Krakowski Szlak Techniki

Most Piłsudskiego

Zaprojektował zespół inżynierów Wydziału Budowy Mostów Ministerstwa Robót Publicznych w Warszawie: A. Witkowski, T. Zagner, M. Zalewski pod kierunkiem prof. A. Pszenickiego. Roboty budowlane rozpoczęto w poł. 1926 r. Przyczółki betonowe mostu, posadowione na fundamentach wykonanych jeszcze podczas budowy bulwarów wiślanych (1911-1913), obłożono wykładziną dolomitową. Dwa betonowe filary mostu wyłożono od strony dopływu wody okładziną granitową, a od strony odpływu dolomitową.

Żelazna nitowana kratownicowa konstrukcja mostu została wykonana w krakowskich zakładach Zjednoczone Fabryki Maszyn, Kotłów i Wago- nów L. Zieleniewski i Fitzner - Gamper. Jej montaż, ukończony w styczniu 1931 r., wykonała również firma Zieleniewskich.

Most ma 146 m dł., a jego silnie wygięte ku górze przęsło środkowe liczy 72 m. Jezdnię, o szerokości 10 m, wyłożono brukiem z kostki bazaltowej. Po obu stronach jezdni, za dźwigarami, wykonano chodniki dla pieszych, które wyłożono asfaltem wykonanym i położonym przez firmę Limbit - Polmin. W jezdni ułożono podwójne torowisko tramwajowe, uruchomione dopiero po II wojnie światowej. Metalowe balustrady wykonano w Hucie Pokój (Nowy Bytom, obecnie część Rudy Śląskiej). Most uroczyście otwarto w styczniu 1933 r. i nazwano im. Józefa Piłsudskiego. Most zaminowany został przez wojska niemieckie i częściowo uszkodzony w styczniu 1945 r., lecz w 1948 r. odbudowano go w pierwotnej formie.


Szerzej:
W. Brzoskwinia, B. Krzaczyńska, Mosty wiślane /w:/ Mosty Krakowa do 1945 r. Katalog wystawy Muzeum Inżynierii Miejskiej w Krakowie, Kraków 2002