήνα κι ειδικά κείνοι οι άνθρωποι που σίγουρα θα 'χουνε μεγαλύτερην ανάγκη για κάτι τέτοιο.

                                                                     Σεπτέμβρης '07

                                               4/8/07

     Αχ αυτές οι αυγουστιάτικες νύχτες, οι γιομάτες έμπνευση, οίστρο κι ιδρώτα, έρχονται κι έρχονται... και ξημερώνουν οι μέρες και μας βρίσκουν έκπληκτους, κατάπληκτους σαν τα βράχια του Σκαρίμπα αν και πολλάκις και σαν το Σπασμένο του Καράβι. Οδήνη κι ηδονή... και τέρμα ο λυρισμός και ξανά στη δουλειά...
     Λοιπόν πού είχαμε μείνει; Α ναι... Τούτος ο μήνας που μας πέρασεν εξόν του καύσωνα, είχε και παραλίγο νέο ρεκόρ επισκεπτών. Κάτι λίγες επισκέψεις μένανε για να σπάσει κι αυτό, αλλά που θα πάει; Θα σπάσει κι αυτό για να σπαστεί με τη σειρά του αργότερα. Ε λοιπόν ο Μετέωρος 'Αγγελος ξαναμίλησε, τούτη τη φορά από τη σκοπιά, την έπαλξη, της θητείας του και μίλησε πάλι σωστά. Τον αναφέρω πρώτο, γιατί, για να πω την αλήθεια μου, είχα αρχίσει ν' ανησυχώ... Ωστόσο πάνω που θα του μηνούσα να τονε ρωτήσω αν είναι καλά, ήρθανε τα ...μαντάτα και μου άρεσε πάρα πολύ αυτό. (Εκείνος ο Ηλίας ο Πολίτης τί να γίνεται άραγε; Να του στείλω ένα μήνυμα ή να περιμένω όταν θελήσει να ξαναεμφανιστεί;)
     Νέες είσοδοι, από τον Νίκο τον Μπατσικανή, την Ειρήνη τη Καστελλάνου, τη Φοίβη, αρκετά ενδιαφέρουσες και κοντά σ' αυτούς, τέλειωσαν οι "Βάτραχοι" του Αριστοφάνη (πολύ επίκαιρο τότε που αποφάσισα να λάβω τον κόπο και να το πληκτρολογήσω, και θ' ακολουθήσει κι άλλο εν ευθέτω!), έβαλα και κάτι που το 'χα υποσχεθεί, τον Αδαμάντιο Κοραή, ο Λάρι Κουλ κι η Μόνα συνεχίσανε να τιμάνε το Στέκι και φυσικά η Δάφνη συνέχισε με την ίδια φρεσκάδα να στέλνει τις ταλαντούχες "Επιστολές" της, δίνοντας ένα παρόν πολύ θηλυκό και χαριτωμένο τόσο, που με κάνει να εκπλήσσομαι και ν' απορώ, πως τα καταφέρνει.
     Ο Αύγουστος λένε πως θα 'χει μελτέμια κι ίσως και ξαφνικά καλοκαιρινά μπουρίνια, πλαισιωμένα με μερικούς καυσώνους έτσι για να σιάξουμε. Δε ξέρω τί λέν οι μετεωρολόγοι, ξέρω πως στο Στέκι θα 'χει πραγματική ..."καταιγίδα" (μικρό μέρος της ίσως έχετε προσέξει, μιας και τώρα που γράφω το μηνιαίο σημείωμά μου έχει πλέον 5 ο μήνας) αναρτήσεων και μάλιστα δυνατών, πολύ δυνατών. Γκόγκολ, Καζαντζάκης, Γκόρκυ, Μπόρχες, Λόρκα, κοντοζυγώνει κι ο Μπέκετ, μερικά ελληνόφωνα e-books (επιτέλους! κι έπονται κι άλλα!) δυο ακόμα νέες είσοδοι, του Νίκου Κρητικού με πρωτότυπη δουλειά, μιαν έκπληξη-ανάρτηση που 'ναι έτοιμη μα περιμένω το τελικόν οκ  για να τη περάσω και ...που 'στε ακόμα... Έχει ακόμα πολλές μέρες ο Αύγουστος, άρα ...έχουμε δρόμο πολύ. Να μη ξεχάσω τα γενέθλια μας, του Στεκιού και τα δικά μου. Τα δικά μου περάσανε μόλις, του Στεκιού έρχονται σύντομα. Μέχρι τότε θα 'χει πολλά... δώρα!
     Προς το παρόν όμως, συνεχίστε τα μπανάκια και τις διακοπές σας (όσοι/ες κάνετε) ή συνεχίστε τη καλή δουλειά, όσοι δεν έχετε ακόμα ξεκινήσει, ή, λυπάμαι πολύ που το λέω, ας κάνουμε τη πάπια εμείς οι υπόλοιποι κι υπομονή γιατί...
...έπεται συνέχεια... (όπως λέει και μια ψυχή κάπου σε κάποια παραλία, καλή της ώρα!)
     Καλό μας μήνα!
                                               Αύγουστος '07

                                               6/7/07

     Πέρασε κι ο μήνας του καύσωνα και της πηλάλας και τελικά κατάφερα, πριν βγει κι ο επόμενος, να γράψω δυο λόγια. Δε θα ζαλίσω με τα ίδια και τα ίδια περί φόρτου μιας κι είναι γνωστά πλέον, ούτε με στατιστικά. Ο καύσωνας επηρέασε τα πάντα.
     Τούτο το μήνα είχαμε ένα νέο φίλο, τον Νίκο Μπατσικανή, που ήρθε να προστεθεί στη παρέα του Στεκιού με δουλειά του, έν ακόμα επεισόδιο από τους "Βατράχους" του Αριστοφάνη, κάτι διαδικτυακές φωτό, μερικά συμπληρώματα σε Πορφύρα, Βρεττάκο, Σαμιωτάκη, στη (Τζίνα Μ.) Τζίνα Μουκριώτη, έβαλα σύνδεσμο με βίντεο στη Πιάφ κι έν ακόμα ποίημα του φιλαράκου μου Θοδωρή Βοριά και τίποτε παραπέρα.
     Λίγα, πολύ λίγα, μα το παλεύω όπως κι όσο μπορώ. Τούτο το μήνα έλαμψε η απουσία της Δαφνούλας, μα δε πειράζει. Ας κάνει τα μπανάκια της, να περνά καλά και να γεμίσει τις μπαταρίες της για το μέλλον. Σε τούτο λοιπόν το μήνα, τον πριν των αδειών, υπόσχομαι να κάνω πιότερα μιας κι εικάζω πως θα 'χω πιότερο χρόνο λεύτερο.
     Μη ξεχνάτε: έπεται ...συνέχεια!
     Καλό μήνα και καλές διακοπές!
                                                               Ιούλης 07

                                               7/6/07

     Τούτος ο μήνας που πέρασε, είχε και βροχές δυνατές και ζέστες σχετικά αβάσταχτες και γενικά, πολλά αντικρουόμενα συναισθήματα. Το Στέκι είχε μείωση επισκέψεων σαν τελικόν αποτέλεσμα,-αλλά να ξέρετε πως 2 μέρες δε δούλεψε ο μετρητής λόγω βλάβης του σέρβερ. Πλην όμως είχα νέο ρεκόρ επισκέψεων σε μια μέρα κι ήτανε περί τα 1250(!!!) άτομα στη 1η βδομάδα του μηνός. Επίσης υπάρχει αύξηση του μέσου χρόνου παραμονής στο Στέκι, πράγμα που μου δείχνει πως μπορεί να κρατά το ενδιαφέρον και τη προσοχή των επισκεπτών, ακόμα πιότερο από παλιά. Η Πινακοθήκη μου ξεπέρασε πλέον τις 200.000 (!!!) επισκέψεις και τα Κλασικά τις 75.000!
     Στα πεπραγμένα του (αναρτημένα) είχαμε: το 24ο κομμάτι της Δάφνης που συνεχίζει να γοητεύει όπως στις αρχές, ανάρτησα κι ολοκλήρωσα παρουσίαση ενός πολύ μεγάλου άντρα για τη πατρίδα μας, του Ιωάννη Καποδίστρια και νιώθω περήφανος γι' αυτό, ξεκίνησα ν' ανεβάζω τους "Βατράχους" του Αριστοφάνη που είναι φυσικά σ' όλους μας γνωστός -και πόσο σημερινός αλήθεια!- και τέλος σε μιαν ακρούλα των Λαογραφικών (προσωρινή θέση) ανέβασα ένα σημαντικό Γάλλο παιδαγωγό και παραμυθά, τον Leonce Bourliaguet, -εκκρεμμεί ακόμα το βιογραφικό του. Πρόκειται για πολύ ξεχωριστά και θαυμάσια παραμύθια, ενός ξεχωριστού και θαυμάσιου ανθρώπου, εντελώς έξω από τα συνήθη και γι' αυτό τον επέλεξα. Πρέπει επίσης να πω, πως αυτή η ανάρτηση είναι άλλη μια "πρώτη", μια αποκλειστικότητα, μιας και δεν υπάρχουνε πουθενά αλλού -πλην γαλλικών στεκιών και στα γαλλικά φυσικά- αναφορές γι' αυτόν αλλά κι αποσπάσματα έργων του ή παραμύθια του. Τέλος πρόστεσα στο δοκίμιο με τη ζωή της Εντίθ Πιάφ ένα σύνδεσμο που περιέχει μερικά από τα ωραιότερα τραγούδια της κι αξίζει να ρίξετε μια καλή ματιά.
     Σας γνωστοποιώ πως εδώ και λίγο καιρό, συμμετέχω με τον τρόπο μου, στις παρουσιάσεις βιβλίων του Λέξημα (βλ. Συνδέσμους) με μια παρουσίαση τον μήνα, με τίτλο "Ξεσκονίζοντας Τη Βιβλιοθήκη Μας" κι αυτό επίσης είναι κάτι που μ' αρέσει και το θεωρώ σπουδαίο, μιας κι επιλέγω βιβλία που μου αρέσανε πάρα πολύ και που δε κάνανε πάταγο με την έκδοσή τους. Φυσικά, ανέβασα κι ό,τι μου στείλαν οι ήδη υπάρχοντες αναρτημένοι στο Στέκι και τους ευχαριστώ και πάλι για τη προτίμηση και τη τιμή που κάνουνε στο χώρο μου με τη παρουσία τους.
     Τούτο τον μήνα, φόρτου επιτρέποντος και Θεού θέλοντος, πρόκειται να συμπληρώσω τα κενά, όπου υπάρχουν, να συνεχίσω με τον Αριστοφάνη, ν' ανεβάσω έναν ακόμα σπουδαίο, μεγάλο άντρα της πατρίδας μας, να επεκτείνω λίγο τον Λουκιανό, με μιαν ανάρτηση-έκπληξη και να συνεχίσω ν' αναρτώ ό,τι θα μου στείλετε σεις.
     Δαφνούλα περιμένουμε και σένα, γιατί το μάθαμε πια πως έπεται... συνέχεια!

                     Καλό μήνα  και καλό καλοκαίρι               Ιούνης 2007

                                             2/5/07

     Το καλοκαίρι πλησιάζει με μεγάλη ταχύτητα, εγώ αναρτώ με μικρή κι οι επισκέψεις συνεχίζουν να προχωρούν την ανηφόρα, παρόλο που κι αυτό το μήνα είχα πολύ λίγες αναρτήσεις. Πάντως, σκέφτομαι πως ήδη υπάρχει στο Στέκι πληθώρα ύλης, που μπορεί κανείς να περάσει μπόλικην ώρα, ακόμα κι αν δεν υπάρχει νέα ύλη. Αποκλείω προσωπικά, να υπάρχει επισκέπτης που να τα 'χει διαβάσει ή δει όλα όσα υπάρχουν εδώ μέσα. Ε καλά δεν είναι δικαιολογία για... λούφα από μέρους μου αυτό, μα είπαμε... φόρτος και κούραση! Τώρα που κοιτάζω τα πεπραγμένα του παρελθόντος μηνός διαπιστώνω πως έβαλα μόνο τις νέες φωτογραφίες από το δίκτυο και τίποτε άλλο! Εκκρεμούνε λοιπόν οι αναγγελίες που 'χα πει και στο προηγούμενο σημείωμά μου και να δούμε πότε θα τα βάλω. Επίσης όμως ετοιμάζω και κάτι ακόμα που θα 'ναι εκτός σειράς κι έκπληξη κατά κάποιο τρόπο, γιατί πρόκειται για κάτι που δεν υπάρχει πουθενά αλλού. Περισσότερα γι' αυτό... επί της οθόνης.
     Το άρθρο της Πιάφ  έπιασε 3η θέση -άκουσα πως η ταινία που παίζεται για τη ζωή της είναι πολύ καλή-, αλλά ο Γκαουντί  μου έχασε μια θέση. Κρίμα γιατί πρόκειται για ένα πραγματικό πρωτοπόρο της αρχιτεκτονικής, αλλά και της τέχνης γενικότερα. Κατά τ' άλλα τα ίδια.
     Χθες εργαζόμουνα μέχρι πολύ αργά το βράδυ, -σχόλασα κατά τις τρεισήμιση τη νύχτα- και σήμερα νιώθω πως δε ξέρω σε ποιαν ακριβώς θέση είναι το κάθε κόκαλό μου κι ο κάθε μυς μου. Ήρθα με κέφι να γράψω πράματα, -το πνεύμα πρόθυμο- μα έκατσα στη καρέκλα και μπροστά στον υπολογιστή και καταλαβαίνω πως πάλι δε μπορώ να κάνω κάτι -η σαρξ ασθενής. Θα ζητήσω λοιπόν μια μεγάλη συγγνώμη και θα πάω να χωθώ στη γωνίτσα μου μ' ένα πολύ καλό βιβλίο που διαβάζω τελευταία κι... οψόμεθα εις Φιλίππους.
     Θα φτιάξουνε τα πράματα Δαφνούλα γιατί όπως καταλαβαίνεις... έπεται συνέχεια.

                                                                    Μάης '07

                                              2/4/07

     Χριστός Ανέστη φίλες και φίλοι επισκέπτες κι εύχομαι ό,τι καλύτερο και δημιουργικότερο από δω κι εμπρός.
     Το κλείσιμο του Μάρτη βρήκε το Στέκι να 'χει δεχτεί περίπου 24.000 (!) επισκέπτες, πράγμα που είναι νέο ρεκόρ κι ελπίζω κάθε νέος μήνας να φέρνει κάτι ακόμα καλύτερο.
     Αλλά για να 'μαστε δίκαιοι, θα πρέπει να πω, πως τούτον ακριβώς τον μήνα του ρεκόρ, εγώ έγραψα το αρνητικότερο ρεκόρ εισόδου μου κι αναρτήσεων, από καταβολής Στεκιού κι εντεύθεν. Δυστυχώς (ή μάλλον ευτυχώς να πω) η νέα μου απασχόληση είναι πολύ κουραστική κι απαιτητική κι έτσι αναγκαστικά ο χρόνος μου είναι περιορισμένος, όπως κι οι δυνάμεις που πια μου περισσεύουν, μετά το σχόλασμα. Πλην όμως το Στέκι δε καταλαβαίνει από τέτοια, θα συνεχίσει να υπάρχει και να εμπλουτίζεται, απλά με πιο βραδείς ρυθμούς.
     Τούτος ο μήνας έφερε το άρθρο της Πιάφ, στη 4η θέση πλέον κι άνετα το βλέπω να πιάνει τη 3η θέση τις προσεχείς μέρες, ακολουθούμενη από κάπως μακρύτερα, από το άλλο ενδιαφέρον άρθρο μου για τον Γκαουντί. Αυτό με χαροποιεί διπλά: γιατί είναι δυο άρθρα που κοπίασα πολύ για να τα στήσω και γιατί εγώ προσωπικά, για να τα στήσω κιόλας, πιστεύω πραγματικά πως είναι πολύ ενδιαφέροντες οι δυο αναφερόμενοι σ' αυτά. Φυσικά στη 1η θέση πλέον, πιο σταθερά, είναι ο Πικάσο, με 2ο τον Ρεστίφ Ντε Λα Μπρετόν, της Ερωτικής Λογοτεχνίας.
     Τέλειωσεν η ανάρτηση του βιβλίου του Δερμιτζάκη, "Το Χωριό Μου". Πολύ λυπήθηκα, γιατί μου άρεσε πάρα πολύ και θα 'θελα να συνεχιζόταν ακόμα. Πραγματικά θαυμάσια δουλειά και τονε ξανασυγχαίρω δημόσια για τη λογοτεχνική του παρουσία γενικά, μα και για τη προτίμηση που δείχνει, να τιμά το Στέκι μου. Ανάρτησα κι ένα σαντορινιό παραμύθι που μου έστειλε η πολύ καλή φίλη Στέλλα Κοντογιάννη κι έγραψα μια προσωπική γνώμη για το όμορφο καινούριο βιβλίο του φίλου Ηλία Φλωράκη με τίτλο, "Ο Θεραπευτής". Κι... ο μήνας πέρασε χωρίς άλλα πράγματα κι έφερε το νέο ρεκόρ.
     Στα μελλοντικά μου σχέδια, εκτός των αναρτήσεων της νέας ιστορίας του Νέστορα Πουλάκου και του 23ου μέρους από τις "Επιστολές" της αγαπημένης φίλης Δάφνης Χρονοπούλου, που μου 'χουν αποσταλεί ήδη, πρόκειται να βάλω δυο γίγαντες των θεμελίων της Ελλάδας: τον Αδαμάντιο Κοραή και τον Ιωάννη Καποδίστρια, μερικούς ακόμα γλύπτες, όπως τον Σκόπα, τον Πραξιτέλη και μερικούς ακόμα ζωγράφους που 'χω στο νου μου. Τώρα πότε ακριβώς θα γίνουν όλα τούτα, μη ρωτήσετε, αλλά ένα έχω να πω και μάλιστα να το τονίσω ιδιαιτέρως: Έπεται... συνέχεια φιλαράκια μου! (Δαφνούλα είδες;)
     Χρόνια Πολλά και Καλό μας Μήνα.
                                                            Απρίλης '07

                                             2/3/07

     Μπήκε μια νέα 'Ανοιξη και μας βρίσκει σε πολύ καλό δρόμο, εκτιμώ. Τούτος ο μήνας που μας πέρασε, ήτανε σημαδιακός: εκτός από τ' ότι κλείνουνε δυόμιση χρόνια από καταβολής Στεκιού, κλείνουνε και τρία χρόνια από καταβολής σύλληψης της... ιδέας για να υπάρξει. Φλεβάρης '04 ήτανε που αποφάσισα να το στήσω κι από κει και πέρα, το πράμα πήρε το δρόμο του. Ο δισεπετειακός κουτσοΦλέβαρος κατάφερε να πετύχει ρεκόρ σε πολλούς τομείς. Επισκεψιμότητα ανά μήνα -κι αν είχε και τις τρεις ακόμα μέρες θα ξεπερνούσαμε πρώτη φορά, τους 20.000 επισκέπτες. Επίσης, είχε ρεκόρ δουλειάς, αναρτήσεων, ρεκόρ ενδιαφέροντος αλλά και ρεκόρ ευνοϊκών σχολίων, -αν και τώρα τελευταία, σπάνια ακούω κάτι μη ευνοϊκό. Είχε και ρεκόρ κόπου, αλλά ποιός λογαριάζει τον κόπο και τα ...έξοδα όταν πρόκειται να κάνει το κέφι του; Ξέρετε σεις κανέναν; Εγώ όχι!
     Η ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ξεπέρασε προ πολλού τις 150.000 επισκέψεις, τα ΚΛΑΣΣΙΚΑ πλησιάζουνε τις 60.000, η μονομαχία Πικάσο και Μπρετόν καλά κρατεί, με συνεχείς εναλλαγές -τούτη τη στιγμή προηγείται ο πρώτος, αλλά συνεχώς αλλάζουν- κι ένα εκπληκτικό ανέβασμα δυο, από τ' άρθρα μου: αυτό για την Εντίθ Πιάφ και κείνο για τον Αντόνιο Γκαουντί, που πια έχουνε πλασσαριστεί στη 10άδα και συνεχώς ανεβαίνουνε προς τα πάνω. Εδώ συγκεντρώνονται και τα περισσότερα καλά σχόλια που έχουνε πιάσει οι ...αντένες μου. Οι συνήθεις... "ύποπτοι" συνέχισαν να στέλνουνε δείγματα σκέψης και φαντασίας τους: Μπάμπης Δερμιτζάκης (ελπίζω να πάει καλά μ' ό,τι έχει καταπιαστεί πρόσφατα), Ευρυδίκη-Γκρατσιέλα Ντε Σάλβο, Λάρι Κουλ, Μόνα, Θοδωρής Βοριάς και Νίκη. Ελπίζω να 'χετε ασχοληθεί με τα Κατεβάσματα των Ηλεκτρονικών Βιβλίων  που 'χω προσθέσει. (Να κοιτάζετε πάντα τη ΠΡΟΘΗΚΗ, όταν μπαίνετε στο Στέκι.)
     Το τελευταίο διάστημα, έρριξα το βάρος κυρίως σε δυο κατηγορίες που όντως τις είχα αφήσει κάπως, πίσω. Τα ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΑ στην αρχή και τη ΓΛΥΠΤΙΚΗ στη συνέχεια. Πρόσφατα, μερικοί από τους κολοσσούς του είδους πήρανε μια θέση στο Στέκι μου κι έπονται κι άλλοι όπως: Μπραμάντε, Βερόκιο, Κανόβα, αλλά και Σκόπας, Μύρων κλπ, θ' ακολουθήσουνε με τη σειρά τους. Ξέρω επίσης πως σας χρωστώ ένα νοικοκύρεμα στη Πινακοθήκη, με κάτι ελλιπή πορτρέτα καλλιτεχνών και ένα καλό ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ για τους χώρους του Στεκιού, γιατί πλέον επιβάλλεται κάτι τέτοιο, λόγω του μεγάλου όγκου αναρτήσεων. Τέλος, χρωστώ έν ακόμα άρθρο για μια ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, ίσως να 'ναι και το τελευταίο αυτής της σειράς, μα ...σιγά-σιγά, κι όλα θα γίνουν.
     Θα δηλώσω άλλη μια φορά δημόσια, πως τούτο το Στέκι είναι καθαρά προσωπικό, δική μου δηλαδή επιλογή, και δεν έχει καμιά κερδοσκοπική προσδοκία. Επίσης να πω, πως πάλι ξαναρχίζει το χρονικό στρίμωγμά μου, άρα οι αναρτήσεις θα ...χαλαρώσουνε κάπως, αλλά νομίζω πως δεν είναι τίποτε το φοβερό, γιατί υπάρχει ήδη υλικό για να περνά η ώρα. Τα καλύτερα έπονται, λένε, αλλά και το ...παρελθόν είναι σημαντικό, γιατί καθορίζει τη μελλοντική πορεία.
    'Ανοιξη λοιπόν μας μπήκε, νέος μήνας περπατά σιγά, φέρνοντας κοντά την Ανάσταση. 'Ανοιξη... κι 'Ανοιξη παντού και στα πάντα σας εύχομαι και να 'στε σίγουροι/ες πως ...έπεται συνέχεια (Δαφνούλα! Ευχαριστώ πολύ!).

                                                                   Μάρτης '07
-----------------------------------------------------------------------------------------------

                                              2/2/07

     Πολύ παραγωγικός κι επιτυχημένος μήνας ήτανε τούτος εδώ που μας πέρασε. Πρώτος στη νέα χρονιά, αλλά κι από τους πρώτους σε δουλειά, ορατή κι αόρατη και φυσικά με αύξηση στις επισκέψεις. Τον περασμένο κλείσαμε στις 15 χιλιάδες και κάτι και τώρα, ξεπεράσαμεν άνετα τις 18! Αυτό, όπως έχω πει και παλιότερα, με κάνει πολύ χαρούμενο, σε βαθμό ...κακουργήματος! Όμως να τα πάρουμε με τη σειρά. (Χωρίς ν' αναφέρω πως πρώτη φορά, προηγούμαι της συνήθους ημερομηνίας που αναρτώ το μηνιαίο τούτο σημείωμα.)
    Κατ' αρχήν από αναρτήσεις, είχαμε πολλές κι αρκετά ποιοτικές, όπως πάντα άλλωστε. Για τις εύκολα ορατές, ας μη προσθέσω τίποτε, γιατί σίγουρα θα τις είδατε. Υπάρχουν όμως κι αφανείς που μόνο κάποιοι που τυχόν επισκέπτονται το Στέκι συστηματικά θα μπορούσαν να παρατηρήσουν, αν δε διαβάζουνε τη ΠΡΟΘΗΚΗ. Συμπλήρωσα ένα διήγημα του Τσέχωφ, που το ...χρωστούσα κι είναι θαυμάσιο. Συμπλήρωσα επίσης τον καημένο τον Ροΐδη, τον ...αφορεσμένον από τη παπικήν εκκλησία, καλλιτέχνη -μάλιστα είδα πως μπορώ πλέον ν' αναρτώ και σε πολυτονικό σύστημα γραφής, πράγμα που μ' ευχαριστεί τα μάλα, εν όψει αρχαίων κειμένων που επίκειται ν' αναρτήσω στο μέλλον.
     Επίσης θέλω να σταθώ στο γεγονός πως ...ξανανακάλυψα τον Κίπλινγκ, που μέχρι πρότινος είχα για "σκάρτο" με τους μόγληδες, τα ...ωραιότερα διηγήματα του κόσμου και το αφελές "Αν" (κατά τη γνώμη μου). Ωστόσο κι ενώ ήξερα τον Κίπλινγκ ως μυθιστορηματογράφο, τον αγνοούσα επιδεικτικά ως ποιητή και διηγηματογράφο. Συνειδητή επιλογή, μα να που η τύχη μ' έριξε πάνω σε μερικές συλλογές διηγημάτων του κι ...έπεσα από τα νέφη! Πραγματικά, δεν ήξερα ποιο να πρωτοδιαλέξω για το Στέκι. Τελικά επέλεξα ένα και θ' ακολουθήσουνε κι άλλα, το υπόσχομαι, όπως επίσης και πως θα σας αρέσει αν τα διαβάσετε. Πραγματικά κοσμήματα, από ένα πραγματικό μαέστρο του είδους!
     Επίσης έβαλα μιαν ιστορία του Σέκλι, στο Φανταστικό, που προσωπικά πιστεύω πως είναι ο πιο γνήσιος εκφραστής της ΕΦ, έτσι φυσικά, καταπώς εγώ την έχω στήσει στο νου μου. Θαυμάζω το πικρό του χιούμορ και τον τρόπο που διακωμωδεί τη πρόοδο της τεχνολογίας, χώρια τα κρυμμένα μηνύματα -λογικό- που περικλείει. Το αστείο είναι πως η ίδια η ΕΦ γι' αυτούς ακριβώς τους ίδιους λόγους τον έχει... παραγκωνίσει. Τέλος πάντων, ρίχτε μια ματιά και θ' ακολουθήσουνε κι άλλες του. Χάθηκε σχετικά πρόσφατα κι έτσι τώρα βρίσκεται ανάμεσά μας κι ίσως γελά ειρωνικά...
     Εκτός όμως των αναρτήσεων, γίνανε και πολλές αόρατες αλλαγές στο Στέκι -σε λίγο θα 'ναι κι ορατές- κι ανακατατάξεις. Σε λίγο καιρό υπόσχομαι -καλά νάμαστε- μια πιο βατή πλοήγηση στους χώρους του Στεκιού. Όχι πως και τώρα υπάρχει πρόβλημα, μα θα ναι καλύτερα σε λίγο. Επίσης πρέπει να πω πως δεν άντεξα τελικά να περιμένω μέχρι το τέλος του Γενάρη για να εξαλείψω από το Στέκι, τα παλιά μου μέιλς, γιατί κόντευαν να μου σπάσουνε τα νεύρα. Έτσι στις 18 του, τα 'σβησα εντελώς κι ένιωσα θαυμάσια και πια δε μπαίνει κανένα σκουπίδι -είδατε τα ρομποτάκια; Αχ βρε Σέκλι, πόσο δίκιον είχες! Έτσι λοιπόν μου δίνεται η ευκαιρία να ξαναπώ, πως έχετε τρόπο να μου πείτε τυχόν σχόλια, συμπληρώσεις, παρατηρήσεις, υποδείξεις ή ιδέες και πως δε πετάω ποτέ τίποτα, σαν άχρηστο ή αδιάβαστο. Επίσης, μετέφερα στα Λαογραφικά τον "Ερωτόκριτο", το "Θέατρο Στην Ιαπωνία" & "Θέατρο Στη Κίνα" του Μπάμπη Δερμιτζάκη και μερικά άλλα, γιατί πιστεύω πως ταιριάζουνε καλύτερα κει και τέλος, ρίξτε μια καλή ματιά στα Εικαστικά, και στη Διασκέδαση, γιατί ανανεώνονται συχνά.
     Είχα υποσχεθεί επίσης και "κατεβάσματα" βιβλίων σ' ηλεκτρονική μορφή (e-books) κι ήδη έχω ετοιμάσει ένα σε δοκιμαστική μορφή, (το όλο ζήτημα, όχι το ίδιο το βιβλίο) και μπορείτε να το κατεβάσετε από δω! Πρόκειται για τον "Χαμένο Παράδεισο" του Μίλτον, στ' αγγλικά και μια φωτογραφία έκπληξη. Κατεβάστε το κι αν παρατηρήσετε κάποιο πρόβλημα, ταχύτητας ή ό,τι άλλο, παρακαλώ να μου μηνύσετε. Μάθετε πάντως πως έχω στα χέρια μου καμμιά 50αριά τίτλους και σε λίγο, πολύ λίγο, θα 'ναι προς ...βρώσιν. Εκείνο που επισημαίνω ξανά, είναι πως όλα τα βιβλία είναι στα αγγλικά.
     Τώρα ήρθεν η ώρα να σας εκμυστηρευτώ κάτι, μεταξύ μας. Προ καιρού είχα αναρτήσει ένα Ευθυμοδοκίμιό μου, με τίτλο "Σόλων... Σόλων..." που το 'χα εμπνευστεί και γράψει πρόσφατα μ' ευκαιρία το θέμα που 'χει προκύψει για την αλλαγή του άρθρου του συντάγματος και της νομοθεσίας γενικά. Ίσως να το 'χετε διαβάσει ήδη. Πριν λίγες μέρες λοιπόν, έκρινα πως έπρεπε να ξανακοιτάξω τα χειρόγραφά μου για ν' αναρτήσω κάτι ακόμα δικό μου κι έψαχνα να βρω κάτι σχετικά μικρό. Πρέπει να πω πως έχουνε μείνει μερικά ακόμα κι όλα είναι κάπως μεγαλούτσικα, εκτός 3-4 που 'ναι ...πολύ μεγαλούτσικα. Ε λοιπόν ψάχνοντας-ψάχνοντας βρίσκω ένα κείμενο με χρονολογία: αρχές Φλεβάρη του 2004!!! με τίτλο "Κερκόπορτες" και το 'χα ξεχασμένο. Παραξενεμένος έκατσα να το διαβάσω κι είδα πως ήτανε το "Σόλων" !!! Εξεπλάγην δε τόσο πολύ όταν διαπίστωσα πως πάνω-κάτω πρόκειται για το ίδιο κείμενο με πολύ μικρές κι αδιόρατες αλλαγές. Τώρα που 'πα το μυστικό που με ...βαραίνει, ελπίζω να με συμπαθάτε που γηράσκω αεί γηρασκόμενος. Τέλος πάντων, αυτό πρώτη φορά μου συμβαίνει!
     Αφήνω για το τέλος κάτι πολύ καλό για το Στέκι. Έκανα ένα ψαξιματάκι και διαπίστωσα με χαρά μου, πως συζητείται σε μερικά fora -ελληνικά και ξένα-, με πολύ καλά σχόλια πως προτείνεται επίσης από τα φορά αυτά και πως έχω μπει εν αγνοία μου, σε μερικά ακόμα Στέκια, ως εντόνως προτεινόμενος Χώρος. Κάποια στιγμή θα ζητήσω την άδεια και θ' αναρτήσω στα Σχόλια, μερικά πολύ καλά λόγια που διάβασα να λέγονται κει, για τον χώρο. Και για να μη λέτε, θα πω πως σε πολύ λίγα στέκια, που δε μετριούνται μήτε στα δάχτυλα μιας μούτζας, είδα και κάτι μικροκακοήθη σχολιάκια, που μπορώ θαυμάσια να τα παρακάμψω. Θα μου πείτε πως αυτό λέγεται μεροληψία και δε θα διαφωνήσω, μα στερούνται επιχειρημάτων -τα κακά- κι έτσι δε χαλώ τη ζαχαρένια μου. Θα μου πείτε, τα καλά έχουν ατράνταχτα επιχειρήματα; Ε κοιτάξτε, το να πει κανείς, "μ' αρέσει αυτό", δε νομίζω πως μπορείς να του γυρέψεις αποδείξεις. Αρκεί που το λέει δημόσια. Οι αποδείξεις χρειάζονται σε τυχόν κατηγορίες κι όχι σε σχόλια του στιλ; "Αυτό δε μ' αρέσει". Τέλος μια παρατήρηση: Το "μ' αρέσει" ή "δε μ' αρέσει" δε σημαίνει με κανένα τρόπο, πως έχει πετύχει κάτι ή αντιστοίχως έχει αποτύχει κι η γνώμη μας ή μια μέσα σε τόσες δεν είναι δα κι ο κανόνας που διέπει τα πάντα σε τούτη τη γη. Απλά μια γνώμη είναι μέσα στις άλλες κι αυτό ισχύει και στα δυο άκρα.
     Είδατε, το 'ριξα στη φλυαρία και μεγάλωσε πολύ το μηνιαίο σημείωμα, γι' αυτό θα το κλείσω εδώ με υποσχέσεις για το μέλλον, γιατί ...έπεται (συναρπαστικότερη, Δαφνούλα!) συνέχεια! Καλό μας μήνα μασκαράδες  και καλές Απόκριες να 'χουμε.

                                                    Φλεβάρης '07
________________________________________________________     

                                             2/1/07

     Να! είδατε που πλέον το 7 μπαίνει στο τέλος; Αλήθεια, ότι το 'χα βαρεθεί αυτό το 6 και πάνω στην ώρα εισακούστηκαν οι ευχές μου κι άλλαξε. Μπήκε λοιπόν το Νέον Έτος κι εύχομαι σ' όλες κι όλους τα καλύτερα. Ας πάμε παρακάτω...
     Ξεκινά μια νέα χρονιά για τον κόσμο και για το Στέκι, πολύ δυνατή, εκτιμώ. Είναι η χρονιά των θεσμικών αλλαγών και θα ξεκινήσω με την αναγγελία πως τα e-mails του Στεκιού αλλάζουν. Θα τα γράψω και στις οδηγίες φυσικά, ωστόσο θα πω κι εδώ δυο λόγια. Έχω βαρεθεί σας το λέω ειλικρινά τα λεγόμενα spam ή junk mails που όλο κι έχουνε να πλασσάρουνε προϊόντα ή παροχές υπηρεσιών. Κάθε φορά που τ' ανοίγω, θα πρέπει να σπαταλήσω μιαν ώρα περίπου, από τον πολύτιμο χρόνο μου για τις αναρτήσεις, για να σβήσω και να περάσω στη Μαύρη Λίστα αυτά τα αποβράσματα. Και να 'ταν μόνον αυτό; Έχω χάσει πάνω στη ...φούρια μου και μηνύματα φίλων. Πλην όμως είναι πονηροί πλέον οι ...βλάχοι. Δε ξέρω τί κάνουνε κι αλλάζουν αυτόματα τη διεύθυνσή τους, ώστε να μη μπορείς να τ' αποκλείσεις. Ε πονηροί αυτοί πονηρότεροι κι εμείς. Στέλνουν ένα ρομποτάκι κι ανιχνεύει τα e-mails των Στεκιών και μετά τα φλομώνουνε στο ..."φλούδι". Έτσι κι εγώ δε θ' αναγράψω τα καινούρια ακριβώς, αλλά με οδηγίες. Προσέξτε:

   e-mail 1ο:  patxat@peri-grafis.com  διαγράφεται και γίνεται απλά, xatpat και τα ...υπόλοιπα (που δε τα γράφω αλλά είναι εύκολο να προσθέσετε το παπάκι και το περιγραφής τελεία κόμ). Δηλαδή το μόνο που θ' αλλάξετε είναι τη φορά των ονομάτων μου.
   e-mail 2ο:  webmaster & info@peri-grafis.com  αυτά καταργούνται και στη θέση τους μπήκε το adminfo και τα υπόλοιπα γνωστά.
    Όλα τ' άλλα καταργούνται οριστικά. Δυο νομίζω είναι αρκετά. Το πρώτο είναι το πιο -ας πούμε- προσωπικό και το δεύτερο είναι για όλα τ' άλλα.
    Τα παλιά θα παραμείνουνε μέχρι τέλος Γενάρη και μετά θα τα σβήσω τελείως, ενώ παράλληλα έχουνε τεθεί σε λειτουργία και τα 2 νέα. Παρακαλώ λοιπόν διαβάστε προσεκτικά, ώστε να μη γίνει κανένα λάθος. Πάντως μέχρι τέλος Γενάρη που θα λαμβάνω στα παλιά, θ' απαντώ μέσω των νέων ώστε να το περάσετε στη λίστα σας.
    Τέλος μια παράκληση: Έχω λάβει κατά καιρούς αρκετά μηνύματα που μάλλον είναι από ιό, από γνωστά μου πρόσωπα, που προφανώς εν αγνοία τους, έχουνε τον ιό κι αυτός αποστέλλει σποραδικά. Μια συμβουλή για ν' αποφύγετε κάτι τέτοιο, αφού πρώτα ελέγξετε και καθαρίσετε το πισι σας, είναι όταν φτιάχνετε τη λίστα με τις διευθύνσεις σας (το λέω γιατί μερικοί τοχουνε μεράκι ναχουνε τακτοποιημένη λίστα), στήστε πάνω-πάνω, στη κορφή της λίστας σας, δηλαδή στο πρώτο e-mail, ένα ψεύτικο. Ο ιός θα ξεκινήσει να στέλνει από ψηλά, μα θα σκαλώσει στο fake και δε θα συνεχίσει πιο κάτω. Αυτή τη συμβουλή μου την είχανε δώσει παλιά και δε ξέρω αν ισχύει ακόμα και σήμερα, πάντως δε χάνετε τίποτε να δοκιμάσετε.
     Μια νέα αλλαγή από φέτος, είναι πως πια δε πρόκειται να δημοσιεύω, εκδηλώσεις, διαγωνισμούς και ποιητικά δρώμενα, κι οι λόγοι είναι καθαρά προσωπικοί. Ίσως το κάνω για μερικές εξαιρετικές περιπτώσεις και φυσικά κι εκεί, η επιλογή θαναι καθαρά δική μου και δε θαθελα να πικαριστεί κάποιος, γιατί θα πρέπει να σκεφτεί πως έχω τους λόγους μου κι είναι σοβαροί αυτοί. Τέλος, θέλω να υπενθυμίσω πως δεν αναρτώ-παρουσιάζω βιβλία, που δεν έχω στη κατοχή μου, που δεν είναι επιλογή μου επίσης, ή που τουλάχιστον δεν έχω διαβάσει εγώ. Αυτό το λέω για να προλάβω πιθανές παρεξηγήσεις στο μέλλον. Το να μου στείλει κάποιος μια φωτό ενός εξωφύλλου και λίγα αποσπάσματα, -αν κι αυτό μερικές φορές παραλείπεται-, δε μου λέει κάτι, ή μερικές φορές μήτε κι αποσπάσματα στέλνονται και μόνο μια μικρή γενική εξ απαλών ονύχων περίληψη κι αυτή μπορεί να 'ναι ...παραπλανητική.
     Για ν' αναρτήσω κάτι, από ένα βιβλίο, θα πρέπει να το 'χω ή να το 'χω διαβάσει όλο, να 'χω προσωπικά επιλέξει τι αρέσει σε μένα και να βάλω κι ένα έστω υποτυπώδες βιογραφικό, -μα καλά, αυτό το τελευταίο, στις περιπτώσεις καλλιτεχνικών ψευδωνύμων, μπορεί να παραλειφθεί. Επίσης, μπορώ και θέλω και γουστάρω, ν' αναρτήσω ένα βιβλίο στα ...τυφλά, μόνον αν ανήκει σε άνθρωπο-καλλιτέχνη που δείχνει μια σαφή προτίμηση στο Στέκι, κι αυτό είναι προφανές. Πχ, ο Θοδωρής ο Βοριάς, ο Ηλίας ο Φλωράκης, ο Ηλίας ο Πολίτης, ο Μετέωρος 'Αγγελος, η Δάφνη Χρονοπούλου, η Μόνα, η Κατερίνα η Κατσίρη, ο Μπάμπης ο Δερμιτζάκης κι άλλοι για να μην τους αναφέρω όλους, που με τιμάνε συνεχώς κι αδιάλειπτα, με τη παρουσία, με τις επισκέψεις, με τις υποδείξεις και τις παραινέσεις και τις ενθαρρύνσεις τους. Ε! όσο ναναι έχουνε μια κερδισμένη θέση στη καρδιά μου και δεν το θεωρώ κακό να κάμω μια ...παρασπονδία για χάρη τους. Αυτά για τούτο το ...φλέγον θέμα!
     Σε λίγο καιρό, στο Στέκι, προαναγγέλω πως θα υπάρχουν και free downloads με e-books, στ' αγγλικά όμως. Έχω στη κατοχή μου καμιά 50αριά τίτλους, θα τους περάσω στο Στέκι και θα μπορεί, όποιος θέλει να 'χει ένα τέτοιο διαδικτυακό βιβλίο στη κατοχή του, να το κατεβάσει. Θα τα 'χω σε μορφή είτε pdf είτε doc, είτε txt. Τέλος. για να κλείσω με τις αλλαγές, πέρασα τον "Ερωτόκριτο" και τα "Θέατρα Κίνας & Ιαπωνίας" του Μπάμπη Δερμιτζάκη, στα Λαογραφικά, γιατί νομίζω εκεί αρμόζουν καλύτερα. Αυτά για τις άμεσα μελλοντικές αλλαγές, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δε θα γίνουν άλλες αργότερα, και πάμε παρακάτω...
     Το Στέκι δείχνει συνεχώς μιαν σταθερά ήρεμη ανοδική πορεία, που τελικά τη προτιμώ από τα απότομα σκαμπανεβάσματα, που μαρτυρούν ..."νευρικότητα" κι αστάθεια, συνεπεία, ευκαιριακής κι αμφιβόλου ποιότητας περιεχομένων. Να σκεφθείτε πως στην αρχή του χρόνου που μας πέρασε ξεκίνησε με περίπου 8.000 και κάτι, επισκέπτες ανά μήνα κι έκλεισε τη χρονιά με πάνω από 15.000 και μάλιστα σ' ένα μήνα, όπου μια μέρα είχε ...πέσει, κι είχαμε και τις Γιορτές, που τότε ο κόσμος κάθε άλλο παρά μπαίνει στο Διαδίκτυο. Νιώθω πολύ ευχαριστημένος λοιπόν με τη πορεία τούτη κι ελπίζω πως θα συνεχιστεί και στο μέλλον.
     Τούτη τη χρονιά το Στέκι φιλοξένησε θαυμάσια πράγματα αν και προς το τέλος λιγάκι το παραμέλησα λόγω φόρτου, ωστόσο συνολικά αν το κοιτάξω..., ναι ήταν μια γεμάτη χρονιά. Βιβλία κλασικά, νέων καλλιτεχνών, αγνώστων ή σχετικά γνωστών, φιλοξενηθήκανε στους χώρους του και πλέον το κοσμούνε με τη παρουσία τους. Έβαλα κι εγώ μερικά δικά μου ακόμα και δημιούργησα μια σειρά που με κάνει να νιώθω πολύ όμορφα: τις ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, μ' επιλογή μερικών γυναικών που γράψαν ιστορία. Αυτή η σειρά δεν έχει σκοπό στο να με ...καθιερώσει σαν ...καλλιτέχνη κι έτσι να διεκδικήσω το επόμενο Νόμπελ, αλλά σκοπό έχει να παρουσιάσει με τον δικό μου -άλλοτε εύθυμο κι άλλοτε συγκινησιακά φορτισμένο-, τρόπο, αυτές τις γυναίκες και να τις γνωρίσει στο ευρύ κοινό, που μέχρι πρότινος τις αγνοούσε. Συνέλεξα στοιχεία απ' όπου μπορούσα και τα συνέθεσα καταπώς νόμιζα εγώ, έτσι ώστε να φανεί -βάσει του δικού μου νου- όσο πιο καλά γίνεται, η παρουσία των γυναικών αυτών στον Κόσμο. Η Σαλομέ, η Πιαφ, η Παρκς, η Νάιτινγκέιλ, η Σατλέ, καθώς κι η Μπέηκερ που θ' ακολουθήσει, ήτανε γυναίκες που σε κάποιο τομέα διαπρέψανε, αλλά δε μείναν εκεί και δε πάψανε να 'ναι άνθρωποι και να κάνουν και το κάτι ακόμα το παραπάνω, που αν -λέω αν- δε τύχαινε να το κάνουνε, κανείς δεν επρόκειτο να τις κατηγορήσει. Ωστόσο το κάνανε και μάλιστα με πάθος και λαχτάρα. Αυτό ακριβώς ήτανε που με κέντρισε να γράψω γι' αυτές ένα μακρύ κι όσο πιο καλό βιογραφικό μπόρεσα, με σκοπό να τις παρουσιάσω. Αν λοιπόν διαβάσετε αυτά τα κείμενα, μπορείτε να κρίνετε κι αν είναι να παινέσετε ή να επικρίνετε, υπάρχουνε τα νέα εμαίηλς γι' αυτή τη δουλειά κι εγώ ανοιχτός σε κάθε τι. Αν μάλιστα βρείτε κάποιο λάθος ή αμέλεια ή απρέπεια, μηνύστε μου το σωστό για να το διορθώσω.
     Τούτο τον μήνα δε θα σας προτείνω μιαν από τις κατηγορίες του Στεκιού λόγου του μεγάλου μηνιαίου-ετησίου σημειώματος, αλλά σας προτρέπω ξανά, να ρίξετε μια ματιά στις κατηγορίες που πρότεινα τους προηγούμενους μήνες κι είναι κρίμα, ειδικά για τα Λαογραφικά, να 'ναι σε χαμηλή θέση, στις επισκέψεις.
     Θέλω πάλι να ευχαριστήσω τους προαναφερθέντες ..."συνεργάτες" μου -πλέον μπορώ να τους λέω κι έτσι-, να ευχαριστήσω τους παλιούς και νέους φανατικούς επισκέπτες, να ευχαριστήσω επίσης τα Στέκια που με προτείνουνε και μάλιστα αυθορμήτως, σαν μια καλή πρόταση για τη Τέχνη, θέλω να ευχαριστήσω επίσης τον ...κατασκευαστή του Στεκιού, για την υπομονή και την πολύτιμη αρωγή του σ' ότι βλέπετε και γενικά θέλω να ευχαριστήσω και τους νέους επισκέπτες που θα 'ρθουνε στο ...07!
     Κλείνω τούτο το σημείωμα με ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΗ για τις αλλαγές στα Ε-ΜΑΙLS και για τις άλλες αλλαγές και φυσικά με τις καλύτερες ευχές μου για ό,τι μέλλεται γιατί όπως πολύ σωστά λέει και το φιλαράκι μου η Δαφνούλα...
                     ...έπεται και (συναρπαστική) συνέχεια...
                                                                     Γενάρης '07
__________________________________________________________

                                             2/11-12/06

     'Αργησα και πάλι να γράψω το μηνιαίο σημείωμα μου και πάλι λόγω αυξημένου φόρτου και λυπάμαι πολύ γι' αυτό. Έτσι τώρα καθυστερημένα θα μιλήσω όσο πιο σύντομα μπορώ, για δυο μήνες κι επειδή την επόμενη φορά που θα ξαναγράψω θα 'ναι πια περασμένες οι γιορτές, θα ευχηθώ σ' όλες κι όλους σας καλές γιορτές κι ευτυχισμένο το νέον έτος, με υγεία, ευτυχία, αγάπη και φρόνηση.
     Τούτο το διάστημα λοιπόν, όπως είδατε είχα σχετικά λίγες αναρτήσεις, μα πολλά νέα πρόσωπα στείλανε δουλειές τους και τους ευχαριστώ, όπως φυσικά και παλιοί και καλοί φίλοι, συνεχίσανε να συνεισφέρουνε κι αυτοί. Περιμένω κι άλλους/ες, κι άλλα...
     Προαναγγέλλω μιαν ακόμα ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, να συνεχίσω και να τελειώσω το ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΤΟΥ ΜΠΑΜΠΗ ΔΕΡΜΙΤΖΑΚΗ, ΣΤΗ ΚΡΗΤΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ, κι έν ακόμα κείμενο στην ΕΡΩΤΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ. Δε λέω περισσότερα, γιατί μπορεί και να μη προκάνω μήτε κι αυτά.
     Τώρα θα πω δυο λόγια για δυο κατηγορίες στου Στεκιού, όπως είχα αρχίσει να κάνω, μια για κάθε μήνα που πέρασε.

                                 Νοέμβρης & Λαογραφικά

     Τούτη η κατηγορία είναι από τις παλιότερες κι επίσης είναι από τις πιο μικρές σε όγκο αναρτήσεων, μα διόλου δεν υστερεί πιστεύω σε αξία, καθώς περιέχει μερικά εξαιρετικά σπάνια κομμάτια, που φυσικά δε βρίσκονται και τόσον εύκολα. Αυτή η κατηγορία επιβάλλεται να υπάρχει παντού, κατά τη γνώμη μου και θα υπάρχει πάντα στο Στέκι μου, ό,τι κι αν γίνει. Μπορεί κανείς να χαλαρώσει διαβάζοντάς τα, κοιτάζοντας παράλληλα τις πίσω σελίδες, τις ρίζες, τις παραδόσεις και τα διάφορα συνήθεια, ήθη κι έθιμα, παλιότερων εποχών και διαφόρων περιοχών.
     Δε νομίζω πως μπορεί να γίνεται ομαλή μετάβαση από χρονιά σε χρονιά, εποχή σ' εποχή, χωρίς να υπάρχει μία επαφή με το παρελθόν. Βέβαια πρέπει να κατανοείτε πως οι πηγές είναι πιο δύσκολες κι ως εκ τούτου, θα χρειαστώ σίγουρα και τη βοήθειά σας στις μελλοντικές αναρτήσεις, γιατί προσωπικά εγώ δεν έχω τέτοια αποκτήματα στη βιβλιοθήκη μου, για να τροφοδοτώ τούτη τη μικρή-μεγάλη κατηγορία. Υπόσχομαι πάντως να κάμω ό,τι μπορώ.
    Ρίξτε της λοιπόν μπόλικες ματιές και βοηθήστε. Το αξίζει και το χρειάζεται!

                                 Δεκέμβρης & Εικαστικά

     Μια κατηγορία επίσης παλιά, που δημιουργήθηκε και για λίγο διάστημα άνθισε από το ενδιαφέρον των αναρτήθέντων και των επισκεπτών. Τώρα έχει κάπως σκαλώσει καιρό κι ειλικρινά δε κατανοώ το γιατί. Βρίσκεται ψηλά σχετικά, από πλευράς επισκεψιμότητας, παρόλο που χει καιρό ν' αναρτηθεί κάτι και τούτο γιατί μάλλον ο κόσμος διψά για ιδέες με εικόνα.
     Ξέρω πως πολλές/οί ασχολούνται είτε με τη φωτογραφία, είτε με τη ζωγραφική, είτε με ό,τι άλλο παρεμφερές. Ε λοιπόν στείλτε άφοβα τις δουλειές σας, τις απόπειρές σας, τα θέματά σας και θα προβληθούν κι αυτά όπως όλα τ' άλλα.
     Περάστε λοιπόν κι από κει και περιμένω... Δε χρειάζεται να πω άλλα!

      Καλό μήνα κι ευχές! Χρόνια πολλά.                  Δεκέμβρης 2006
---------------------------------------------------------------------------------------------

                                              2/10/06

                                 Οκτώβρης & Φανταστικό

     Τούτο το μήνα δε θα μιλήσω, καταπώς το συνήθιζα για τα τεκταινόμενα στο Στέκι, παρά θα προσπαθήσω να παρουσιάσω κάθε μήνα, για όσο κρατήσει, μια-μια τις κατηγορίες του, έτσι σύντομα. Μόνο που πρέπει να ζητήσω συγνώμη για τις 2 μέρες που το Στέκι είχε ..."πέσει" και το πρόβλημα οφειλότανε μάλλον στον σέρβερ. Έτσι λοιπόν θα ξεκινήσω την ας πούμε ειδική παρουσίαση με μιαν ιδιαίτερη κατηγορία: το Φανταστικό.
     Αυτή η κατηγορία, ήταν από τις τελευταίες που δημιούργησα, και τούτο γιατί έτσι ένιωσα πως έπρεπε να κάμω, παρόλο που δεν ήτανε στις αρχικές μου προθέσεις. Γρήγορα όμως, κέρδισε το ενδιαφέρον των επισκεπτών κι αναρριχήθηκε ψηλά και τούτη την ώρα που γράφω, βρίσκεται στην 7η θέση της σχετικής λίστας, επί συνόλου 18 κατηγοριών! Αριθμεί 52 κείμενα, γνωστών και μη, του είδους. Ονόματα όπως ο 'Αρθουρ Κλαρκ, ο Φίλιπ Λάβκραφτ, Στίβεν Κινγκ, Ρέι Μπράντμπερι κ.α. είναι αφρόκρεμα στο είδος αυτό, που προσωπικά το θεωρώ παραξηγημένο, από το ευρύ κοινό, αν και ξέρω πως έχει φανατικούς φίλους. Εκτός αυτών των γνωστών, έχουνε στείλει και κάποιοι από μας: ο φίλος και ταλαντούχος Ηλίας Φλωράκης, ο καταπληκτικός άνθρωπος και λόγιος Μπάμπης Δερμιτζάκης, έχω αναρτήσει κι εγώ μερικά δικά μου εκεί και φυσικά περιμένω κι άλλα.
     Η επιλογή βέβαια είναι καθαρά δική μου, αλλά πιστεύω πως τα κομμάτια που 'χω επιλέξει να βάλω, είναι από τα καλύτερα στο είδος, μάλιστα η καλύτερη απόδειξη τούτου, είναι πως μερικά εξ αυτών, αναρτώνται ήδη και σ' άλλα στέκια, πιο εξειδικευμένα στην ΕΦ, που βρίσκονται στον ...αέρα πολύ περισσότερο από το Στέκι μου κι ίσως με περισσότερα ...εργατικά χέρια. Ωστόσο, βρίσκονται και κείμενα που ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝΕ ΠΟΥΘΕΝΑ κι αυτό σας το λέω υπεύθυνα. Όπως έχετε διαπιστώσει, δεν έχω μόνο μια κατηγορία στο Στέκι, αλλά ναστε σίγουροι πως ό,τι έχω αναρτήσει μέχρι σήμερα, τόχω διαβάσει από πριν και φυσικά τόχω λατρέψει. Εδώ νομίζω στέκει να επαναλάβω, πως αναρτώ μόνον ό,τι μου αρέσει!
     Μερικά πράματα, πρέπει να ειπωθούν, να γραφτούν, να στηλιτευτούν, να παινεθούν μα δεν υπάρχει κατάλληλο στόρι για να γίνει κάτι τέτοιο, από λογοτεχνικής άποψης, και δεν είναι πάντα καλό το να τα γράψει κανείς υπό μορφή δοκιμίων. Τότε έρχεται η ΕΦ, που παρέχει μιαν ελευθεριότητα και μιαν "αυθαιρεσία" (με τη καλήν έννοια στους δυο όρους), στον καταρτισμό της ιστορίας, που θέλουμε να συμπεριλάβει αυτά. Μερικοί προτιμούνε το σούρεαλ, μερικοί άλλοι τον συμβολισμό ή άλλα, μερικοί όμως χρησιμοποιούνε τη γόνιμη φαντασία τους μέσα στην ΕΦ. Δε πρέπει να παρακάμπτουμε λοιπόν, ανασηκώνοντας το φρύδι μας ενοχλημένοι, τούτο το είδος, γιατί όπως κι όλα τ' άλλα, έχει κι αυτό τα ..."σκουπίδια" και τα ..."διαμάντια" του, χαρακτηρισμοί φυσικά που στον καθέναν από μας, διαφέρουν, μα ένα είναι το σίγουρο: Καταχωρούνται στο νου μας μόνον αν κι εφόσον, διαβάσουμε πρώτα τα κείμενα της ΕΦ χωρίς προκατάληψη. Ποτέ πριν!
     Όταν λοιπόν επιλέξω να βάλω ένα κείμενο που μ' άρεσε, πρώτα-πρώτα αναζητώ το βιογραφικό του καλλιτέχνη. Σε μερικά κείμενα, τολμώ να πω, ήτανε πιότερη δουλειά, το να μεταφράσω και να συνθέσω το βιογραφικό του συγγραφέα του, παρά το να πληκτρολογήσω το κείμενό του. Σαν πηγές χρησιμοποιώ το ...Google και την Αναζήτησή του. Φωτογραφίες, βιογραφικά στοιχεία, τα οποία συγκρίνω και συνθέτω και μετά, όταν αυτό τελειώσει, τότε γράφω το κείμενο. (Εδώ θα σας ζητήσω σαν χάρη -άνθρωποι είμαστε- αν έχω κάποιο λάθος και κάποιος/α γνωρίζει το αντίστοιχο σωστό, ας μου γράψει τη διόρθωση). Δυστυχώς στα ελληνικά, ελάχιστα πράματα μπορεί κανείς να βρει, όσον αφορά στα βιογραφικά στοιχεία των συγγραφέων, παρόλο που όπως είπα πριν, υπάρχουνε πολλά και καλά στέκια με ΜΟΝΟΝ ΕΦ στη σύνθεσή τους. Επίσης θα επαναλάβω πως, δεν έχω καμμιάν υποστήριξη από περιοδικά ή άλλους φορείς, για καμμιά κατηγορία που διατηρώ στο Στέκι μου.
     Στο Στέκι μου διατηρώ 18 κατηγορίες, -οι πρώτες 6 είναι δικές μου, 2 είναι από ό,τι μου στέλνετε κι άλλες 2 είναι Σχόλια και Παιγνίδια- αλλά 8 είναι που φιλοδοξώ να τις κάνω να'ναι μοναδικές κι όσο πιο πλούσιες μπορώ. Ήδη -και δε νομίζω πως γράφω μεγάλη κουβέντα- η Πινακοθήκη είναι ό,τι πλουσιότερο υπάρχει εν Ελλάδι και στην Ελληνική γλώσσα.
     Το Φανταστικό λοιπόν είναι το 1/8 τυπικά του Στεκιού σε τούτες τις κατηγορίες και συμπερασματικά θα πω: ήδη φιλοξενεί κείμενα που ναι πραγματικά διαμάντια, που μερικά εξ αυτών δεν υπάρχουνε πουθενά. Τα 'χω γράψει από βιβλία κι εκδόσεις που 'ναι πια εξαντλημένες ή δυσεύρετες. Στο μέλλον θ' ακολουθήσουνε κι άλλα κείμενα κι αυτό είναι δέσμευση, αν φυσικά δε μου τύχει καμμιά στραβή και δε μπορώ να πληκτρολογώ άλλο. Ρίχτε λοιπόν μια καλή ματιά και δείτε μόνοι σας τι απ' ό,τι λέω, ισχύει και τι όχι!
      Καλό μας Μήνα κι ...έπεται συνέχεια!
                                                                Σεπτέμβρης 2006
_________________________________________________________

                                             3/9/06

     Σήμερα έχουμε γενέθλια, το Στέκι μου κι εγώ, εκείνο κλείνει δυο χρόνια συνεχούς λειτουργίας κι εγώ έκλεισα προ ημερών τα σαράντα έξη. Ε είπαμε να το γιορτάσουμε μαζί. Νιώθω πολύ καλά γι' αυτό κι ας μου μοιάζει απίστευτο. Δυο χρόνια κόποι, δυο χρόνια προσπάθειες κι όλα τούτα, με μόνο στόχο κι άγχος, για τη ποιότητα και την ευχαρίστηση, πρώτα τη δική μου φυσικά κι ύστερα, όσο τούτο είναι δυνατό, και των επισκεπτών. Τα στοιχεία ως τώρα δείχνουνε καλά. Το Στέκι δείχνει ναχει σταθεροποιηθεί ψηλά κι ελαφρώς ανοδικά κι αυτό σημαίνει πως με τη συνεχόμενη προσπάθεια και τη περαιτέρω βελτίωση, μπορεί να συνεχίσει έτσι και ν' ανεβεί κι άλλο. Βέβαια δε λείψανε μήτε τα προβλήματα, μήτε οι δυσκολίες, μήτε και τα ...κακώς κείμενα, αλλά μήτε και τα λάθη. Όμως και που δεν υπάρχουν αυτά; Ποιος είναι αλάνθαστος κι άτρωτος; Η ουσία είναι πως φυσώντας τα κεράκια των γενεθλίων, κάνω την ευχή, τούτα όλα, αν όχι να εξαλειφθούν, ε ας μειωθούν αισθητά τουλάχιστον.
     Τούτος ο μήνας -μήνας διακοπών κι ηρεμίας- είχε νέα πράματα να δείξει. Έφερε κάποιες νέες εμφανίσεις με νέα κείμενα, από τους επισκέπτες, έφερε νέες αναρτήσεις από κλασσικούς και κάποιους νέους σχεδιασμούς. Θέλω να χαιρετίσω: τη Μελίνα Β., τον Γιώργο Πήττα, τη Μαρίνα Αποστόλου, το Κυκλοδίωκτον, που εμφανιστήκανε κι εδώ, να ευχαριστήσω επίσης τους παλιούς: Μόνα, Δαφνούλα, Κατσίρη Κατερίνα, Ηλία Πολίτη και τους χαμογελώ γλυκά, για τη συνεχή τους συμμετοχή και συνεργασία, επίσης τέλος, να ευχαριστήσω τους φανατικούς αλλά κι ευκαιριακούς επισκέπτες τούτου δω του χώρου. Θέλω όμως και να τους ... προκαλέσω-παρακινήσω, να συνεχίσουνε να υποστηρίζουνε το Στέκι, να συμμετέχουνε με προτάσεις-ιδέες κλπ κι αν θέλουν ας το μεταδώσουνε και παραπέρα, ώστε τούτη η μεγάλη διαδικτυακή παρέα, ν' αυξηθεί. Υπάρχει κέφι, υπάρχει διάθεση κι υπάρχει και χώρος για όλα τούτα.
     Χρόνια πολλά σε όλους μας λοιπόν, καλό φθινόπωρο ναχουμε γιατί

                        ...έπεται συνέχεια (Δαφνούλα!).

                                           Αύγουστος '06
_________________________________________________________________

                                              4/8/06

    Πριν ξεκινήσω να γράφω τούτο το σημείωμα για τον 23ο μήνα λειτουργίας του Στεκιού, έρριξα μια ματιά στα πίσω σημειώματα. Τελικά θυμήθηκα έναν-ένα και τους 23 μήνες, με τη δουλίτσα του και τις αναρτήσεις του. Νιώθω πολύ καλά, κοιτάζοντας το Στέκι, βλέποντας μάλιστα σιγά-σιγά να συγκεντρώνεται δω μέσα, ό,τι έχω αγαπήσει. Γι' άλλον ένα μήνα όμως δε μου επέτρεψεν ο πολύς φόρτος ν' ανεβάσω πραματάκια μα όλα είναι υπό έλεγχον. Τέλος θέλω να πω, πως το Στέκι θα συνεχίσει να ίπταται στον αιθέρα του διαδικτύου, τουλάχιστον για έναν ακόμα χρόνο. Παρακάτω δε λέω μα υπόσχομαι τούτος ο νέος (σε λίγο κλείνει 2 χρόνια συνεχούς λειτουργίας) χρόνος, να ναι πλούσιος, συναρπαστικός και δυνατός.
     Είμαι πολύ κουρασμένος σήμερα για να συνεχίσω, αλλά τι κι αν δε γράψω ό,τι αναρτήθηκε, αφού πλέον μπορείτε να τα παρακολουθείτε με πολλούς τρόπους, τι κι αν δε γράψω τι θα επακολουθήσει, αφού θα το δείτε μπροστά σας. Έπειτα, γουστάρω και το στοιχείο της έκπληξης. Βασικό μέλημα μου, σε τούτο το μεράκι, είναι η όσο το δυνατό, πιο καλή ποιότητα αλλά και ποσότητα θησαυρών και πάνω σε τούτο, θα κινούμαι, όπως πάντα.
     Σας εύχομαι καλό μήνα, καλές διακοπές, να περνάτε καλά, να περνάτε κι από το Στέκι κι όταν γυρίσετε θαναι πιο δυνατό.
 
        Καλό μας Μήνα                                                     Ιούλιος ΄06
...................................................................................................................

                                            11/7/06

     Κυλήσανε δυο μήνες χωρίς να το καταλάβω. Χωρίς να βάλω πολλά πραματάκια στο Στέκι μου, τουλάχιστον όσα θα 'θελα. Ελπίζω να βελτιωθεί η απόδοση αυτή κι ελπίζω επίσης να 'χω τη δυνατότητα να ..."μιλώ" μέσω του Στεκιού μου για πολύ καιρό. Προς το παρόν, έχω να πω μερικά πράγματα που τόσο καιρό δε κατάφερα να γράψω. Ελάχιστα πράματα λοιπόν κι όλα ορατά ακόμα στις 20 πρόσφατες αναρτήσεις, πράμα σπάνιο. Γι' αυτό δε θα πω τίποτε, πέραν του ό,τι ελπίζω να σας άρεσαν. Δε θα μιλήσω επίσης, ακόμα για τις μελλοντικές αναρτήσεις, γιατί δε θέλω να φαίνομαι ασυνεπής. Και παλιότερα έχω φανεί ασυνεπής, θα μπορούσε κανείς να πει, μα είχα αναγγείλει δέκα κι είχα αναρτήσει -ας πούμε- οχτώ. Τώρα είχα αναγγείλει δέκα κι ανάρτησα δύο!!! Έτσι σιωπώ.
     Τούτο το Στέκι, όπως έχω ξαναπεί, το αγαπώ πάρα πολύ. Ό,τι μα ό,τι βλέπετε μέσα, είναι καθαρά δικής μου ευθύνης κι επιλογής και μόνον εγώ έχω να λογοδοτήσω ή να δρέψω... δάφνες! Αυτό το λέω γιατί έχω τους λόγους μου. Επίσης έρχομαι να προσθέσω, πως αυτό το Στέκι, πέραν όλων όσων είπα, ίσως αποτελεί και τη δική μου ..."θεραπεία" (βλ. σχετικό ευθυμοδοκίμιό μου). Συνήθως λοιπόν ευχόμαστε, οι δικές μας ..."θεραπείες" να συμβαίνει να μη χαλάνε τους δίπλα κι αν μάλιστα βοηθούν ή τέρπουν ή ψυχαγωγούν ή γενικά τυχαίνουν καλής αποδοχής, τότε θα μπορούσα να πω πως είναι το επιθυμητό κι ευκταίο.
     Θα κλείσω πάλι γρήγορα το επίσης σύντομο αυτό σημείωμα, γιατί νιώθω πολύ κουρασμένος και πρέπει να κοιμηθώ. Αύριο πάλι έχει μια κουραστική, γεμάτη μέρα.
     Σας εύχομαι καλό μήνα (άκαιρα φυσικά μα τι να κάνουμε;) κι επιφυλάσσομαι...

                                                                            Ιούνιος 2006
.............................................................................................................

                                            24/6/06

     'Αργησα τούτο τον μήνα να γράψω το μηνιαίο σημείωμα πεπραγμένων και νέων κι αν περίμενα λίγο ακόμα, θα 'γραφα για δυο μήνες. Τέλος πάντων. Φόρτος πολύς κι αφανείς εργασίες κρατήσανε χαμηλά τις νέες αναρτήσεις, που ωστόσο δε λείψανε. Ας μη πω πολλά σε τούτο το σημείωμα, θα κρατήσω τα πάντα να τα πω σε λίγες μέρες στον 22ο μήνα. Πάντως όπως είδατε το Στέκι αλλάζει μορφή σιγά-σιγά κι ελπίζω να τείνει προς το καλύτερο. Ας ευχηθώ προς το παρόν, καλό μας μήνα -για όσο ακόμα μένει- και τα λέμε στις 2/7, με τα πεπραγμένα, τα νεότερα και τα μελλούμενα του Στεκιού.
     Συγχωρείστε μου την ...απουσία. Καλό Μήνα!

                                                                                       Μάης 2006
----------------------------------------------------------------------------
                                            7/5/06

    "Να σας ευχαριστήσω θερμά για τα τόσα πολλά ενδιαφέροντα που είδα και διάβασα χάρη σε σας. Κοντεύει 4.30 π.μ. και δεν μπορώ να ξεκολλήσω. Πάλι ένα μεγάλο ευχαριστώ και θα σας επισκεφθώ και πάλι σύντομα. Να 'στε καλά".
     Όταν λαβαίνεις τέτοια μηνύματα, πως να μη το φχαριστηθείς; Παράλληλα η άνοδος συνεχίζεται, ακόμα και τούτο τον μήνα που δεν είχα και τις πολλές νέες αναρτήσεις δα. Γουστάρω και δυναμώνω!
     Βέβαια, δίκαιοι, σωστοί και μακριά από τον ...Μεσαίωνα, να 'μαστε, υπάρχουνε κι αρνητικές αντιδράσεις κι αρνητικά σχόλια, μα δε τους δίνω σημασία, γιατί είτε είναι ανώνυμα, είτε απλά κακεντρεχή και κακόγουστα, ενώ όλα μα όλα -εκτός από ανώνυμα- είναι ανούσια, χωρίς καμμιάν αιτιολόγηση. Επίσης είναι τόσο λίγα κι αφορούν σε πολύ μεμονωμένα κομμάτια του Στεκιού, πράμα άδικο, σε 117 mb χώρο, να πιάσεις να βρεις μια τρίχα του και να το κάνεις θέμα, που μου καταδεικνύει πως είναι κάτι άλλο, παρά καλόπιστη κριτική. Τέλος, γιατί γι' αυτό το θέμα μίλησα εκτενώς στο προηγούμενο σημείωμα και κακώς, γιατί εδώ λέω τα πεπραγμένα και τα μελλούμενα.
     Πιάσαμε αισίως τη 1000ή ανάρτηση και δικαιωματικά κατέλαβε τη θέση αυτή, η Περί-Ανάγνωσης, Επιστολή της Δάφνης, που άλλη μια φορά κατάφερε να μαγέψει, να εκπλήξει και να προβληματίσει θετικά. Μα το κυριώτερο που 'γινε τούτο τον μήνα, ήταν η αναβάθμιση του Στεκιού στο θέμα ταχύτητας και θαρρώ πως το αποτέλεσμα είναι εκπληκτικό. Επίσης όμως να πω, πως όσα emails σταλθήκαν από Πέμπτη απόγευμα και μέχρι και σήμερα Κυριακή βράδι (και που δεν έχω απαντήσει μάλιστα) είναι ολότελα χαμένα. Οι ενδιαφερόμενοι ας τα ξαναστείλουνε παρακαλώ.
     Τούτος ο μήνας είχε τις γιορτές κι άρα πολλές αργίες μα παρ' όλ' αυτά, δεν ανάρτησα πολλά, ίσως γιατί θέλησα να ξεκουραστώ και να το ρίξω και λιγάκι ...έξω. Ωστόσο είχε πολύ όμορφα κι ενδιαφέρονται πράγματα. Ο Αντόνιο Γκαουντί, έν απωθημένο ετών, είναι πλέον αναρτημένος. Όσο πιο καλύτερα μπόρεσα, χώρεσα την ιστορία και μέρος του έργου του, με σκοπό να τονε γνωρίσω στο ευρύ κοινό. Το 1987 άκουσα ένα θαυμάσιο τραγούδι των "Alan Parson's Project" με τίτλο "La Sagrada Familia" και μαγεύτηκα. Ακόμα και σήμερα το θεωρώ ένα από τα καλύτερα μουσικά κομμάτια που 'χω ακούσει. Με προβλημάτισε ο τίτλος κι -όπως πάντα περίεργος- ρώτησα. Μου εξήγησαν κι άρχισα να ρωτώ για περισσότερα. Μετά πολλά χρόνια κατάφερα να δω σε φωτογραφίες, το αρχιτεκτόνημα τούτο και φυσικά ξαναμαγεύτηκα. Τώρα πια ξέρω όσα μου χρειάζονται για κείνο τον καλλιτέχνη.
     Ωστόσο να πω πως μου πήρε πολύ χρόνο αυτό το κείμενο. Το 'βαλα στα Εικαστικά, μιας και δεν έχω Αρχιτεκτονική -και δεν είναι στα άμεσα σχέδιά μου να βάλω- και δε θέλησα να φορτώσω κι άλλο τη Πινακοθήκη. Ίσα-ίσα, στο μέλλον λέω να ξεχωρίσω και τους Γλύπτες από κει μέσα, αν κι απ' αυτούς θα περάσω μόνο λίγους και φυσικά εκλεκτούς κι επειδή λίγο-πολύ, όλοι οι μεγάλοι κλασσικοί γλύπτες, υπήρξανε κι αρχιτέκτονες, θα περάσω κι εκείνον εκεί, όταν θα φτιάξω τη κατηγορία.
     Επίσης, πολύ χρόνο μου πήρε και το στήσιμο της Πιάφ. Μια καλλιτέχνιδα που θαύμασα για τη μοναδική δύναμη της φωνής και της ερμηνείας της, αλλά και της προσωπικής "μυθικής" ζωής της. Εδώ βρίσκω την ευκαιρία να πω, πως η προσωπική μου επιλογή για τον κύκλο: "ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ" οφείλεται στα εξής κύρια χαρακτηριστικά: Μια σημαντική γυναικεία προσωπικότητα σε κάποιο τομέα, μια ιστορία σα ...μύθο και παράλληλα, μια παρουσία που βοήθησε την Ανθρωπότητα με κάποιο τρόπο κι από το δικό της μετερίζι. Συχνά και με κίνδυνο τη ζωή της.
     Η Σαλομέ, εκτός που συναναστράφηκε όλη τη τότε αφρόκρεμα της διανόησης, εκτός που υπήρξε καλλιτέχνιδα και ψυχολόγος κι η ίδια, βοήθησε τη Γυναίκα σαν Ιδέα, στον κόσμο τούτο. Πτυχή που 'ταν άγνωστη στο ευρύ κοινό. Βέβαια, εκ των υστέρων έμαθα πως έχει γραφτεί κι ένα βιβλίο για κείνη, από τις Εκδόσεις Μελάνι και το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Μα εκεί θα πρέπει να πληρώσετε και να διαβάσετε όλες τις παραμικρές λεπτομέρειες της ζωής της, ενώ εδώ έδωσα μια ιδέα και τζάμπα. Έχω ακόμα σχεδιάσει δυο ...ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ: τη Παρκς και τη Ζόζεφιν Μπέηκερ και τους λόγους, -όσοι/ες δε τους ξέρετε- θα τους μάθετε στα κείμενά τους.
     Πέρασα και μια προσωπική μου ...φαντασίωση, στο κομμάτι "Περί...Ποίησης", χώνωντάς τα παράλληλα, σε κάτι ...τύπους που "έχουν και κατέχουν" όλα τα ...εφόδια για ν' αυτοανακηρύσσονται κριτές-επικριτές-ανακριτές-υποκριτές. Είχαμε και τους ...συνήθεις υπόπτους, σε πολύ καλές στιγμές, πραγματικά: Ηλία Πολίτη, Μόνα, Θοδωρή Βοριά, Μετέωρο 'Αγγελο, Γκρατσιέλα-Ευρυδίκη Ντε Σάλβο, 'Αννα Τ. Και σ' αυτούς να προστεθούν, ο μεγάλος καλλιτέχνης Τρούμαν Καπότε, μ' ένα παράξενο διήγημά του και θ' ακολουθήσει βιογραφικό και δυο ακόμα κείμενά του, στα Κλασικά κι η νιόφερτη, αλλά διόλου ευκαταφρόνητη και φυσικά όχι νέα στον χώρο, Κατερίνα Γναφάκη. Το "Μίριαμ" του αγαπημένου μου Καπότε, επέλεξα να το βάλω στο Φανταστικό, γιατί στέκει θαυμάσια κι εκεί, είναι περίφημο κείμενο, όπως πάρα πολλά δικά του κι ελπίζω να συχωρεθώ γι' αυτή τη ...παρατυπία.
     Τι μας φέρνει ο επόμενος μήνας; Τις δυο Γυναίκες του Κόσμου, περισσότερο Καπότε, Τομ Ρόμπινς, περισσότερο Φανταστικό, ίσως και κανένα δικό μου και φυσικά ό,τι μου στείλετε.
     Χαιρετώ ευχόμενος Χρόνια Πολλά, Χριστός Ανέστη και Καλό Μήνα, γιατί ... (ναι Δαφνούλα) ...η συνέχεια έπεται...

                                                 Απρίλης 2006
------------------------------------------------------------------------------------------

                                                       2/4/06

     'Αλλος ένας δυνατός κι ανοδικός μήνας πέρασε κι ας άργησα να γράψω τούτο το μηνιαίο σημείωμα. Με κράτησε μακριά μια κερατένια ίωση. Ωστόσο τούτο τον μήνα δε θα μιλήσω για τεκταινόμενα και μελλούμενα μα για μιαν ακόμα -και τελευταία ελπίζω- φορά, θ' ασχοληθώ μ' άλλα πράματα. Πριν προχωρήσω οφείλω να γνωστοποιήσω πως επίκειται αναβάθμιση σέρβερ, όσον αφορά στη ταχύτητα κι ίσως επωφεληθώ από τούτη τη κατάσταση για να κάνω μερικές μικρές κι ουσιαστικές αλλαγές. Μη ρωτάτε τι και πως γιατί ακόμα δε ξέρω κι εγώ να πω ακριβή στοιχεία μα θα δείξει το μέλλον. Τέλος με τούτο και πάμε παρακάτω.
     Όπως ίσως έχετε αντιληφθεί, λατρεύω τούτο τον χώρο κι έχω πολλάκις δηλώσει, με κίνδυνο να χαρακτηριστώ γραφικός και κουραστικός πως δε θα επιτρέψω μέσα δω, να μπούνε λέξεις όπως κέρδος, αντίτιμο, συνεισφορά, εκμετάλλευση, διαφήμιση -κι αναφέρομαι στο να διαπραγματευτώ τούτο το χώρο με τα πιο πάνω. Επίσης δε θα φτιάξω ποτέ forum. Να υπενθύμισω επίσης για άλλη μια φορά, πως μπορεί όποιος κι όποια θέλει, να στείλει ό,τι θέλει κι όποτε θέλει κι εγώ δεσμεύομαι να το αναρτήσω ανάλογα τη κατηγορία του και πως δε θ' αναρτήσω ποτέ υβριστικά, συκοφαντικά, προσηλυτιστικά κείμενα ή κακόβουλες κριτικές χωρίς στήριξη, έτσι απλά για να φανεί ο ...κρίνων ότι και καλά είναι έξυπνος και μάγκας. Αυτά είναι γνωστά από καιρό μα τα ξαναθυμίζω άλλη μια και τελευταία φορά κι αν είναι ν' αλλάξει κάτι θα ειδοποιήσω πάλι μέσω τούτου του μηνιαίου σημειώματος και μάλιστα έγκαιρα. Αυτή είναι η γνώμη μου, η θέση μου, το πιστεύω μου πάει και τέλειωσε.
      Επειδή λοιπόν αγαπώ το Στέκι κι επειδή δε προσδοκώ κανένα οικονομικόν όφελος απ' αυτό, θέλω να καταθέσω επίσημα πως γουστάρω τη κριτική, είτε τούτη είναι υπέρ, είτε είναι κατά του Στεκιού κι όχι μόνο τη γουστάρω, μα την επιζητώ, τη προκαλώ, την επιδιώκω και σε τελευταία ανάλυση, την ΑΠΑΙΤΩ. Δόξα τω Θεώ, υπάρχουνε πέντε ε-μέηλ μπόξις κι ένα γίγα χώρος, ώστε να μου επιτρέπεται αυτή η μεγάλη πολυτέλεια, να 'ναι δυνατό τούτο κι ευκόλως προσβάσιμο.
     Παρακαλώ λοιπόν, προτρέπω, παρακινώ, προκαλώ, απειλώ (αν μου επιτρέπετε τη λέξη), απαιτώ την όποια κριτική και περιμένω εναγωνίως. Πως όμως; Ό,τι είναι να πείτε, καλό ή κακό, να 'ναι καλόσκεφτο, δεόντως στηριγμένο κι επί της ουσίας. Μηνύματα του στιλ: "Αχ τι ωραίο" ή "τι μαλακία είναι αυτή" φυσικά δε θα λαμβάνονται υπόψη, διότι είναι μηδενικού πηλίκου για μένα. Είναι καλό επειδή μπλαμπλαμπλα. Είναι μαλακία γιατί μπλαμπλαμπλα. Γιατί επιμένω σε τούτο; Γιατί με τις σωστές κριτικές και παρατηρήσεις, βελτιώνω, όπου κι όσο μπορώ, τούτο τον χώρο που αγαπώ. Ή αν δε μπορώ, ΓΝΩΡΙΖΩ ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΡΩΝ, πως σε κάτι θα μείνω ...πίσω. Ίσως πάλι να 'ναι κάτι που το 'χω κάνει λάθος (έχει συμβεί κι ίσως ξανασυμβεί στο μέλλον), ίσως κάτι να μην έχω σκεφτεί κι έτσι ουσιαστικότατα, να μπορέσω να δώσω χώρο και στη δική σας ευχαρίστηση.
     Το Στέκι στήθηκε από κάποιον που 'ναι ειδικός, γιατί εγώ έχω μαύρα μεσάνυχτα από τεχνολογία. Το ζήτησα απλό (άρα "ελαφρύ" στις μετακινήσεις και στα ...κατεβάσματα) και παράλληλα, επειδή δεν είμαι κανάς Κόκκαλης, να 'ναι σχετικά φτηνό. Συγκεκριμένα γύρεψα βάθος αναζήτησης μέχρι τρία κλικ: είσοδος-κατηγορία-θέμα κι αυτά τηρηθήκανε μέχρι κεραίας, εκτός ολίγων περιπτώσεων, όπου μπορεί να απαιτηθεί και περισσότερη ...αναζήτηση. Έγινε κι ένα σχετικά καλό γραφικό στήσιμο και το Στέκι ήταν έτοιμο. Στη πορεία διαπίστωσα μερικές ελλείψεις και μικροδιορθώσεις κι ο ειδικός δε μου τις αρνήθηκε, στα πλαίσια του να το κάνω πιο βολικό και για μένα και για τους επισκέπτες του. Τον ευχαριστώ λοιπόν άλλη μια φορά και δημόσια για τούτο. Έτσι λοιπόν, άλλος ένας λόγος που επιζητώ την ουσιαστική κριτική, είναι μπας κι έχουμε παραλείψει κάτι ακόμα. Μη ξεχνάτε πως εγώ κι αυτός, δε μπαίνουμε σαν ..."επισκέπτες" κι επίσης μπαίνουμε από πανίσχυρα μηχανήματα, άρα δε μπορούμε να δούμε γνήσια, τυχούσες καθυστερήσεις, όπως εσείς που μπαίνετε από σπιτικά ή λάπτοπ.
     Αγαπώ λοιπόν τούτο το Στέκι και δε γουστάρω επίσης -κι ίσως να μη το γουστάρει και κανείς από σας- το να μπει κάποιος πεταχτά, να φύγει μετά από πέντε λεπτάκια, να πάει κάπου αλλού, όπως πχ. στη τελευταία μόδα που 'χει ξεσπάσει: τα blogs, και ν' αρχίσει να τα χώνει στο Στέκι δημόσια, πιασμένος από μια λεπτομέρεια, της ήδη αναρτημένης 115 mb ύλης, στηριγμένος σ' αυτή τη κακή -έστω- λεπτομέρεια, παραγνωρίζοντας όλα τ' άλλα. Τόσα και τόσα βιογραφικά, τόσα κείμενα, τόσα στοιχεία, άνθρωπος είμαι και μάλιστα ένας, αν είναι δυνατόν να μη γίνει κι ένα λάθος. Ίσα-ίσα, το θεωρώ εξαιρετικά πιθανό. Μπορεί θαυμάσια να μου στείλει ένα μήνυμα, να μου υποδείξει το λάθος για να το διορθώσω πριν προβεί σε κάτι τόσο κακότροπο. Αν όμως εγώ και μετά το μήνυμά του, δε κάνω κάτι, τότε δικαιούται, όχι μόνο να πάει κάπου αλλού και να μου τα χώσει απλά, μα κι ό,τι ακόμα μπορεί να βάλει ο νους. Όχι όμως πριν.
     Αν κάποιος θέλει να κάνει τον έξυπνο και τον σπουδαγμένο, ας πάει να τονε κάνει αλλού και στη ράχη άλλου και μαγκιά του. Εδώ όχι. Έχω βήμα κύριες και κύριοι και θα μπορούσα να κάθομαι και να τα χώνω ζερβόδεξα, με τα τόσα κακώς κείμενα που δόξα τω Θεώ υπάρχουνε τριγύρω. Ωστόσο, προκαλώ πάντας, να γυρέψουνε στο Στέκι μου, έστω κι ένα, επιμένω ένα, κι επαναλαμβάνω: ένα, κείμενο, ένα σχόλιο ή έστω κάτι, που να δείχνει πως κάτι είδα κακό και το δηλώνω μέσα δω. Μη παιδευτείτε τζάμπα! Εδώ μέσα θα δείτε μόνο πράματα που μ' αρέσουνε κι όχι αυτά που σιχαίνομαι.
     Είναι το πιο εύκολο πράμα στον κόσμο, πιστέψτε με, το να κάτσει κανείς σε μια γωνιά, τζάμπα, ανώνυμα κι άκοπα, -σα τους γέροντες στο Μάπετ Σόου- και να τα χώνει αριστερά και δεξιά. Το δύσκολο είναι να υπογράφεις και να υποστηρίζεις ό,τι λες και παράλληλα να πληρώνεις το αντίτιμο και να 'σαι έτοιμος να δεχτείς και τις συνέπειες αυτού που θα κάνεις, σαν άντρας και τίμια.
     Αγαπώ λοιπόν το Στέκι μου κι απαιτώ τη κριτική για να το κάνω καλύτερο. Αν δεν έχει κανείς να πει τίποτε, υπέρ ή κατά, ας κάτσει σιωπηλός κι ας περι...διαβάσει μέσα στους χώρους του ή ας φύγει. Ευτυχώς έχω τρόπο ν' ανιχνεύω το δίκτυο για τέτοια θέματα και ξέρω ν' αντιδρώ και ν' απαντώ. Και κάτι τελευταίο: Σε τούτο το Στέκι, μπορεί να μπει οποιοσδήποτε και να πάρει οτιδήποτε και το εννοώ. Η γνώση, η πληροφορία, η τέχνη, είναι για να μοιράζονται σ' όσο το δυνατό πιο πολλούς. Ας το κάνει λοιπόν αρκεί ν' αναφέρει τον δημιουργό και τον χώρο απ' όπου εκείνο πάρθηκε κι όλα θα 'ναι οκ.
     Κλείνω τούτο το κακό σημείωμα λέγοντας, πως δεν έχω καμμιά συνεργασία με κανέναν άλλο φορέα, κανένα άλλο άτομο και δεν εισπράττω από πουθενά για τούτο το Στέκι. Τα πληρώνω όλα από τη τσέπη μου -και δε τα 'χω και πολλά δα-, ο κόπος όλος είναι δικός μου, πλην ολίγων εξαιρέσεων, και δεν έχω κανέναν από πάνω μου ώστε να δίνω λογαριασμό. Οι μόνοι που θ' άκουγα κι ίσως λάμβανα υπόψην είναι οι επισκέπτες κι η μόνη μου πληρωμή είναι η αύξηση της επισκεψιμότητας εδώ. Στο επόμενο σημείωμά μου θα μιλήσω για πεπραγμένα και μελλούμενα, που τώρα κακώς παρέλειψα.
     Να 'στε όλες κι όλοι καλά, καλώς να μας έρθει το Πάσχα και σας ευχαριστώ για τις επισκέψεις σας. Καλόν Απρίλη και καλήν 'Ανοιξη.

                                                          Φλεβάρης 2006
-----------------------------------------------------------------------------------------

                                                    2/3/06

     "Κουτσό" τον αποκαλεί ο λαός, μα δεν ήτανε διόλου κουτσός για μένα και το Στέκι (κι ελπίζω και για τους επισκέπτες του το ίδιο, φανατικούς ή νέους), τουναντίον μάλιστα, ήτανε πλούσιος και συναρπαστικός. Μα τι λέω; Σάματι κάθε μήνα λέω τα ίδια μου φαίνεται. Σχωρέστε με μα κάθε μήνας είναι ΚΑΙ ΑΝΟΔΙΚΟΣ ΚΑΙ ΣΥΝΑΡΠΑΣΤΙΚΟΣ, γιατί κάτι νέο και συναρπαστικό έχει να δείξει.
     Τούτος εδώ έφερε το δυνατό άρθρο της Λου Σαλομέ-Αντρέας, έφερε νέες εκδόσεις, γνωστών κι αγαπητών φίλων που ήδη αναρτώνται: Θοδωρής Βοριάς, -τα 'παμε και πριν-, έφερε τη νέα κι ίσως τη καλύτερη δουλειά του παλιού μας γνώριμου και φίλου Δημήτρη Λέντζη, σ' ένα μικρό, κομψό βιβλίο, που 'χω τη τιμή και τύχη να κρατώ στα χέρια μου και που επιφυλάσσομαι ν' αναρτήσω κομμάτια και σχόλια γι' αυτό, έφερε το νέο -3ο στη σειρά- βιβλίο της νεαρής, νεαρότατης ποιήτριας από τη Κύπρο, Χριστιάνας Αβραμίδου και που θα φιλοξενηθεί προσεχώς στο Στέκι, σχόλιο του οποίου ήδη έχει αναρτηθεί από τον Έκτορα, έφερε τον Αντρέα Γεωργαλλίδη ποιητή επίσης από Κύπρο με μια θαυμάσια δουλειά του, που 'χει επίσης εκδοθεί, έφερε την 'Αννα Τ. που μας μιλά με μια διαφορετική φωνή, έφερε την απολαυστικότατη Ρένα Ούτσικα, που 'χει τη δυνατότητα να ονειρεύεται και παράλληλα να μας χρονογράφει με πολύ έξυπνο και σπαρταριστό τρόπο τις 'Αγριες Ιστορίες της, έφερε τον Έκτορα σε μεγάλα κέφια, τη Μόνα σε πλήρην έξαρση, Μετέωρο 'Αγγελο κι Ηλία Πολίτη, πάντα στις Επάλξεις και το 15ο κομμάτι της Δάφνης, που όλοι ξέρουμε πια καλά.
     Τούτος λοιπόν ο ..."κουτσός" μήνας είχε και πολύ Φανταστικό, όπως συνήθως τον τελευταίο καιρό και φυσικά μιαν ακόμα σημαντικήν αύξηση των επισκεπτών, πράμα που δείχνει πως μάλλον σιγά-σιγά καθιερώνεται στον χώρο, έστω και χωρίς -Θεός Φυλάξοι- forum κι αύξηση των Στεκιών που το προτείνουνε σαν μια καλή λύση και τους ευχαριστώ. Είχεν όμως και μιαν απώλεια, καθώς χάσαμε έναν ακόμα μεγάλο σύγχρονο ποιητή, τον Κουλούρη, που 'ναι στα σχέδιά μου ν' αναρτήσω κομμάτια του στο μέλλον.
     Τώρα τι θα 'χει ο επόμενος; Ελπίζω νέαν άνοδο, υπόσχομαι κι άλλο ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ, από τα καλύτερα πάντα στο είδος, τα κομμάτια που υποσχέθηκα για τους νεοεκδοθέντες και τον χαμένο μας ποιητή, ΕΡΩΤΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ κι επίσης προαναγγέλλω μιαν ακόμα ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ τη Ζοζεφίν Μπέκερ κι ελπίζω να μπορέσω τάχιστα να βρω όλα τα στοιχεία για τη σημαντικήν αυτή γυναικεία παρουσία, και τέλος φυσικά, ό,τι μου σταλθεί από σας.
     Ίσως υποσχέθηκα πολλά και ξέρω καλά πως ο πολύς φόρτος μπορεί να μη μου επιτρέψει να τα υλοποιήσω άμεσα, μα τώρα ξέρετε τους στόχους και (γειά σου Δαφνούλα)... η συνέχεια έπεται...

                                                 Φλεβάρης 2006
---------------------------------------------------------------------------------------

                                                   2/2/06

     Ένας δυνατός μήνας! Ακόμα στις άκριες των χειλιών μας υπάρχουν ίχνη ζάχαρης άχνης ή γλύκας μελιού και στα μαλλιά ή στα μουστάκια, νιφάδες χιονιού. Η λάσπη, τα ρυάκια, το σφίξιμο του κασκόλ, το χώσιμο των χεριών μες στις τσέπες, το ρούφηγμα της κοκκινισμένης μύτης, το ρόδισμα στα μάγουλα, το κλείσιμο μέσα κι ο αχνός στα τζάμια, -που πάνω τους μπορείς να ζωγραφίσεις ένα ...καράβι ή "... ένα του Μαγκρ στιχάκι", ενώ κοιτάζεις έξω μαγεμένος. Εκείνες τις στιγμές, ακριβώς, νιώθει κανείς τη ζεστασιά του σπιτιού, την ασφάλεια του δικού του χώρου. Κάπως έτσι νιώθω κι εγώ, όποτε μπαίνω στο Στέκι μου, να διαβάσω, να περάσω ή να διορθώσω πραματάκια, συν την ευχαριστήση που αντλώ από την όλη εργασία, που μεγαλώνει μέρα τη μέρα, καθώς αυξάνονται πια πολύ γρήγορα, οι επισκέπτες και τα Στέκια που το προτείνουνε. Ίσως κατηγορηθώ σαν άπληστος μα ...ναι! θέλω κι άλλο! και θα προσπαθήσω κι άλλο για να το 'χω.
     Τούτος ο μήνας λοιπόν είχε πολύ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ! Πρέπει να δηλώσω πως δεν είμαι λάτρης του είδους κι έτσι έχω προεπιλέξει μερικά κομμάτια που θα περάσω στο Στέκι. Επίσης όμως να δηλώσω, πως παρ' όλο που δεν είμαι λάτρης, έχω βρει σ' αυτό το, πραγματικά δύσκολο κι ιδιότροπον, είδος, πραγματικά διαμάντια. Στα ήδη λατρεμένα μου: "Η Δουλειά Του Ντότκιν" του Τζακ Βανς & "Ό,τι Αγαπάς Θα Χαθεί" του Στέφεν Κινγκ, ήρθε να προστεθεί κι η εκπληκτική: "Νέα Πραγματικότητα" του Τσαρλς Χάρνες, κείμενο που πραγματικά με συγκλόνισε. Αλλά μη θαρρείτε πως είναι αμελητέα ποσότης, η "Λιποταξία" του Κλίφορντ Σάιμακ, το "Κουκλοθέατρο" του Φρέντρικ Μπράουν ή το "Επόμενο Ποτό" του Τζων Κόλιερ. Όταν τα διαβάσετε, θα δείτε.
     Mια μικρή παρένθεση-σχόλιο για τη "Νέα Πραγματικότητα". Ένα από τα πιο πλήρη, πιο πλούσια, πιο όμορφα και βαθιά κείμενα που 'χω διαβάσει. Δε χάνεται σ' αμφισβητούμενες ...αφαιρέσεις και ...προσθέσεις. Δε παρασύρεται στιγμή στο στρώσιμο της διήγησης, μήτε κι εμφανίζει τη ...τεχνήεσσα ασυναρτητομπουρδολογία. Έχει άποψη και τη στηρίζει δεόντως, χωρίς να μας κουνά στη μούρη απειλητικά τον δείκτη του. Έχει έξυπνα δομημένο story, είναι ευχάριστο στην ανάγνωση και κάθε παράγραφός του, σηκώνει πολλά ...καντάρια συζήτησης κι ανάλυσης. Αφήγημα πλούσιο σ' ευρήματα και με σκελετό-καμβά τη "Κριτική Του Καθαρού Λόγου" του Καντ, στήνεται ένα απίστευτο σκηνικό, μια απίστευτα πιστευτή γοητευτική ιστορία. Ο Χάρνες δείχνει καλά μελετημένος, βαθιά σκεπτόμενος, ευφυής, με γνώσεις ανθρώπινης ψυχολογίας -αλλά και ψυχολογίας πωλήσεων- προφητικότατος, περνά θαυμάσια, μεταξύ άλλων και τον Έρωτα -πως θα μπορούσε να λείπει τάχα;- μα και τη μάχη του Καλού και του Κακού και μη ξεχνάτε: ήτανε σύγχρονός μας, -πέθανε πέρυσι τον Σεπτέμβρη- αλλά το κείμενο τούτο γράφτηκε το 1950! Δε θέλω να πω περισσότερα μήπως και φανερώσω πλοκή, μα σας προτρέπω-παρακαλώ διαβάστε το και θα καταλάβετε καλύτερα.
     Τούτος ο μήνας λοιπόν είχε μια ...νέα πραγματικότητα, στην οποία θα πρέπει ν' αρχίσουμε να προσαρμοζόμαστε, ενώ παράλληλα να προετοιμάζουμε το έδαφος για τη νέα-νέα που θ' ακολουθήσει, απαλλαγμένη -ελπίζω- απο τα κακά των προηγουμένων και με βελτιωμένα τα καλά τούτης. Νομίζω πως έτσι πρέπει να δουλεύει τούτος ο κόσμος, αλλιώς ...
    ...συνέχεια δεν έπεται! (Γειά σου βρε Δαφνούλα)

   Υ.Γ. Δε μέλλεται να φτιάξω forum, αλλά για όποιον/α ενδιαφέρεται να συμμετέχει σε κάτι τέτοιο, έχω να συστήσω ένα πολύ καλό, -από τα καλύτερα που 'χω δει εγώ στο Δίκτυο: Πρόκειται για το Poets. Προτρέπω λοιπόν τους επισκέπτες μου, όταν νιώσουνε κούραση από τον ήσυχο περίπατο στο Στέκι μου, αφού στείλουνε φυσικά δουλειές τους εδώ, να σπεύσουν εκεί να το ...συζητήσουμε.

                                                Γενάρης 2006
----------------------------------------------------------------------------------------

                                                    1/1/06

     Τούτο το ιδιαίτερο μηνιαίο σημείωμα, δε σκοπεύω να παραθέσω στοιχεία, όπως στα προηγούμενα, για το τι στοχεύει τούτη η προσπάθεια και το τι έχω στο νου μου για το εγγύς μέλλον, αλλά να μιλήσω λιγάκι, έτσι γενικά.
     Όλοι κι όλες γεμίσαμε το στόμα μας ευχές και καλά λόγια και τα μυαλά μας με καλές προσδοκίες κι ελπίδες, όπως άλλωστε κάθε χρόνο, τέτοιαν εποχή. Ξεχνάμε συνήθως να δούμε, πως όλα τα προηγούμενα ..."σκαλάκια" που μας φέρνουνε στο Νέο, καλά ή κακά, αποτελούνε πια τη βάση στήριξης κι αν δεν ήτανε δα και τόσο καλά όσο θα προσδοκούσαμε, τότε πιθανόν, δύσκολα θα μπορέσει να σιάξει το δόμημα από δω και πέρα. Όχι πως αποκλείεται, όχι πως δε το ευχόμαστε, όχι πως θέλω να γίνω μάρτυς κακών! Προς Θεού!
     'Αλλαξε μήνας και χρονιά και για τούτο το Στέκι κι οι προοπτικές που μου δείχνουνε τα στατιστικά στοιχεία μέχρι τώρα με κάνουν να ελπίσω σε μια πολύ καλή πορεία για το 2006. Θέλω να πιστεύω και να ισχυρίζομαι φυσικά, πως στους περασμένους μήνες έκτισα σχετικά σωστά κι έτσι να περιμένω χαμογελαστός τα μελλοντικά αποτελέσματα και να παίρνω δυνάμεις για να συνεχίζω, για όσο ακόμα μπορώ.
     Οι ιδέες πολλές, ο κόπος αρκετός, κόστος που θα μπορούσα να χαρακτηρίσω άνετα, τσουχτερό για το βαλάντιό μου, πλην όμως κανέν απ' αυτά δε μου 'χει περάσει ..."μέσα", όσο βλέπω τούτα να μου αποδίδουνε. Η ευχαρίστηση που αντλώ, τα ...εξαϋλώνει σχεδόν. Και τώρα μπορώ να πω, τολμηρά ίσως, πως τη βρίσκω πάρα πολύ, να βλέπω, μέρος αγαπημένων μου καλλιτεχνημάτων, να φιλοξενείται στο Στέκι μου, άνθρωποι να συμμερίζονται μέρος αυτού του ...μέρους και μερικοί μάλιστα εξ αυτών να μου μιλάνε κολακευτικά, για τούτα.
     Ο χώρος αυτός είναι πολυσυλλεκτικός, όπως ήδη θα 'χετε αντιληφθεί, και τούτο, κυρίως, γιατί κι εμένα του ιδίου, αρέσουνε πολλά και διαφορετικά πράματα, παρόλο που δεν έχω δα και τις τελειότερες γνώσεις στο κάθε τι. Επίσης αγαπώ να βλέπω τις σημαντικές προσπάθειες που γίνονται. Τις πρώτες-πρώτες ακόμα, προσπάθειες, ανθρώπων σε κάθε τομέα. Βλέπω δειλά-δειλά, να ξεπηδάνε πρόσωπα πίσω από γραπτά, φυσιογνωμίες, πάθη, καταστάσεις, έρωτες, πίκρες, μοναξιές. Διακρίνω κάτω από τις σκιες φωτογραφιών, εικαστικών, πινάκων, ψυχές που αγωνίζονται να δρέψουν λίγα λουλούδια, έστω κι αγριολούλουδα, για να συνεχίσουνε να νιώθουν άνθρωποι και μάλιστα ξεχωριστοί. Μερικοί/ες το καταφέρνουνε μ' αγώνα, μερικοι/ες το παλεύουνε, μα σημασία έχει η συμμετοχή κυρίως, παρά η τελική επικράτηση.
     Συμμετέχετε λοιπόν και συμμετέχετε άφοβα, διότι εδώ δεν είναι το Καθαρτήριο, μήτε έδρανο της Ιεράς Εξετάσεως, αλλά ένα βήμα καταθέσεων προσπαθειών και συμμετοχών. Κάποτε κάποιος δήλωσε: "...πλέον γράφουνε πάρα πολλοί!" και μου φάνηκε πως το 'πε κάπως υποτιμητικά. Ε λοιπόν να το κοιτάξουμε λιγάκι σύντομα: Είμαστε δέκα εκατομμύρια πληθυσμός με μικρό ποσοστό (σχετικά με παλιά) αναλφαβητισμού κι αν αφαιρέσουμε μικρά παιδάκια, πολύ ηλικιωμένους, γενικά ανήμπορους, τότε πρέπει να μείνουνε περίπου οι μισοί. Εγώ να πω τρια εκατομμύρια πληθυσμός! Η γνώμη μου λοιπόν είναι πως από τα τρία αυτά εκατομμύρια θα 'πρεπε να γράφουν όλα! Γιατί κάτι τέτοιο μαρτυρά πολιτισμό, ευαισθησία, καλή σκέψη κι επίπεδο καλλιέργειας. Εντάξει, εντάξει... μόνον ένας/μία κάθε χρόνο παίρνει Νόμπελ Λογοτεχνίας, το ξέρω! Ε ας μη πάρουμε το Νόμπελ ρε παιδιά.
     Μαρτυρά πολιτισμό το να μπορούμε να καταγράφουμε, να περιγράφουμε τις σκέψεις, τις ανησυχίες, τις ιδέες και τις απόψεις μας. 'Αρα λοιπόν γράφουμε μάλλον ...λίγοι! Τώρα ποιοι/ες γράφουνε ΚΑΛΑ, α! αυτό είναι άλλο θέμα. Επίσης κάποτε, ένα άλλο πρόσωπο μου 'χε πει: "Να γράφεις Πάτροκλε και δεν έχει σημασία αν δε γράφεις πάντα καλά. Σημασία έχει να γράφεις και το καλό θα 'ρθει και θα το αναγνωρίσεις". Τότε είχα σταματήσει να γράφω για χρόνια και δεν άκουσα το πρόσωπο αυτό, παρά μετά από χρόνια. Τώρα το ευγνωμονώ, παρόλο που δε νομίζω πως έχω γράψει κάτι πολύ σπουδαίο. Έχω όμως ετοιμάσει σκαλάκια, πάνω στα οποία πατώ και προχωρώ μπροστά και θέλω να πιστεύω πως μέρα τη μέρα, μήνα τον μήνα, χρόνο το χρόνο, βελτιώνομαι σαν άνθρωπος κι ας μη πάρω ...Νόμπελ ποτέ στη ζωή μου κι ας μη γράψω αριστούργημα ποτέ.
     Εκείνο που όμως αξίζει είναι να γράφω για ..."πλησίον" μου πράματα. Να μιλώ για κείνα, να περιγράφω, έστω και κάπως σημειολογικά, πράματα που έζησα και γνώρισα καλά, που με χαροποιήσαν ή με λυπήσανε και να διάγω τον βίο μου όσο πιο ..."κοντά" στις απόψεις, στα "θέλω", στα "πρέπει" και στα "πιστεύω" μου μπορώ. Ναι! έχει δίκιο η Δάφνη!!! Γιατί τότε μόνον αποκτά αξία κι ο άνθρωπος και τα πεπραγμένα του, όταν είναι κοντά σ' όλα τούτα. Μόνο τότε μπορεί να "δείξει" να προτείνει, να ζητήσει, ν' αλλάξει, όταν μιλά γνήσια και με τη ψυχή του.
     Κλείνω τούτο το σημείωμα -και συγνώμη που φλυάρησα- με υπόσχεση βελτίωσης του χώρου και μεγαλύτερου ανοίγματος του, για περισσότερο κόσμο. Ζητώ μόνο κατανόηση, υπομονή, πίστη, χρόνο και μεγαλύτερη συμμετοχή. Επιφυλάσσομαι δε -στους λάτρεις- στο επόμενο σημείωμα μου να μιλήσω για βελτιώσεις, πεπραγμένα, στατιστικά και μελλοντικές αναρτήσεις.
     Σας χαιρετώ, σας εύχομαι ό,τι καλύτερο και πιο δυνατοί τη Νέα Χρονιά!

                                                               Δεκέμβρης 2005