Zabytkowa zajezdnia tramwajowa
Kompleks komunikacyjny na rogu ulic: Gazowej i św. Wawrzyńca wzniesiono etapami na przeł. XIX i XX w. Pierwsze obiekty wybudowała spółka założona przez Bank Belgijski, która otrzymała od gminy Kraków koncesję na budowę i eksploatację pierwszych w mieście linii tramwajowych. Najstarszy i zachowany do dzisiaj obiekt - zajezdnię tramwaju konnego - wybudowano w 1882 r. (według projektu
H. Gérona), a rozbudowano w 1896 r. (według projektu T. Stryjeńskiego
i Z. Hendla). Budynek ma rzadką w Krakowie drewnianą konstrukcję z ce- glanym wypełnieniem ("mur pruski"). W 1900 r. w związku z elektry-fikacją linii tramwajowych zespół rozbudowano. Dla tramwaju elektrycznego wąskotorowego (o prześwicie toru 900 mm) wzniesiono kompleks hal zespolonych, mieszczący zajezdnię, warsztaty i własną elektrownię.
Przebudowano też wtedy budynki administracyjne i obiekty zaplecza. Rozbudowę zaprojektował K. Knaus. Wzniesione wówczas budynki są obiektami murowanymi. Pozostałe, wzniesione w latach 1912-1913 (dyspozytornie i zajezdnie normalnotorowe) i w latach 20. (garaże i warsztaty autobusowe) to, podobnie jak najstarsza zajezdnia tramwaju konnego,
budynki o konstrukcji drewnianej.
Dawna zajezdnia jest obecnie siedzibą Muzeum Inżynierii Miejskiej,
które w zajezdni prowadzi także punkt informacyjny Krakowskiego Szlaku Techniki.
