Wiadukt kolejowy
Jest jednym z najstarszych, zachowanych krakowskich mostów (obecnie nad ul. Grzegórzecką). Wybudowany w latach 1861-1863 na linii kolejowej Kraków-Lwów, zastąpił stojący w tym miejscu wcześniej drewniany most kolejowy. Wzniosła go Kolej Galicyjska Karola Ludwika - jedno z największych w drugiej połowie XIX w. przedsiębiorstw kolejowych w Galicji. Jej właścicielem było Uprzywilejowane Towarzystwo Akcyjne Galicyjskiej Kolei Karola Ludwika, założone w 1857 roku przez grupę galicyjskich przedsiębiorców pod przewodnictwem
L. Sapiehy. Rok później Towarzystwo wykupiło od rządu austriackiego część Wschodniej Kolei Państwowej, tj. budowanej wówczas linii kolejowej z Krakowa do Lwowa. Most zbudowany został dla linii dwutorowej. Jego całkowita długość to 98,6 m, a szerokość 11,8 m.
Jest budowlą pięcioprzęsłową o rozpiętości każdego z przęseł równej 10,8 m i wysokości niemal 7 m. Ustrój nośny stanowią ceglane sklepienia zamknięte półkolistymi łukami, oparte są na masywnych filarach
o szerokości 2,18 m. Filary i przyczółki mostu wykonano z kamienia ciosowego, a wypełnienia pachwin i ściany boczne - z muru cyklopowego, z dużych bloków naturalnego kamienia, ociosanych do postaci nieregularnych wieloboków.
Po wschodniej stronie wiaduktu, od ul. Grzegórzeckiej, nad filarami zachowały się w tondach cyfry upamiętniające rok otwarcia mostu: 1863. Odpowiednio od strony ul. Dietla w kręgach nad filarami umie-szczone były litery: GKLB (Galizische Karl Ludwig Bahn), które usunięto
w latach 50. XX w. W latach 1878-1880, po zasypaniu koryta Starej Wisly, most kolejowy stał się wiaduktem.
