รางวัลโนเบลสาขาสันติภาพ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

หน้านี้ได้รับแจ้งว่า มีเนื้อหาที่ต้องการแปลเป็นภาษาไทย คุณสามารถช่วยพัฒนาบทความนี้ได้ ด้วยการแปลเนื้อหาให้เป็นภาษาไทย แต่หากเนื้อหา เกือบทั้งหมด ของบทความเป็นภาษาอื่นที่ไม่ใช่ภาษาไทย ให้ทำการแจ้งลบแทน

รางวัลโนเบลสาขาสันติภาพ เป็นรางวัลโนเบลหนึ่งในห้าสาขา ที่ริเริ่มโดยอัลเฟร็ด โนเบล ตั้งแต่ ค.ศ. 1895 โดย Norwegian Nobel Committee ประเทศนอร์เวย์ เป็นผู้คัดเลือกผู้รับรางวัล มีพิธีมอบเป็นครั้งแรก เมื่อ ค.ศ. 1901 พิธีมอบรางวัลมีขึ้นในวันที่ 10 ธันวาคม ของทุกปี ซึ่งตรงกับวันคล้ายวันเสียชีวิตของอัลเฟร็ด โนเบล ที่กรุงออสโล โดยสมเด็จพระราชาธิบดีของนอร์เวย์เป็นผู้พระราชทานรางวัล

[แก้] รายชื่อผู้ได้รับรางวัล

ปี พ.ศ. / ค.ศ.	ผู้ได้รับรางวัล	ประเทศ	หมายเหตุ
2444 / 1901	ฌอง อองรี ดูนองต์ (Jean Henri Dunant)	สวิตเซอร์แลนด์	ผู้ก่อตั้ง สภากาชาด; การประชุมเจนีวา (Geneva Convention) สิทธิมนุษยชน
	เฟรเดริก ปาสซี (Frédéric Passy)	ฝรั่งเศส	ผู้ก่อตั้งและประธาน Société d'arbitrage entre les Nations
2445 / 1902	เอลี ดูกอมเมิง (Élie Ducommun) ชาร์ลส์ อัลแบร์ โกบัต (Charles Albert Gobat)	สวิตเซอร์แลนด์	เลขาธิการกิตติมศักดิ์, Permanent International Peace Bureau ในเมืองเบอร์เน
2446 / 1903	วิลเลียม รันดัล เครเมอร์ (William Randal Cremer)	สหราชอาณาจักร	เลขาธิการ International Arbitration League
2447 / 1904	สถาบันกฎหมายนานาชาติ (Institut de Droit International)	เบลเยียม
2448 / 1905	Bertha Sophie Felicitas Baronin von Suttner	ออสเตรีย-ฮังการี	ประธานกิตติมศักดิ์, Permanent International Peace Bureau
2449 / 1906	เธโอดอร์ รูสเวลต์ (Theodore Roosevelt)	สหรัฐอเมริกา	ประธานาธิบดีแห่งสหรัฐอเมริกา; ผู้ให้ความร่วมมือในการร่างสนธิสัญญาสันติภาพ
2450 / 1907	เออร์เนสโต เตโอโดโร โมเนตา (Ernesto Teodoro Moneta)	อิตาลี	ประธานาธิบดี Lombard League of Peace
	หลุยส์ เรอโนลต์ (Louis Renault)	ฝรั่งเศส	ศาสตราจารย์ด้านกฎหมายสากล
2451 / 1908	Klas Pontus Arnoldson	สวีเดน	ผู้ก่อตั้ง, Swedish Peace and Arbitration Association
	Fredrik Bajer	เดนมาร์ก	Honorary President, Permanent International Peace Bureau
2452 / 1909	โอกูสต์ มารี ฟรองซัวส์ เบอแอร์แนร์ (Auguste Marie François Beernaert)	เบลเยียม	สมาชิกศาลอนุญาโตตุลาการสากล (Cour Internationale d'Arbitrage)
	โปล อองรี แบงฌาแมง เดส์ตูร์เนลส์ เดอ กองสตองต์ (Paul-Henri-Benjamin d'Estournelles de Constant)	ฝรั่งเศส	founder and president of the French parliamentary group for international arbitration. Founder of the Comité de défense des intérets nationaux et de conciliation internationale
2453 / 1910	International Peace Bureau	สวิตเซอร์แลนด์	Berne
2454 / 1911	Tobias Michael Carel Asser	เนเธอร์แลนด์	initiator of the International Conferences of Private Law in The Hague.
	อัลเฟรด แฮร์มันน์ ฟรีด	ออสเตรีย-ฮังการี	ผู้ก่อตั้ง Die Waffen Nieder
2455 / 1912	เอลิฮู รูต (Elihu Root)	สหรัฐอเมริกา	for initiating various arbitration agreements.
2456 / 1913	อองรี ลา ฟงแตน (Henri La Fontaine)	เบลเยียม	ประธานสำนักงานสันติภาพถาวรสากล (Permanent International Peace Bureau)
2457 / 1914	ไม่มีการให้รางวัล		สงครามโลกครั้งที่หนึ่ง
2458 / 1915
2459 / 1916
2460 / 1917	คณะกรรมการกาชาดระหว่างประเทศ	สวิตเซอร์แลนด์
2461 / 1918	ไม่มีการให้รางวัล		สงครามโลกครั้งที่หนึ่ง
2462 / 1919	วูดโรว์ วิลสัน (Woodrow Wilson)	สหรัฐอเมริกา	ประธานาธิบดีแห่งสหรัฐอเมริกา, ผู้ให้การสนับสนุนหลักของสันนิบาติชาติ
2463 / 1920	เลยง วิกเตอร์ โอกูสต์ บูร์ชัวส์ (Léon Victor Auguste Bourgeois)	ฝรั่งเศส	ประธานสภาแห่ง สันนิบาติชาติ
2464 / 1921	Hjalmar Branting	สวีเดน	นายกรัฐมนตรี, rime minister, Swedish delegate to the Council of the League of Nations.
	Christian Lous Lange	นอร์เวย์	secretary-general of the Inter-Parliamentary Union
2465 / 1922	ฟริดท์จอฟ นันเซน (Fridtjof Nansen)	นอร์เวย์	Norwegian delegate to the League of Nations, originator of the Nansen passports for refugees.
2466 / 1923	ไม่มีการให้รางวัล
2467 / 1924	ไม่มีการให้รางวัล
2468 / 1925	ออสติน แชมเบอร์เลน (Austen Chamberlain)	สหราชอาณาจักร	สำหรับสนธิสัญญาโลคาร์โน
	ชาล์ส เกตส์ ดอวส์ (Charles Gates Dawes)	สหรัฐอเมริกา	ประธานของคณะกรรมการค่าปฏิกรรมสงครามฝ่ายพันธมิตร และเป็นผู้ริเริ่มแผนการดอวส์
2469 / 1926	อะริสตีด บรียองด์ (Aristide Briand)	ฝรั่งเศส	สำหรับสนธิสัญญาโลคาร์โน
	กุสตาฟ สเตรสมันน์ (Gustav Stresemann)	เยอรมนี	สำหรับสนธิสัญญาโลคาร์โน
2470 / 1927	แฟร์ดินองด์ บุยซง (Ferdinand Buisson)	ฝรั่งเศส	ผู้ก่อตั้งและประธาน League for Human Rights.
	ลุดวิก ควิดด์	เยอรมนี	delegate to numerous peace conferences.
2471 / 1928	ไม่มีการให้รางวัล
2472 / 1929	แฟรงค์ บี. เคลลอกก์ (Frank B. Kellogg)	สหรัฐอเมริกา	สำหรับ Kellogg-Briand Pact
2473 / 1930	นาทัน เซอเดอร์โบลม	สวีเดน	leader of the ecumenical movement.
2474 / 1931	เจน แอดดัมส์ (Jane Addams)	สหรัฐอเมริกา	ประธานสมาคมสตรีสากลเพื่อสันติภาพและอิศรภาพ (Women's International League for Peace and Freedom)
	นิโคลัส เมอร์เรย์ มัตเลอร์ (Nicholas Murray Butler)	สหรัฐอเมริกา	สำหรับการสนับสนุน Kellogg-Briand Pact
2475 / 1932	ไม่มีการให้รางวัล
2476 / 1933	นอร์แมน อังเจลล์ (Norman Angell)	สหราชอาณาจักร	นักเขียน, member of the Executive Committee of the League of Nations and the National Peace Council.
2477 / 1934	อาเธอร์ เฮนเดอร์สัน (Arthur Henderson)	สหราชอาณาจักร	ประธานของ League of Nations Disarmament Conference
2478 / 1935	คาร์ล ฟอน ออสซิเอ็ดซกี (Carl von Ossietzky)	เยอรมนี	นักหนังสือพิมพ์
2479 / 1936	การ์ลอส ซาเวดรา ลามัส (Carlos Saavedra Lamas)	อาร์เจนตินา	ประธาน League of Nations and mediator in the Chaco War between Paraguay and Bolivia.
2480 / 1937	โรเบิร์ต เซชิล (Robert Cecil)	สหราชอาณาจักร	ผู้ก่อตั้งและประธาน International Peace Campaign
2481 / 1938	Nansen International Office For Refugees	สวิตเซอร์แลนด์
2482 / 1939	ไม่มีการให้รางวัล		สงครามโลกครั้งที่ 2
2483 / 1940
2484 / 1941
2485 / 1942
2486 / 1943
2487 / 1944	คณะกรรมการกาชาดระหว่างประเทศ	สวิตเซอร์แลนด์	awarded retroactively in 1945
2488 / 1945	คอร์เดลล์ ฮุล (Cordell Hull)	สหรัฐอเมริกา	สำหรับการริเริ่มก่อตั้งสหประชาชาติ
2489 / 1946	เอมิลี กรีน บัลช์ (Emily Greene Balch)	สหรัฐอเมริกา	ประธานกิตติมศักดิ์สากลแห่ง Women's International League for Peace and Freedom
	จอห์น อาร์ มอตต์ (John R. Mott)	สหรัฐอเมริกา	chairman of the International Missionary Council and president of the World Alliance of Young Men's Christian Associations
2490 / 1947	Friends Service Council American Friends Service Committee	สหราชอาณาจักร  สหรัฐอเมริกา	on behalf of the Religious Society of Friends, better known as the Quakers.
2491 / 1948	ไม่มีการให้รางวัล		ผู้ที่ได้รับคัดเลือกให้ไดรับรางวัลคือ มหาตมะ คานธี แต่เนื่องจากถูกลอบสังหารเสียก่อน [1]
2492 / 1949	Lord Boyd Orr	สหราชอาณาจักร	ผู้กำกับทั่วไปขององค์การอาหารและเกษตรกรรม (FAO) และประธานแห่ง National Peace Council และ World Union of Peace Organizations
2493 / 1950	Ralph Bunche	สหรัฐอเมริกา	for mediating in Palestine (2491)
2494 / 1951	เลยง ชูโอ (Léon Jouhaux)	ฝรั่งเศส	president of the International Committee of the European Council, vice president of the International Confederation of Free Trade Unions, vice president of the World Federation of Trade Unions, member of the ILO Council, delegate to the UN.
2495 / 1952	อัลเบิร์ต ชแวแซร์ (Albert Schweitzer)	ฝรั่งเศส	for his philosophy of "Reverence for Life", expressed in many ways, but most famously in founding the Lambaréné Hospital in Gabon
2496 / 1953	จอร์จ แคตเลตต์ มาร์แชลล์ (George Catlett Marshall)	สหรัฐอเมริกา	สำหรับ Marshall Plan
2497 / 1954	ข้าหลวงใหญ่ผู้ลี้ภัยแห่งสหประชาชาติ	สหประชาชาติ
2498 / 1955	ไม่มีการให้รางวัล
2499 / 1956	ไม่มีการให้รางวัล
2500 / 1957	เลสเตอร์ โบวส์ เพียร์สัย (Lester Bowles Pearson)	แคนาดา	President of the 7th session of the United Nations General Assembly for introducing peacekeeping forces to resolve the Suez Crisis.
2501 / 1958	Georges Pire	เบลเยียม	leader of L'Europe du Coeur au Service du Monde, a relief organization for refugees.
2502 / 1959	ฟิลิป โนเอล บาเกอร์ (Philip Noel-Baker)	สหราชอาณาจักร	for his lifelong ardent work for international peace and co-operation.
2503 / 1960	Albert Lutuli	แอฟริกาใต้	ประธานาธิบดี, สภาชาติแอฟริกา
2504 / 1961	Dag Hammarskjöld	สวีเดน	เลขาธิการทั่วไป, สหประชาชาติ (posthumous)
2505 / 1962	ลีนูส คาร์ล พอลลิง (Linus Carl Pauling)	สหรัฐอเมริกา	สำหรับการณรงค์เพื่อต่อต้านการทดสอบอาวุธนิวเคลียร์
2506 / 1963	คณะกรรมการกาชาดระหว่างประเทศ สภากาชาดและสภาเสี้ยววงเดือนแดง	สวิตเซอร์แลนด์
2507 / 1964	มาร์ติน ลูเทอร์ คิง จูเนียร์ (Martin Luther King Jr.)	สหรัฐอเมริกา	Leader of the Southern Christian Leadership Conference, campaigner for civil rights.
2508 /1965	กองทุนเพื่อเด็กแห่งสหประชาชาติ (UNICEF)	สหประชาชาติ
2509 / 1966	ไม่มีการให้รางวัล
2510 / 1967	ไม่มีการให้รางวัล
2511 / 1968	เรอเน กาแซง (René Cassin)	ฝรั่งเศส	President, European Court of Human Rights.
2512 / 1969	International Labour Organization	สวิตเซอร์แลนด์
2513 / 1970	Norman Borlaug	สหรัฐอเมริกา	for research at the International Maize and Wheat Improvement Center.
2514 / 1971	Willy Brandt	เยอรมนีตะวันตก	for West Germany's Ostpolitik, embodying a new attitude towards Eastern Europe and East Germany.
2515 / 1972	ไม่มีการให้รางวัล
2516 / 1973	เฮนรี เอ. คิสซิงเกอร์ (Henry A. Kissinger) Lê Ðức Thọ (declined the honours)	สหรัฐอเมริกา  เวียดนาม	The Vietnam peace accord
2517 / 1974	Seán MacBride เอซะกุ ซะโต	ไอร์แลนด์  ญี่ปุ่น	president of the International Peace Bureau the Commission of Namibia of the United Nations.
2518 / 1975	อันเดร ดมิตริเยวิช ซาฮารอฟ (Andrei Dmitrievich Sakharov) (Андрей Дмитриевич Сахаров)	สหภาพโซเวียต	รณรงค์เกี่ยวกับสิทธิมนุษยชน
2519 / 1976	Betty Williams Mairead Corrigan	สหราชอาณาจักร	ผู้นำการเคลื่อนไหวเพื่อสันติภาพแห่งไอร์แลนด์แหนือ (Northern Ireland Peace Movement) (ต่อมาเปลี่ยนชื่อเป็น สมาคมประชาชนสันติภาพ (Community of Peace People))
2520 / 1977	องค์การนิรโทษกรรมสากล[2]	สหราชอาณาจักร	รณรงค์เพื่อต่อต้านการละเมิดสิทธิมนุษยชน
2521 / 1978	มูฮัมหมัด อันวาร์ อัล ซาดัต (Mohamed Anwar Al-Sadat) เมนาเฮม เบกิน (Menachem Begin)	อียิปต์  อิสราเอล	สำหรับการเจรจาสันติภาพระหว่างอียิปต์และอิสราเอล
2522 / 1979	แม่ชีเทเรซา (Mother Teresa)	แอลเบเนีย  อินเดีย	ผู้รณรงค์เกี่ยวกับความยากจน
2523 / 1980	อดอลโฟ เปเรซ เอสกุยเวล (Adolfo Pérez Esquivel)	อาร์เจนตินา	ผู้สันสนุนทางด้านสิทธิมนุษยชน
2524 / 1981	ข้าหลวงใหญ่ผู้ลี้ภัยแห่งสหประชาชาติ	สหประชาชาติ
2525 / 1982	Alva Myrdal อัลฟอนโซ การ์เซีย โรเบลส (Alfonso García Robles)	สวีเดน  เม็กซิโก	ตัวแทนสู่การประชุมสามัญของสหประชาชาติเกี่ยวกับการปลดอาวุธ
2526 / 1983	Lech Wałęsa	โปแลนด์	ผู้ก่อตั้ง Solidarność เพื่อรณรงค์เกี่ยวกับสิทธิมนุษยชน
2527 / 1984	Desmond Mpilo Tutu	แอฟริกาใต้	ต่อต้านการแบ่งแยกชนชาติ (apartheid)
2528 / 1985	International Physicians for the Prevention of Nuclear War	สหรัฐอเมริกา	for spreading authoritative information and by creating an awareness of the catastrophic consequences of atomic warfare.
2529 / 1986	Elie Wiesel	สหรัฐอเมริกา  โรมาเนีย	นักเขียน Holocaust survivor
2530 / 1987	ออสการ์ อริอัส ซานเชซ (Óscar Arias Sánchez)	คอสตาริกา	สำหรับการเริ่มต้นของการเจรจาสันติภาพในอแมริกากลาง
2531 / 1988	กองกำลังรักษาสันติภาพแห่งสหประชาชาติ	สหประชาชาติ	For participation in numerous conflicts since 1956. At the time of the award, 736 people from a variety of nations had lost their lives in peacekeeping efforts.
2532 / 1989	ทะไลลามะ องค์ที่สิบสี่ เทนซิน เกียตโซ	Tibet} }  อินเดีย	สำหรับการต่อต้านของการใช้ความรุนแรงอย่างมั่นคงเกี่ยวกับการดิ้นรนต่อสู้เพื่อเสรีภาพของประชาชนของท่าน
2533 / 1990	มิฮาอิล ซีรเกเยวิช กอร์บาชอฟ (Михаи́л Серге́евич Горбачёв, Mikhail Sergeyevich Gorbachev)	สหภาพโซเวียต	"for his leading role in the peace process which today characterizes important parts of the international community"
2534 / 1991	ออง ซาน ซูจี (Aung San Suu Kyi)	พม่า	"สำหรับการต่อสู้ที่ไม่รุนแรงในการเรียกร้องประชาธิปไตยและสิทธิมนุษยชน"
2535 / 1992	ริโกเบอร์ตา เมนชู (Rigoberta Menchú)	กัวเตมาลา	"in recognition of her work for social justice and ethno-cultural reconciliation based on respect for the rights of indigenous peoples"
2536 / 1993	เนลสัน มันเดลา (Nelson Mandela) Frederik Willem de Klerk	แอฟริกาใต้	"สำหรับงานเพื่อสันติในการยุติการเหยียดสีผิว และการวางรากฐานมูลนิธิเพื่อประชาธิปไตยใหม่ของแอฟริกาใต้"
2537 / 1994	ยัสเซอร์ อราฟัต (ياسر عرفات, Yasser Arafat) Shimon Peres (שמעון פרס) Yitzhak Rabin (יצחק רבין)	ปาเลสไตน์  อิสราเอล  อิสราเอล	"สำหรับความพยายามที่จะสร้างควมสงบสุขในตะวันออกกลาง"
2538 / 1995	Joseph Rotblat Pugwash Conferences on Science and World Affairs	โปแลนด์  สหราชอาณาจักร  แคนาดา	"สำหรับความพยายามที่จะลดอาวุธนิวเคลียร์ในการเมืองของนานาชาติ"
2539 / 1996	การ์ลอส ฟิลิปเป ซิเมเนส เบโล (Carlos Filipe Ximenes Belo) โคเซ รามอส ออร์ตา (José Ramos-Horta)	ติมอร์ตะวันออก	"สำหรับงานที่เป็นกลางและสันติในการแก้ปัญหาความขัดแย้งในติมอร์ตะวันออก"
2540 / 1997	International Campaign to Ban Landmines โจดี วิลเลียมส์ (Jody Williams)	สหรัฐอเมริกา	"สำหรับงานเพื่อการถอดถอนกักระเบิด"
2541 / 1998	จอห์น ฮูม (John Hume) เดวิด ทริมเบิล (David Trimble)	สหราชอาณาจักร	"สำหรับความพยายามที่จะหาวิธีแก้อันสันติของความขัดแย้งในของไอร์แลนด์"
2542 / 1999	เมเดอแซง ซอง ฟรองติแอเร (Médecins Sans Frontières)	สวิตเซอร์แลนด์  ฝรั่งเศส	"in recognition of the organization's pioneering humanitarian work on several continents"
2543 / 2000	คิมแดจุง (김대중, Kim Dae Jung)	เกาหลีใต้	"สำหรับงานเพื่อประชาธิปไตยและสิทธิมนุษยชนในเกาหลีใต้และเอเชียตะวันออก และเพื่อสันติภาพและการประณีประนอมกับเกาหลีเหนือ"
2544 / 2001	สหประชาชาติ โคฟี อันนัน (Kofi Annan)	สหประชาชาติ  กานา	"สำหรับงานที่จะทำให้โลกมีการจัดการที่ดีและสงบสุขยิ่งขึ้น"
2545 / 2002	เจมส์ เอิร์ล (จิมมี) คาร์เตอร์ จูเนียร์ (James Earl (Jimmy) Carter, Jr.)	สหรัฐอเมริกา	"สำหรับทศวรรษที่ทำงานโดยไม่เหน็ดเหนื่อยในความพยายามที่จะแสวงหาวิธีแก้ไขที่ดีและสงบที่สุดในการแก้ความขัดแย้งระดับนานาชาติ การพัฒนาทางด้านประชาธิปไตยและสิทธิมนุษยชน และการสนับสนุนเศรษฐกิจและการพัฒนาทางสังคม"
2546 / 2003	ชิริน เอบาดี (شيرين عبادي, Shirin Ebadi)	อิหร่าน	"สำหรับความพยายามทางด้านประชาธิปไตยและสิทธิมนุษยชน โดยเฉพาะการต่อสู้ดิ้นรนเพื่อสิทธิของผู้หญิงและเด็ก"
2547 / 2004	วังการี มาไท (Wangari Maathai)	เคนยา	"สำหรับความช่วยเหลือเพื่อสนับสนุนการพัฒนา ประชาธิปไตย และสันติภาพ"
2548 / 2005	สำนักงานพลังงานปรมาณูระหว่างประเทศ โมฮาเหม็ด เอลบาราดาย (محمد البرادعي, Mohamed ElBaradei)	สหประชาชาติ  อียิปต์	"สำหรับความพยายามที่จะป้องกันพลังงานนิวเคลียร์จากการถูกใช้งานทางด้านการทหาร และรับรองว่าการใช้งานเพื่อสันตินั้นจะใช้ไปในทางที่ปลอดภัยที่สุด"
2549 / 2006	มูฮัมหมัด ยูนูส (মুহাম্মদ ইউনুস, Muhammad Yunus) ธนาคารกรามีน (Grameen Bank)	บังกลาเทศ	"สำหรับเศรษฐกิจที่ดีขึ้นและจุดมุ่งหมายทางสังคัมของผู้ยากไร้ โดยเฉพาะผู้หญิง ผ่านทางงานเล็กๆน้อยๆที่ได้บุกเบิกไว้"
2550 / 2007	คณะกรรมาธิการระหว่างรัฐบาลว่าด้วยการเปลี่ยนแปลงของสภาวะอากาศ อัลเบิร์ต อาร์โนล์ด (อัล) กอร์ จูเนียร์.	สหประชาชาติ  สหรัฐอเมริกา	"สำหรับความพยายามและการแผยแพร่ความรู้เกี่ยวกับปรากฏการณ์การเปลี่ยนแปลงของสภาวะอากาศที่กระทำโดยมนุษย์ และการก่อตั้งมูลนิธิเพื่อต่อสู้กับการเปลี่ยนแปลงนั้น"
2551 / 2008	มาร์ตติ อะห์ติซาริ (Martti Ahtisaari)	ฟินแลนด์	"สำหรับความพยายามที่จะแก้ปัญหาความขัดแย้งระดับนานาชาติ ในหลายทวีปมานานกว่าสามทศวรรษ"
2552 / 2009	บารัก โอบามา (Barack Obama)	สหรัฐอเมริกา	"สำหรับความพยายามในการสร้างความเข้มแข็งให้กับการทูตระหว่างประเทศและความร่วมมือระหว่างผู้คนทั่วโลก"

[แก้] อ้างอิง

1. ^ Mahatma Gandhi, the Missing Laureate, Nobelprize.org
2. ^ องค์การนิรโทษกรรม จาก หนังสืออธิบายศัพท์การทูตและการเมืองระหว่างประเทศ โดย ฯพณฯเอกอัครราชทูตกลศ วิเศษสุรการสากล[1]

[แก้] แหล่งข้อมูลอื่น

• รางวัลโนเบลสาขาสันติภาพ
• Norwegian Nobel Committee
• The Nomination Database for the Nobel Prize in Peace, 1901-1955

ด • พ • ก รางวัลโนเบล สาขาเคมี  · สาขาวรรณกรรม  · สาขาสันติภาพ  · สาขาฟิสิกส์  · สาขาสรีรวิทยาหรือการแพทย์ รางวัลเพื่อระลึกถึงอัลเฟรด โนเบล: สาขาเศรษฐศาสตร์